Corpus of the Chuvash language

Чи малтанах Лена хӗвел ҫути сапалакан пысӑк чӳречесене, ун хыҫҫӑн — кӑвак тӳпене, кайӑксене, ҫулҫӑсем вӗлтӗртетнине, унтан вара, Валентинӑпа Андрее курчӗ.

Прежде всего Лена увидела большие солнечные окна и за ними — синеву, и птиц, и кипенье листвы, потом она увидела Валентину и Андрея.

6. Иртен те ир пулаканни // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Больница килкартинчи илемлӗ ватӑ йывӑҫсене сывлӑм ӳксе йӗпетнӗ, ҫил туратсене силлентерет, йӗпе ҫулҫӑсем ҫиче хӗвел шевли вылять.

Вековые прекрасные деревья больничного двора были влажны от росы, ветер шевелил ветви, и солнечные блики играли на влажных листьях.

6. Иртен те ир пулаканни // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Киленичченех пӑхса савӑнсан, вӑл парниксем патӗнчен кайрӗ те хӑйӗн темӗн чухлӗ ӗҫӗсене тума пуҫларӗ, анчах кун каҫа ҫапах та куҫ умне юрлӑ та нӳрӗ ҫӗр татӑкӗсем, парникри кантӑксенче хӑйӗн пайӑркисене сапалакан хӗвел ҫути, пӗчӗк те ҫирӗп, ешерекен симӗс ҫулҫӑсем туха-туха тӑчӗҫ.

Налюбовавшись вдоволь, она ушла с парников, занялась своими многочисленными и хлопотливыми делами, но в течение всего дня нет-нет да вставали перед глазами влажная земля с остатками ноздреватого снега, солнце, дробящееся в парниковых стеклах, и сочная зелень тугих маленьких листочков.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Вӑл мана кӗтет! — симӗс ҫулҫӑсем хушшинчен каллех шалӗсене йӑлтӑртаттарчӗ Петр.

— Она меня дожидается! — опять сверкнул зубами Петр из-за пышной зелени.

3. Вӗрен-кантра // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Шкулӑн ҫамрӑк хурӑнӗсем ҫинче вӗлтӗркке те ачаш ҫулҫӑсем тухнӑ.

На школьных молодых березах появилась легкая и нежная листва.

Вӑтӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Буйскипе Воскресенски урамӗсен кӗтессинче симӗс ҫулҫӑсем витӗр воскресенски чиркӗвӗн шурӑ тӑрри курӑннӑ.

На углу Буйской и Воскресенской улицы из-за густой зелени уже виднелась Воскресенская церковь, точно большая белая глыба.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Ҫул хӗрринчи курӑксем тата йывӑҫ ҫинчи ҫулҫӑсем ҫу варринче хулӑн тӗксӗм сийпе витӗннӗ.

Трава у дороги и листья на деревьях в середине лета покрывались серым густым налетом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Хӗр хӑвӑрт кӑна пальто тӳмисене вӗҫертрӗ, силленсе илчӗ те ун ҫинчен, йывӑҫ ҫинчен ҫулҫӑсем тӑкӑннӑ пек, хут тӗркисем кӑштӑртатса тӑкӑнчӗҫ.

Девушка быстро расстегнула пальто, встряхнулась, и с нее, точно листья с дерева, посыпались на пол, шелестя, пачки бумаги.

XV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Кайран тинӗс енчен тӗксӗм пӗлӗт хупланса илнӗ те, пӗр самант пӗтӗм парк ӑшӑ та лӑпкӑ ҫумӑр тумламӗсем ҫулҫӑсем ҫине ӳкнипе кӑштӑртатакан сасӑпа тулса ларнӑ.

Потом с моря надвинулась мглистая туча, и пошел тихий дождь, недолгий и теплый, покрывший весь парк шорохом капель по листьям.

XXI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Симӗс кӑвак ҫаврака ҫулҫӑсем ҫемҫе те ырӑ шӑршӑллӑ.

Сизоватые круглые листочки были мягки и пахучи.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ҫулҫӑсем сайра хутра ҫеҫ пӗр-пӗринпе кӑшт илтӗнмелле тата васкаман пек пӑшӑлтатаҫҫӗ; каҫа юлнӑ пыл хурчӗсем чечек ҫинчен чечек ҫине вӗҫе-вӗҫе лараҫҫӗ; таҫта кӑвакарчӑн пӗр пек те ывӑна пӗлмесӗр кӑвиклетет.

Изредка, чуть слышно и словно не спеша, перешептывались листья, да отрывисто жужжали, перелетывая с цветка на соседний цветок, запоздалые пчелы, да где-то ворковала горлинка — однообразно и неутомимо.

XXIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Курӑксемпе ҫулҫӑсем ҫинче вӑйлӑ ӳкнӗ сывлӑм выртать, анчах сӗм вӑрмана та шӑрӑх сарӑла пуҫларӗ.

Обильная роса затопляла травы и листья, но зной проникал уже в самый лес.

XXII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ҫамрӑк ҫӑка вилсе пынӑ… ун ҫинчи мӗнпур ҫулҫӑсем шанма пуҫланӑ.

Она положительно умирала… все листья на ней умирали.

XXII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Иккӗшӗ те вӗсем шӑннипе кӑшт чӗтретчӗҫ, мӗншӗн тесен ун чухне кӗркуннеччӗ, тул ҫутӑлнӑ вӑхӑтра ҫулҫӑсем татӑлса ӳксе ҫӗре перӗнмесӗр ҫил хыҫҫӑн хӑвалатчӗҫ.

Оба они немного дрожали от холода, потому что была осень и на рассвете листья срывались и догоняли ветер, не касаясь земли.

XXI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Вӑл пырать, — терӗ Таня, куҫне ҫулҫӑсем ҫинчен илмесӗр.

— Он придет, — сказала Таня, не отрывая глаз от листвы.

XX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Енчен те икӗ ҫаврашкан пӗр пӗрлӗхлӗ пӑнчӑ пулсан… — терӗ Таня, ҫилпе чӗтренекен ҫулҫӑсем ҫине пӑхса.

— Если две окружности имеют общую точку… — сказала она, глядя на кипевшую от ветра листву.

XX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Юханшыв ҫинчен Таньӑна хирӗҫ шурӑ тӗтре хӑпарать, вӑл тӑмлӑ ҫыран тӑрӑх шӑвать, ҫулҫӑсем ҫине, курӑкпа хӑнӑр ҫине анса кӑшӑртатать.

Белый туман поднимался ей навстречу с реки, шагал по глине, шуршал, наступая на листья, на траву и песок.

VIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Чӑнах та, ҫуллахи курӑксем сахалланчӗҫ, пӗр эрне ӗнтӗ ирсерен палаткӑсем ҫине шап-шурӑ тӑм ӳкет, вӑрманти ҫулҫӑсем ҫинче кӑнтӑрлачченех сывлӑм тумламӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

И верно, меньше стало летних трав, и вот уже целую неделю, как по утрам палатки покрывались инеем, и на листьях в лесу до полудня висели капли росы.

II // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Пӗлӗт тӑруках тӗттӗмленчӗ, ҫиҫӗм ҫиҫме тытӑнчӗ, ҫил тухса кайрӗ, ҫулҫӑсем ҫатӑлтатаҫҫӗ, ҫан-ҫурӑм шӑнмаллах сивӗтсе пӑрахрӗ.

Небо вдруг потемнело, начала мигать и поблескивать молния, и листья зашумели от ветра, а мороз еще пуще подирал по коже.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Каҫалапа ҫанталӑк ӑмӑрланчӗ: ҫумӑр ҫӑвасшӑн пулас; пӗлӗт хӗрринче ҫутӑсем вӗлт-вӗлт йӑлкӑшаҫҫӗ, ҫулҫӑсем ҫатӑлтатаҫҫӗ — тӳрех паллӑ: аслатиллӗ ҫумӑр пулмалла.

К вечеру нахмурилось: похоже было, что собирается дождь; зарницы то и дело вспыхивали на краю неба и листья затрепетали — сразу было видно, что идет гроза.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.