Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫулҫӑсем (тĕпĕ: ҫулҫӑ) more information about the word form can be found here.

Анчах сасартӑк таҫтан ҫӳлтен пӗр пысӑк панулми татӑлса, ҫулҫӑсем витӗр чаштӑртатса анчӗ те Дёмӑна пуҫ тӳпинчен шаплаттарчӗ.
Но откуда-то сверху вдруг сорвалось одно большое яблоко, прошумело сквозь листву и ударило Дёмушку по макушке.

Груша // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Шкулта шӑпах, шкулта чаплӑ йӗрке, анчах тулта, ун таврашӗнче, кайӑксем савӑнса уҫӑ сасӑсемпе юрлаҫҫӗ, ҫерҫисем чӗриклетеҫҫӗ, тавлашаҫҫӗ, ҫулҫӑсем хушшинче ҫил вӗрсе илет, инҫете-инҫете — уялла, вӑрманалла, юханшыв хӗрринелле, пионерсен лагерьне ирӗклӗ пурнӑҫпа пурӑнма чӗнет.
Школа стояла тихая и торжественная, но вокруг нее громко и весело пели птицы, кричали и ссорились воробьи, в листьях шумел ветер и звал далеко-далеко — в поле, в лес, на речку, на вольную лагерную жизнь.

36 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Сар ҫулҫӑсем те шурӑ Е хуп-хура, каҫ пек.
И желтые листья превращаются В мертвенно-белые Или же в черные-черные, Словно в ночь или в смерть.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Пӗр кун е иккӗ иртет те, кӗрен тата шурӑ йывӑҫсем симӗсленме пуҫлаҫҫӗ, ҫулҫӑсем тухаҫҫӗ — ҫу пуҫланать.
День-другой, и в розовых и белых кронах проступила прозелень, выскочила листва — началось лето.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Клеенкӑран тунӑ хура чӗрҫитти тата алса тӑхӑннӑ старик анчахрах пулса иртнӗ бомбежка хыҫҫӑн йывӑҫ турачӗсемпе ҫулҫӑсем тӑкӑнса тулнӑ тӗп аллейӑна шӑлать.
Старик в черном клеенчатом фартуке и таких же нарукавниках озабоченно подметал главную аллею, заваленную ветками и листьями после недавней бомбежки.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пысӑк чӳрече витӗр кӑтра ҫӑка тӑррисем курӑнчӗҫ, хурарах, тусанлӑ ҫулҫӑсем хушшинче сарӑ пӑнчӑсем йӑлтӑртатрӗҫ, — ҫывхарса килекен кӗркунне ҫулҫӑсене сиввӗн пырса сӗртӗнет.
В большое окно смотрели кудрявые вершины лип, в темной, пыльной листве ярко блестели желтые пятна — холодные прикосновения грядущей осени.

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пӗлӗт тӳпи шупкаланать, мӗлкесем ирӗлчӗҫ, хӗвел тухасса кӗтсе ҫулҫӑсем чӗтрене-чӗтрене илчӗҫ.
Бледнело небо, таяли тени, вздрагивали листья, ожидая солнца.

VI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫулӑмӑн хаваслӑ та ҫивӗч чӗлхисем, сарӑ та хӗрлӗскерсем, пӗр-пӗринпе ыталанса вылярӗҫ, хӗм сапса ҫӳлелле ҫӗкленчӗҫ, ҫунакан ҫулҫӑсем вӗҫрӗҫ, ҫав вӑхӑтрах пӗлӗтри ҫӑлтӑрсем, ҫав хӗмсем ҫине пӑхса, вӗсене хӑйсем патнелле илӗртсе кулчӗҫ…
Веселые, живые языки пламени играли, обнимаясь, желтые и красные, вздымались кверху, сея искры, летел горящий лист, а звезды в небе улыбались искрам, маня к себе.

Ҫав хура шыв ҫинчи вилнӗ ҫулҫӑсем хушшинче ҫынсӑр, кӗсменсӗр, пӗр-пӗччен, ним хускалмасӑр ларакан кимӗрен ҫав тери тунсӑхлӑх, никама паллӑ мар хуйхӑ тухса тӑрать.
Глубокой печалью, неведомым горем веяло от этой лодки без гребца и весел, одинокой, неподвижной на матовой воде среди умерших листьев.

I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл пӑшӑлтатни ҫулҫӑсем хушшинче ҫил кӑшӑртатнинчен те хуллентерех илтӗнчӗ, анчах Сергей илтрӗ ӑна, тӗрӗссипе — хӑйӗн ятне каланине вӑл Пуҫҫӑн тутисем хусканни тӑрӑх курчӗ.
Шепот был тише шелеста ветра в листве, но Сергей услышал, вернее, узнал свое имя по движению губ Пуси.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл хӑй умӗнче выртакан хут татки ҫине хӑй сисмесӗрех темле тӗлӗнмелле ҫулҫӑсем ӳкерме тытӑнчӗ.
Машинально он рисовал на лежавшем перед ним листочке бумаги гирлянду фантастических листьев.

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Хура туратсем ҫинче шӑтса тухакан ҫилӗмлӗ ҫулҫӑсем ҫине пӑхса, вӑл шухӑшларӗ:
Глядя на клейкие листочки, проклюнувшиеся на черных ветках, она думала:

5. Тырӑпа тимӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Типсе кайнӑ ылтӑн ҫулҫӑсем, хутланчӑк, пӗркеленчӗк хӗрриллӗскерсем, пӗчӗкҫеҫҫӗ кимӗ пек, туратсем ҫинчен шӑва-шӑва анаҫҫӗ, сывлӑшра васкамасӑр вӗлкӗшсе вӗҫеҫҫӗ, ҫӗр ҫумне ирӗксӗррӗн перӗнеҫҫӗ, вара, кӑшт ҫил тухсанах, каллех ҫӳлелле ҫӗкленеҫҫӗ, вӑрманти ҫулсем ҫийӗн ҫаврӑнкалаҫҫӗ те уй-хире вӗҫсе каяҫҫӗ.
Сухие золотые листья с подогнутыми краями, как крохотные лодки, скользили с ветвей, покачивались, неторопливо плавали в воздухе, нехотя касались земли и при малейшем ветре снова поднимались над нею, кружились над лесными дорогами, Перелетали на поля.

1. «Кивви ҫӗнӗлле» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑрманта ирӗклӗрех пулса тӑнӑ, уяр кунсенче сайраланса юлнӑ ҫулҫӑсем хушшипе кӑвак тӳпе ирӗклӗнрех курӑнать.
В лесу сделалось просторнее, и в ясные дни синева свободней сквозила в поредевшей листве.

Е хушӑран пушанса юлнӑ уй-хирсене хӗвел хӗртсе ӑшӑтрӗ е ҫурҫӗртен вӗрекен ҫил хӑвӑрт чупакан пӗлӗтсене хӑваларӗ, вара ҫӗре ӳкнӗ нӳрӗ ҫулҫӑсем, ирсенче шӑнтнине пула, патракланчӗҫ.
То солнце пригревало опустевшие поля, то северный ветер гнал быстрые тучи, и отсыревшие палые листья по утрам становились хрупкими от заморозков.

Ҫулҫӑсем витӗр йӗри-тавра тимӗр карта тытнӑ пысӑк чиркӗвӗн шурӑ тӑррисем курӑнаҫҫӗ.
Сквозь листву белели купола большой церкви, обнесенной железной оградой.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Йывӑҫсен ҫинҫе вуллисем авӑнаҫҫӗ, ҫулҫӑсем хыттӑн шавлаҫҫӗ, анчах ҫаксенче пуринче те ҫамрӑклӑхпа вӑй-хӑват ҫав тери уҫҫӑн палӑрнӑ пирки, Павлин ӑна ирӗксӗрех киленсе пӑхма тытӑнчӗ.
Тонкие стволы деревьев сгибались, листва буйно шумела, и во всем этом было столько молодости и силы, что Павлин невольно залюбовался.

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Унӑн пайӑркисем, Александровски садри ҫӑра ҫулҫӑсем витӗр шӑтарса тухса, Дворец умӗнчи питӗ пысӑк площадӗн пӗр пайне ҫутатаҫҫӗ тата Главнӑй штабӑн чӳречисем ҫинчен каялла ӳксе йӑлтӑртатаҫҫӗ.
Его лучи, проникая сквозь густую листву Александровского сада, освещали часть огромной Дворцовой площади и отражались в окнах Главного штаба.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Унӑн хӑлхи ҫумӗнчех пысӑк ҫулҫӑсем ҫемҫен вӗлтӗртетсе илчӗҫ.
У самого его уха залопотали с мягким хлопаньем большие листья.

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл туратсем, ҫулҫӑсем, пучахсем пухрӗ те ашшӗпе юнашар ларчӗ:
Она набрала веток, листьев, колосьев и уселась возле отца:

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics