Corpus of the Chuvash language

Унччен те пулмасть, хай кайӑкҫӑсем персе те ҫитеҫҫӗ.

Наезжают охотники.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хай Липпунюшка сухапуҫне тытрӗ, тет те, сухала пуҫларӗ, тет.

А Липунюшка взялся за соху и стал пахать.

Липпунюшка // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хай уксах лаша ҫинчен анасшӑн мар, тет.

Но нищий не слезал.

Тӗрӗс тӳре // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ирхине хай ҫынҫиен вӑраннӑ та, ют ачасем вырӑнне хӑйӗн хӗрӗсене пусса пӑрахнине курса, хӑвӑртрах ҫичӗ ҫухрӑм ярса пусакан аттине тӑхӑнса янӑ та ачасене шырама вӑрмана тухса кайнӑ.

А людоед, когда проснулся поутру и увидал, что он вместо чужих перерезал своих детей, надел свои семиверстные сапоги и побежал в лес искать детей.

Пӳрнеккей // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут хай ҫук ҫынна чӗнтерет те валеҫме хушать.

Послал барин за бедным мужиком и велел делить.

Пӗр ҫын хур уйӑрни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хай хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен шыв хӗррине ишсе тухать.

Уж выплыл на берег.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Анне, хай хурӑн пуҫлӑ ҫӗленсем мана илме килчӗҫ», — тенӗ.

Сказала: «Матушка, за мной ужи приползли».

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хай Маруҫ кӗпине тӑхӑнать те килне чупса каять.

Маша надела рубашку и побежала домой.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑрмана кӗрсенех, ку хай шыва тӗл пулнӑ.

Как только меньшой брат вошел в лес, он напал на реку.

Иккӗн пӗртӑван // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Стараста пусса пӗшкӗнсе пӑхать: хай арӑм шывра пуҫхӗрлӗ вырта парать.

Староста поглядел в колодезь и увидел, что баба лежит в воде головой и кверху ногами.

Йывӑр сывлӑш // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хуҫапа тарҫӑ тухса каям тенӗ чух сасартӑк кӗтесре тахӑшӗ еччӗххӳ! еччӗххӳ! еччӗххӳ!.. тесе ӳсӗрсе янине илтнӗ, каялла ҫаврӑнса пыраҫҫӗ те хай вӑрра тытаҫҫӗ.

Купец с работником уже стали выходить. Слышат — в углу кто-то чихает. «Чих, чих! а чих!» Вернулись и поймали вора.

Пӗр вӑрӑ хӑйне хӑй тыттарни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫамрӑк креолкӑна хай илемӗ ҫинчен астутарни кирлӗ те пулман.

Молодая креолка не нуждалась в том, чтобы ей напоминали о ее красоте.

X сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Берейтор ҫавӑрӑнса пӑхрӗ те, лаша ҫинче эпӗ ҫуккине курса: «Ак ӗнтӗ! Хай йӗкӗт манӑн персе те аннӑ», — терӗ.

Берейтор оглянулся и увидал, что на Червончике меня нет, он сказал: «Вот-те на! свалился кавалер мой».

Эпӗ юланутпа ҫӳреме вӗренни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хай манеж ҫакӑ пулнӑ иккен.

Это и был манеж.

Эпӗ юланутпа ҫӳреме вӗренни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӑхатӑп — хай упа тӳрех ман ҫине вӗтӗ чӑрӑшлӑх витӗр ҫулпа вӗҫтерсе килет; хӑранипе хӑйне хӑй те пӗлмест пулмалла.

Поглядел я перед собой: а он прямехонько на меня по дорожке между частым ельником катит стремглав и, видно, со страху сам себя не помнит.

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл ман патмалла тайӑлчӗ те ерипе каларӗ: «Ав куратӑн-и, хуҫӑлса аннӑ йывӑҫ ҫинче чакак кӑшкӑрать; кайӑк тени вӑл упа шӑршине таҫтанах сисет. Хай упа ҫав тӗлте ӗнтӗ», — терӗ.

Демьян пригнулся, шепчет и показывает: «Видишь, сорока над ломом щекочет; птица издалече его дух слышит. Это он».

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йытӑ вӗрме чарӑнса, кама та пулин хай тусне саламланӑ пек, савӑнӑҫлӑн ҫуйӑхма тытӑнчӗ.

Лай собаки сменился радостными взвизгиваниями, как будто она приветствовала кого-нибудь из друзей.

VI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хӑвалӑр! — тесе кӑшкӑрса ячӗ Кольхаун, надсмотрщике урӑх чӗнсе-мӗн тӑмасӑр, хай лашине шпорӗсемпе тӗртрӗ те малалла тапранса кайрӗ.

Погоняй! — закричал Кольхаун, не отвечая больше надсмотрщику, и, пришпорив лошадь, двинулся вперед.

I сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑл капитанӑн 12 ҫулхи ывӑлӗ патне сиксе пынӑ та, ун пуҫӗнчи шӗлепкине ҫӑлса илсе, тӑхӑнса янӑ, хай хӑпӑл-хапӑл мачта ҫине улӑхса кайнӑ.

Она подпрыгнула к 12-летнему мальчику, сыну капитана корабля, сорвала с его головы шляпу, надела и живо взобралась на мачту.

Шыва сикни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан вӑл сӗтел хушшине кӗрсе ларчӗ; мана та хай ҫумне кӗртсе лартрӗ те: «Амӑш, пире Хӗветюкпа иксӗмӗре апат пар, пирӗн ҫиес килет», — терӗ.

Потом отец сел за стол, посадил меня с собой рядом и закричал: «Ну, теперь давай нам, мать, с Федюшкой обедать: мы есть хотим».

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.