Corpus of the Chuvash language

Унӑн тӑпри ҫине пит те пысӑк хӗрлӗ ялав лартнӑ.

И поставили над могилой большой красный флаг.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

— Тӑпри хытӑ, — терӗ Шалимов, ним пулман пек, — ҫӗр мар, чул.

— Грунт тяжёлый, — равнодушно ответил Шалимов, — не земля, а камень.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

— Тӑпри мӗнле, Сергей Алексеич! — терӗ хирӗҫ Дягилев, Шалимовпа пӑхса илсе.

— Грунт-то какой, Сергей Алексеевич! — возразил Дягилев, переглядываясь с Шалимовым.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Анчах вӗсем хушшинче этем пырса сӗртӗнмен, выльӑх-чӗрлӗх таптаман виле тӑпри пур: ун ҫине вӗҫенкайӑксем кӑна лараҫҫӗ те шурӑмпуҫӗпе юрӑ шӑратаҫҫӗ.

Но между ними есть одна, до которой не касается человек, которую не топчет животное: одни птицы садятся на нее и поют на заре.

XXVIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Эпи карчӑк, йывӑр тӑпри ҫӑмӑл пултӑр ӗнтӗ унӑн, — ҫапла каларӗ: «Ну, Василиса, сана мӗн каламаллине пӗлместӗп ӗнтӗ, ҫакӑн пек сасӑллӑ ачан икӗ паллӑ пур: е телейӳ хапха умӗнче, хӗрӳ амбар туллиех мул парать, е ун пирки хуйха-суйхӑ тӳссе ирттеретӗн» терӗ.

Повитуха Вавиловна — покойница теперь, царство ей небесное! — говорила: «Ну, Василиса, не знаю, чего сказать тебе-примета на такой голосок двойственная: или счастья приворот — богатства полные амбары — принесет тебе дочь, или горюшка хлебнешь через нее — до самого горла, станет».

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ват асаннӳ, йывӑр тӑпри ҫӑмӑл пултӑрах, ҫапла юптарса кӑтартаканччӗ ҫӑтмах ҫинчен.

А если хочешь узнать про рай… твоя старшая бабушка, земля ей пухом, так сказывала.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Ачасем, И. В. Мичурина пытарнӑ вырӑна пырса, аслӑ ӑстаҫӑн хура плитапа витнӗ тӑпри ҫине чечексенчен ҫыхнӑ пуҫ кӑшӑлӗсем хурса хӑварчӗҫ.

Help to translate

I. Малтанхи тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Аслӑ вӗрентекенсемпе — Е.С.Крайновӑпа, С.Я.Калуковпа, К.В.Андреевпа, Г.М.Павловскийпе (йывӑр тӑпри ҫӑмӑл пултӑр) — юнашар ӗҫлени ӗҫре нумай пулӑшнӑ.

Help to translate

Ӗҫе чунтан парӑннӑ // Лидия УГАХИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Хутор атаманӗ хушнипе вара чӳрече хупписене хӑмасемпе хӗреслесе ҫапса хучӗҫ те, ачасем нумай хушӑ ҫав хӑрушӑ вырӑнта выляма шикленсе ҫӳрерӗҫ, стариксемпе карчӑксем тӗтӗм сӳннӗ кил умӗпе иртсе пынӑ чух, асапланса вилнисен тӑпри ҫӑмӑл пултӑр, чунӗсем ҫӳлти патшалӑха лекчӗр тесе, сӑхсӑха-сӑхсӑха илчӗҫ.

По приказу хуторского атамана ставни накрест забили досками, и долго еще ребятишки боялись играть около страшного места, а старики и старухи, проходя мимо выморочной хатенки, крестились и поминали за упокой души убиенных.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Масар тӑпри путса пусӑрӑннӑ.

Могильная насыпь осела.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ейӳ вӑхӑтӗнче ҫурхи шыва тӑраниччен сӑхса юлнӑ улӑх тӑпри тем тӗрлӗ курӑк шӑтарса ӳстернӗ те, ҫав чечексемпе курӑксен элес-мелес капӑр тӗрӗллӗ чӗнтӗрӗнче Аксинья куҫӗсем алчӑраса кайрӗҫ.

Поемная почва луга, в избытке насыщенная весенней влагой, выметывала и растила такое богатое разнотравье, что глаза Аксиньи терялись в этом чудеснейшем сплетении цветов и трав.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӑрахса кайиччен малтан унӑн хай ачи ӳтне хӑйӗн тупӑк ҫине хурасси килнӗ, хӑйӗн унӑн кӳҫӗсене хупласси килнӗ, хайӗн тупӑка масар ҫине ҫӗклесе каясси килнӗ, унӑн тӑпри ҫинче юлашки хут ларса хуйхӑрасси, йӗресси килнӗ.

Ей хотелось самой положить его в гробик, закрыть ему глаза, самой отнести на погост, под березки, повыть и поплакать над ним.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Ҫав вак чулсен хӗррисенче, хӑмӑррӑн курӑнса, юшкӑн тӑпри йӑлтӑртатса выртать.

По краям от гальки коричневым глянцем блистал наносный ил.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Выртатпӑр ҫапла, пӑхатӑп: Алешка, тӑпри ҫӑмӑл пултӑр та, лаши патӗнче йӗнер хырӑмсарлӑхне пушатса аппаланать.

Лежим, гляжу, Алешка покойник возля своего коня копается, чересподушечную подпругу ему отпущает.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ну, — тейӗ, — турра тав, тинех кӑрчамас карчӑкран хӑтӑлтӑм, тӑпри акӑш мамӑкӗ пек ҫемҫе пултӑр уншӑн!» — тейӗ.

«Ну, скажет, слава богу, ослобонился от старухи, земля ей пухом лебяжьим!

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юханшыв хӗрринчи хӗрлӗ ҫӳҫесен мӗлкисем айӗнче вара чуна уҫӑлтарса яракан сулхӑн тӑрать; унта хупахсем, шурлӑх тӑпри тӑрантарса ӳстернӗ тата темле тачка курӑксем элес-мелес шукӑллӗн ешереҫҫӗ.

А возле ручья в тени верб тучная копилась прохлада, нарядно зеленели лопухи и еще какие-то, вскормленные мочажинной почвой, пышные травы.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Улӑп тӑпри те пулин куҫ ытамне кӗнӗ тарӑн тӗлӗкри пек, темле ытла та тӗлӗнмелле те уҫӑмсӑррӑн кӑвакарса палӑрать…

Даже курган синеет на грани видимого сказочно и невнятно, как во сне…

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳлӗмри хырсене, хурӑнсемпе чӑрӑшсене вара Катьӑн вил тӑпри тавра кӑларса лартма хушнӑ.

А сосенки, березки и елки наказал высадить рядом с Катиной могилкой.

Суворов хӗрӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Тепӗр ҫур уйӑхран пӗчӗкҫӗ масар тӗмескине ҫул курӑкӗпе ҫамрӑк армути пусса илчӗ, унтан хир сӗлли пуҫ кӑларчӗ, кӑшт айккинерех анра ҫарӑк сарӑ ҫеҫке ҫурса чечекленчӗ, шерепеллӗ чечекӗсене масар тӑпри ҫинелле усӑнтарса, илепер ӳсрӗ, чапӑр, хурхух, ӗмкӗч курӑкӗн шӑршисем сарӑлчӗҫ.

Через полмесяца зарос махонький холмик подорожником и молодой полынью, заколосился на нем овсюг, пышным цветом выжелтилась сбоку сурепка, махорчатыми кистками повис любушка-донник, запахло чобором, молочаем и медвянкой.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗве хӗрринчи юшкӑн тӑпри шыв ӗҫме пырса кайнӑ выльӑхсен чӗрнисемпе йӗрленсе пӗтнӗ.

Ил около прудка был испятнан следами подходившего к водопою скота.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.