Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫерҫи the word is in our database.
ҫерҫи (тĕпĕ: ҫерҫи) more information about the word form can be found here.
Эпир ват ҫерҫи виллине курӑк хушшине пӑрахрӑмӑр.

Мы подняли старого воробья и бросили в траву.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унта ват ҫерҫи вилли выртнине курах кайрӑмӑр.

И увидали, что старый воробей лежит мертвый подле ставня.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр эрнерен ҫерҫи чӗпписем кӑшт ӳссе тӗкленчӗҫ те илемлӗрех пулса кайрӗҫ.

Через неделю маленькие воробьи подросли, покрылись пухом и стали красивее.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унта пӗчӗкҫеҫӗ пилӗк ҫерҫи чӗппи вырта парать.

В нем было пять крошечных воробушка.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗрре эпир чӳрече хуппи хыҫӗнчен чӗриклетнине илтрӗмӗр те, ҫерҫи йӑвинче мӗн пулнӑ-ха тесе, кайса пӑхрӑмӑр.

Через несколько дней мы услыхали из-за ставни писк и посмотрели, что сделалось в воробьином гнезде.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫерҫи тӗксем, улӑм ҫӳпписем тултма пӑрахрӗ те пусма ларчӗ.

Воробей не стал больше прилетать с перышками и соломой, а сел на яйца.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пирӗн чӳрече хуппи хыҫне пӗр ҫерҫи йӑва ҫавӑрчӗ те унта пилӗк ҫӑмарта туса хучӗ.

В нашем доме за ставнем окна воробей свил гнездо и положил пять яичек.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кайран хай ҫерҫи йӑлтах курӑнми пулчӗ; чӗкеҫсем йӑвана йӑлтах сӗрсе, питӗрсе лартрӗҫ.

А потом и ничего не стало видно; ласточки совсем замазали его в гнезде.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Малтан ҫерҫи мӑйӗ таран курӑнатчӗ, унтан пуҫӗ анчах курӑнакан пулчӗ, кӑшт тӑрсан сӑмси анчах курӑна пуҫларӗ.

Сначала видна была шея воробья, потом уже одна головка, потом носик.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсем пӗрерӗн-пӗрерӗн ҫерҫи патне, ӑна пӑхма пынӑ пек, вӗҫсе пыраҫҫӗ те каллех вӗҫсе каяҫҫӗ.

Все ласточки подлетали к гнезду — как будто для того, чтоб посмотреть на воробья, и опять улетали.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫерҫи тек чӗриклетсе ларать.

Воробей сидел и чирикал.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чӗкеҫсем вӗҫсе кайсан, пӳрт тӑрринчен пӗр ҫерҫи вӗҫсе анчӗ те чӗкеҫ йӑви ҫине пырса ларчӗ.

В то время, когда они были в отлучке, с крыши слетел воробей, прыгнул на гнездо.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑйсем ҫав самантрах ҫерҫи кӗтӗвӗ пек кӗпӗр-р хупӑрласа илчӗҫ те Динӑна пӗринчен тепри ӑна хӑлхинчен: «Ав, сан килет, ав, сан килет», — тесе шӳтлесе-тӗртлешсе пӑшӑл-пӑшӑл, чӑй-чай туса тӑчӗҫ, йӗкӗт ҫывхарсах ҫитсен, ывӑҫри пӑрҫанашӑпӑр-р сапса янӑ чухнехилле, паҫӑр тӑракан вырӑнесене чӑл-пар саланса пӗтрӗҫ.

— Дина, к тебе, что ли, гость? — крикнул кто-то из подружек, и, толкаясь и хихикая, они кинулись врассыпную.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ман тавра, кантӑр уйӗ ҫине тапӑнма хатӗрленнӗ ҫерҫи ратти пек, пӑр та пӑр ҫаврӑнать.

Уж как он вился вокруг меня — как пчела над цветком.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Унта саркайӑк, ҫерҫи, тӑри ҫӑмартисем те пур.

Тут были яички малиновки, воробья, жаворонка.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша, амӑшӗ килессе кӗтсе, ҫилленнипе, тарӑхнипе ҫатан карта ҫинче тӗкне тӑратнӑ ҫерҫи пек ларать.

И вот теперь, дожидаясь мать, Саша сидел на изгороди, взъерошенный и сердитый, как воробей.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫерҫи ларнӑ турата хурана яратпӑр та, какай шӑрши какай шӑршиех ҫа-ав тесе, яшкана каҫса кайса сыпатпӑр.

Бросим в котел ветку, на которой воробей сидел, и говорим: суп с мясом варим.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унччен те пулмарӗ, пӗр кайӑк алӑк хӗрринчен ҫапӑнса вӗҫсе тухса кайрӗ — ҫара ҫерҫи иккен.

И тотчас над головой с шумом пронеслась к выходу какая-то птица — да это же летучая мышь!

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫерҫи чӗппи ҫинчен, — терӗ ашшӗ.

Про воробья, — улыбаясь одними глазами, ответил отец.

Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Анчах вӑтаннипе ним тума аптӑранӑ ҫерҫи чӗппи тӗмӗ айне, чи ҫӑра ҫулҫӑсем хӳтлӗхне кӗрсе ларнӑ…

Только воробышку было невесело — он не знал, куда деваться от стыда, и забился в кусты, в самую густую листву…

Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed