Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйхӑллӑ the word is in our database.
ыйхӑллӑ (тĕпĕ: ыйхӑллӑ) more information about the word form can be found here.
— Ҫывӑрмастӑн-и, Егорыч? — ыйтрӗ ыйхӑллӑ сасӑ.

Сонный голос спросил: — Не спишь, Егорыч?

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Полюшка чи малтан килсе кӗчӗ, пӗчӗк чышкипе ыйхӑллӑ куҫӗсене сӑтӑркаласа, алӑк умӗнче чарӑнса тӑчӗ.

Полюшка вошла первая, на пороге остановилась, кулачком протирая заспанные глаза.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорие курсанах унӑн ыйхӑллӑ куҫӗсем виҫесӗр савӑнӑҫӑн ӑшӑ ҫутипе йӑлкӑшса ҫунма пуҫларӗҫ те, Григорин чӗри кӑртлатса илчӗ, куҫӗ самантрах шывланчӗ.

При виде Григория заспанные глаза ее вспыхнули таким ярким брызжущим светом радости, что у Григория дрогнуло сердце и мгновенно и неожиданно увлажнились глаза.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пирвайхи ҫӗрпӳрт алӑкӗнчех ыйхӑллӑ сӑнлӑ ҫамрӑк хӗрарӑмӑн ҫара пуҫӗ курӑнса кайрӗ.

Из первой же землянки высунула простоволосую голову молодая заспанная бабенка.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ыйхӑллӑ сулхӑн тӑкӑрлӑк тӳрех ҫынсемпе тулса ларчӗ, шӑв-шав тапранчӗ.

И сразу в сонном тенистом проулке стало людно, шумно, душно.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗҫех ыйхӑллӑ та ҫиллес сӑнлӑ тӗрме пуҫлӑхӗ персе ҫитрӗ.

Вскоре появился и начальник тюрьмы, заспанный, сердитый.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Килхушшисенчен ыйхӑллӑ сӑн-питлӗ казаксем ыткӑнса тухрӗҫ.

Из дворов, спеша, выходили заспанные казаки.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон леш енчи ыйхӑллӑ тирексем тӗлӗреҫҫӗ.

На той стороне Дона дремотные покоились тополя.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сигара тӗпне пашлаттарса ӗмнӗ май, ыйхӑллӑ куҫне тӗтӗм лекнипе мӑчлаттарса, Степан кӗпи-йӗмне тӑхӑнчӗ Пантелей Прокофьевич алӑк патӗнчен шикленерех пӗр утӑм ярса пусрӗ те, Степан сӑнран ытла та улшӑннинчен тата ун ҫийӗнчи шӑвӑҫ тӳмеллӗ пурҫӑн путтешкесенчен тӗлӗнсе кайнӑскер, чарӑнса тӑчӗ, хура ал тупанне тӑсса пачӗ.

Степан одевался, пыхая окурком сигары, от дыма жмуря заспанный глаз, Пантелей Прокофьевич шагнул через порог не без робости и, пораженный изменившимся Степановым лицом и металлическими частями его шелковых подтяжек, остановился, лодочкой вытянул черную ладонь:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Есаул Попов, ыйхӑллӑ та сивлек сӑн-питлӗскер, килсе ҫитет.

Заспанный и серьезный, пришел есаул Попов.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав самантрах ыйхӑллӑ шӑплӑх сирӗлчӗ, умлӑн-хыҫлӑн темиҫе сасӑ янӑраса кайрӗ:

И сейчас же лопнула дремная тишина, закричали в несколько голосов:

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗтреленсе пасарнӑ хула ыйхӑллӑ шӑплӑхпа витӗннӗ.

Город, завуалированный туманом и инеем, дремно молчал.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫара урисене урайне антарса, алтупанӗпе питне сӑтӑркаласа илчӗ те Сергей ҫине ыйхӑллӑ та тунсӑх куҫӗсемпе: «А! Эсӗ-ҫке ку, Тутаринов… Мӗн кирлӗ сана? Эпӗ ӗнер час выртман, манӑн пуҫ ыратать, сана мӗн арҫурисем ҫапла ир сӗтӗрсе ҫӳреҫҫӗ…» — тенӗ пек пӑхрӗ.

Опустив босые ноги на пол, он протер ладонью лицо и посмотрел на Сергею своими заспанными и тоскливыми глазами, будто говоря: «А! Это ты, Тутаринов… Что тебе нужно? Я вчера лег поздно, у меня голова болит, чего тебя черти носят в такую рань…»

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шурӑ Мечете телефон патне чӗнсен, ял исполнителӗ ыйхӑллӑ сасӑпа ҫапла каларӗ:

Звонил в Белую Мечеть — ему сонным голосом отвечал сельисполнитель:

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Трифонӑн хура та ыйхӑллӑ пичӗ ҫуталсах кайрӗ.

Чернявое, еще сонное лицо Трифона просветлело.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Машина ҫинчен анмасӑрах вӑл ыйхӑллӑ куҫӗсене чышкисемпе сӗркелекен дежурнӑй ачана хӑвӑрт Савва Остроухова кайса чӗнме хушрӗ.

Не слезая с машины, Сергей сказал дежурному, сонному, протиравшему кулаком глаза парню, чтобы он побежал и побыстрее вызвал Савву Остроухова.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей пурне те алӑ тытса сывпуллашрӗ, йӑмӑкне куҫ хӗсрӗ, сӑпка патне пырса пӗчӗк Иринӑна ыйхӑллӑ питӗнчен пӑхрӗ те тухса кайрӗ.

Сергей попрощался со всеми, подмигнул сестренке, подошел к люльке, посмотрел на сонное личико Иринки и вышел.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑнасем утиял ӑшне пӑхрӗҫ, унтан кӑшт кӑна уҫӑ, ыйхӑллӑ куҫлӑ пӗчӗк кӑна пит курӑннӑ, вӑл куҫсемшӗн тӗнчере пурте пӗрех пулнӑ.

Гости заглядывали в одеяло и видели там крохотное личико с чуточку приоткрытыми сонными и ко всему равнодушными глазенками.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тр-р-р, теҫҫӗ, аҫа ҫапманскер! — ыйхӑллӑ тенорпа ҫухӑрса ячӗ те Дугин, ура ҫине сиксе тӑрса, ҫывӑхри лашана темӗнле йывӑр япалапа туртса ҫапрӗ.

Тр-р-р, проклятый! — заспанным тенорком вскричал вскочивший Дугин и чем-то тяжелым ударил ближнюю лошадь.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан каллех таврана ыйхӑллӑ шӑплӑх пусса илет, таҫта инҫетре-инҫетре кӑвакал аҫи кӑшт ҫеҫ илтӗнмелле сасӑпа хӑйӑлтатса чӗнни, ӑна хирӗҫ, кӑшт кунтарахран, ами нартлатса сасӑ пани хӑлхана килсе кӗрет.

Потом опять сонная тишина, далекий-далекий, чуть слышный хрипатый зов дикого селезня и ответный — поближе — кряк утки.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed