Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшласа (тĕпĕ: кӑшла) more information about the word form can be found here.
Унӑн йӑлтӑркка хӑмӑр тӗслӗ, хура ӗҫре пирчесе хытнӑ чӑмӑр пӳрнисем, пӗр хутланмасӑр, кӑшласа пӗтернӗ ҫинҫе ручкӑна тытнӑ.

Толстые, мозолистые, воронено-черные пальцы, не сгибаясь, держали ученическую обгрызанную ручку.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Иртнишӗн, ылханлӑ ҫын айӑпне пула пурнӑҫӗ тӗссӗрленсе юлнӑшӑн, малтанхи тулли савӑнӑҫ вырӑнне чуна выҫӑ тунсӑх кӑшласа тӑнӑшӑн, пушанса юлнӑ кун-ҫулшӑн хӗпӗртесе кайсах тавӑрнӑ пулӗччӗ халь Григорий.

За давнее сладко отомстил бы Григорий — за то, что по вине проклятого человека выцвела жизнь и осталось на месте прежней полнокровной большой радости сосущая голодная тоска, линялая выцветень.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хытӑ ҫӗр ҫине пуҫне ҫапса, ҫӗр урайне шӑлӗсемпе кӑшласа хӳхлерӗ Шамиль Прохорӗн арӑмӗ, вилнӗ упӑшкин вӑрҫӑран таврӑннӑ пиччӗшӗ, Шамиль Мартынӗ, йывӑр ҫын пулнӑ арӑмне ҫупӑрласа лӑпканине, ачисене ачашла-ачашла кучченеҫсем валеҫсе панине тӑраниччен курса тӑнӑ хыҫҫӑн.

Билась головой о жесткую землю жена Прохора Шамиля, грызла земляной пол зубами, наглядевшись, как ласкает вернувшийся брат покойного мужа, Мартин Шамиль, свою беременную жену, нянчит детей и раздает им подарки.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ун чухне Листницкий Елански станица чиккинчи сӑрт тӳпинченех, пӗр вун-вун икӗ ҫухрӑмран пулӗ, айлӑмри садсен симӗс мӗлкине тата кӑшласа янӑ шӑмӑ пек шуррӑн курӑнакан чиркӳн ҫӳллӗ тӑррине асӑрхаса илнӗччӗ.

Тогда еще с гребня, от Еланской грани, верст за двенадцать, увидел он зеленое марево садов в низине, белый обглоданный мосол высокой колокольни.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лав ытла та ерипен пынипе ӑйӑр ҫилленнӗ, кӑкӑрӗпе тӗртнӗ, хыҫалти ӳречене кӑшласа пынӑ…

Бричка катилась так медленно, что жеребец злился, толкал ее грудью и кусал дерево…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫынсем пуҫтарӑнса ҫитиччен, лавсене уйӑриччен Сергей радиоприемнике шанчӑклӑ каччӑна парса, юхса килекен пӗренесене хӑш вырӑнта кӑларасси ҫинчен Саввӑпа калаҫса тӑнӑ чух, Дорофей хальхинче тимӗр-кӑвак лашине мар, ҫинҫе ураллӑ ӑйӑра йӗнерлерӗ те, унпа ҫынпа калаҫнӑ пек калаҫса тӑчӗ: «Эсӗ кайса ҫӳре-ха, ҫӳре… Эсӗ, мур илесшӗ, самӑр, тӑрса ывӑнтӑн, акӑ Сергей Тимофеича ярӑнтар-ха пӗрре, вара тутусене пӑркаламӑн, ещӗке кӑшласа тӑмӑн…», — текелерӗ.

Пока были выделены подводы и собраны люди, пока Сергей, вручив надежному парню радиоприемник, разговаривал с Саввой о том, в каком месте на реке лучше всего устроите запань для приема сплавляемой древесины, пока Дорофей седлал на этот раз не серого коня, а тонконогого и пугливого жеребца, разговаривая с ним, как с человеком: «А ты пробегайся, пробегайся… Жирный, застоялся, вот и покатай Сергея Тимофеевича, тогда и не будешь грызть ящик…».

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Е Гришаткӑна вӗлернӗ пек, е вӑл вӑрмана кайнӑ та, унта ачана, упасем е кашкӑрсем кӑшласа янӑ пек туйӑннӑ, е Хлопушӑна Гришатка сасси сасартӑк илтӗне-илтӗне кайнӑ.

То казалось ему, что Гришатку убили, то — что ушел, заплутал Гришатка в лесу и там загрызли его волки или медведи, то вдруг чудится Хлопуше Гришаткин голос.

Тӑнне ҫухатнӑ // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Улталӑн, кӗтсех тӑр! — ахӑлтатса кулса янӑ Бурдин, яланах Дуня ҫинчен тата унӑн сараппанне кӑшласа татнӑ тараккан ҫинчен юрласа ҫӳрекенскер.

— Омманет, язви его! — хохотал Бурдин, постоянно напевавший о Дуне и о таракане, который прогрыз Дуне сарафан.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вара Аксинья ҫӗрӗпех вӗри куҫҫуль юхтарать, кӑшкӑрса ярса ачине вӑратас мар тесе, аллисене кӑшласа, шӑлне ҫыртать, чӗре суранне мӗнле те пулин тамалтарма тӑрӑшать.

Ночь, всю дотла, билась Аксинья в немом крике, в слезах, кусая руки, чтобы не разбудить ребенка, утишить крик и нравственную боль убить физической.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ҫулатӑп та, — ответлерӗ поляк, кӑшласа пӗтернӗ мундштук вӗҫне чӗлхипе хыпашлакаласа тата пӗр пӳрнине пиҫиххи хушшинчен кӑларса.

— Косю, — ответил поляк, заплетая языком за обгрызенный мундштук, и выпростал один палец из-за пояса.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Степан урисене сарлакан сарса янӑ та йӗрсе пӑрахнӑ шӑлӗсемпе хыт-курӑк тунине кӑшласа тӑрать.

Степан стоял, широко расставив ноги, перекусывая оскаленными зубами бурьянную былку.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑйсен картиш хапхи патне ҫитсен кӑна вӑл сывлӑш ҫавӑрса илчӗ, юн тухиччен кӑшласа тӑртантарнӑ тути хӗррисене ҫыртса, урисемпе тумтир арки ӑшӗнче чӑлкаланса, шала кӗчӗ.

Перевела дух у ворот своего база, вошла, путаясь ногами в подоле, кусая распухшие, искусанные в кровь губы.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ашшӗнчен кӑшласа пӗтернӗ кӑранташ татӑкне ыйтса илчӗ Наталья.

Карандашный огрызок добыла Наталья у отца.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак вӑхӑтра тӗкне тӑкма ӗлкӗреймен пӗр вараланчӑк сӑрӑ кашкӑр, ҫӑмламас пӗҫхушшиллӗскер, хӑмӑшпала чакан кӑшласа ларакан тип ҫырман лачакаллӑ тӗпӗ урлӑ каҫрӗ те, урисемпе шӑва-шӑва ӳксе, ҫӗр ҫумнелле лӑпчӑнса, хӑвӑрт чупса кайрӗ.

Пересекая хлюпкое, заросшее кугой и камышаткой днище буерака, скользя и пригибаясь к земле, быстро бежал грязно-бурый, клочковатый в пахах, невылинявший волк.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пусу леш енче, курпун тӗмеске хыҫӗнче, плугсемпе ҫӗре йӑранлаҫҫӗ, вӑкӑр хӑвалакансем шӑхӑрса ҫуйӑхашаҫҫӗ, кунта — ҫулӑн ик енӗпе — лутра эрӗмӗн кӑвак тӗмӗсем, сурӑхсем кӑшласа янӑ ҫул курӑкӗ, турра пуҫҫапнӑ пек пӗшкӗнсе тӑракан вут курӑкӗсем курӑнкалаҫҫӗ тата йӑлтӑртатса вӗҫсе ҫӳрекен эрешмен картисемпе касмӑкланса пӗтнӗ сивӗ пӗлӗтӗн янӑрав кантӑк пек ҫутӑ ытамлӑхӗ сарӑлса выртать.

За толокой, за сутулым бугром расчесывали землю плугами, свистали погонычи, а тут — над шляхом — голубая проседь низкорослой полыни, ощипанный овечьими зубами придорожный донник, горюнок, согнутый в богомольном поклоне, да звонкая стеклянная стынь холодеющего неба, перерезанная летающими нитями самоцветной паутины.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кунта вилес пекех хаярланнӑ икӗ тӑшман пӗрне-пӗри шӑлпа кӑшласа ҫӗр ҫинче йӑваланчӗҫ…

Здесь в смертной ярости катались противники по земле, грызя друг друга зубами…

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Шӑннӑ ҫӑкӑр татӑкӗсене кӑшласа, пӑрланнӑ аш консервисене чӑмласа, вӗсем хытах мар, салтаксем ҫеҫ пӗлекен чарусӑрлӑхпа пӗр пӑлханмасӑр калаҫрӗҫ.

Грызя мерзлые куски хлеба и сухари, прожевывая мясные консервы с ледком, они разговаривали негромко, с тем спокойствием и бесшабашностью, которые известны только солдатам — и то в особые минуты.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Станица Совечӗ умӗнче Алексей лаши ҫинчен анса лашине кивелсе кайнӑ тата кӑшласа пӗтернӗ пӗренерен кӑкарчӗ, вара, кубанкине пынӑ ҫӗртех тӳрлетсе, крыльца ҫине хӑвӑрт улӑхрӗ.

Возле станичного Совета Алексей спешился, привязал у старенькой, искусанной коновязи свою лошадь и, поправляя на ходу кубанку, живо поднялся на крыльцо.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсем вара, уяр аҫа ҫапманскерсем, ӑмансем пекех тапӑнчӗҫ те купӑста пуҫне шӑтарса пӗтернӗ евӗр кӑшласа ячӗҫ.

А они, проклятые, напали, как червяки, и весь вилочек источили!

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Ну, сӑрнай купӑсне ҫавӑрса ячӗ те, сало вӑрлама хатӗрленнӗ кушак аҫи пекех куҫне хӗсме пуҫларӗ», — ҫилленсе шутларӗ Артамашов, типсе кайичченех шаритленӗ: ҫуната ирӗксӗр тенӗ пек кӑшласа.

«Ну, затянул шарманку и щурится, как кот на сало», — со злобой подумал Артамашов, нехотя обгрызая досуха зажаренное крылышко.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed