Corpus of the Chuvash language

— Ҫук, леререхре вӑл, пӗрмай Аринка инкесен садне ӳкеҫҫӗ, — терӗ хӗрача.

— Нет, это дальше, к тетиньке Аринке в сад всё попадают, — сказала девочка.

6 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Анчах бомбӑсем тӑпра купаласа тунӑ хӳтлӗх хыҫне, штабс-капитан кӗрсе ларнӑ шӑтӑкран сылтӑмалла, питӗ инҫете кая-кая ӳкеҫҫӗ, ҫавӑнпа вӑл кӑштах лӑпланчӗ, эрех ӗҫрӗ, сыр ҫыртрӗ, пирус тивертсе туртрӗ те вара, турра пуҫҫапса, кӑштах тӗлӗрсе илме шут тытрӗ.

Но все бомбы ложились далеко сзади и справа ложемента, в котором в ямочке сидел штабс-капитан, так что он успокоился отчасти, выпил водки, закусил мыльным сыром, закурил папиросу и, помолившись Богу, хотел заснуть немного.

4 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Хӑюллӑ ҫынсем ҫӳлелех тӑрмашаҫҫӗ; ӳкеҫҫӗ, вилеҫҫӗ, аманаҫҫӗ.

Help to translate

Умсӑмах // Ярукка Сантри. Чарнлей, М. Райтсем: (Вильбурпа Орвиль) / А. И. Ярлыкин куҫарнӑ; ред. Н. Васянка. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 110 с. — 3–4 с.

Хунарӑн сарӑ ҫутисем кӑвак юр ҫине ӳкеҫҫӗ.

Желтые блики от фонарей ложились на синий снег.

Тревога // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ҫаврака сухан пуҫӗсем, пурҫӑн тӗслӗ хупписемпе ялтӑртатса, ҫӳлтен Чижик алтупанӗ ҫине, пӳске пек, ӳкеҫҫӗ.

Круглые луковицы, блестя шелковыми боками, словно мячики, летели сверху в ладони Чижика.

Пурте пӗриншӗн // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Васька сӑмсине ешчӗкрен кӑларнӑ та тискеррӗн ҫухӑрать; ешчӗк ҫинчен чейник ӳксе, урайӗнче чӑнкӑртатса ҫаврӑнать, улмасем тӑкӑнаҫҫӗ, вут сыпписем ӳкеҫҫӗ, витре чӑнкӑртатать…

Васька высунул рыло из ящика, визжал отчаянно, а с крышки ящика скатился чайник и, дребезжа, вертелся на полу, сыпалась картошка, падали поленья, звенело ведро…

Хӑрушӑ каҫ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Тӳпере, пӗлӗтсем айӗнче вӗҫен кайӑксем кӑнтӑралла вӗҫсе иртеҫҫӗ, — сасартӑк йывӑҫсем ҫине чул пек ӳкеҫҫӗ: ывӑннӑ, канаҫҫӗ.

Высоко под облаками летят на юг перелетные птицы, — вдруг камнем упадут на деревья: устали, отдыхают.

Мишӑн ӗҫӗсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Хурӑн ҫинчен, ерипен ҫаврӑнкаласа, сарӑ ҫулҫӑсем ӳкеҫҫӗ.

С березки, медленно кружась, опадали желтые листочки.

Мӗншӗн Чижик авӑн ҫапнӑ ҫӗре лекмерӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Акӑ вӗсем амӑшӗсем патӗнче тӗккеленсе ҫӳреҫҫӗ, кӗрхи ҫумӑр айӗнче йӗпенеҫҫӗ, ҫыпҫӑнакан пылчӑк ҫине ӳкеҫҫӗ.

И вот толкутся они около матерей, мокнут под осенним дождиком, падают в липкую грязь.

Ҫӗрулми уйӗнчи ҫапӑҫу // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Хӗвел пайӑркисем ҫӑра чӑрӑш турачӗсем витӗр аран кӗрсе, пилӗк пуслӑх ылтӑн укҫа пек, чӑрӑш йӗпписем ҫине, курӑк ҫине, кӑтра упасарри ҫине ҫуталса ӳкеҫҫӗ.

Солнце с трудом пробивается сквозь густые еловые лапы и золотыми пятаками падает на хвою, на траву, на кудрявый папоротник.

Власьевна вӑрманта мӗнле ҫӳрет // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Чрезвычайнӑй комиссире чӑтма ҫук хӑрушлӑхсем пулаҫҫӗ тесе суя хыпарсем шутласа кӑларнӑ хыҫҫӑн, ҫав хӑравҫӑ выльӑхсем кайран хӑйсен суйинчен хӑйсем хӑраса ӳкеҫҫӗ.

Создавая басни о невероятных ужасах, творимых в ЧК, это трусливое животное после само же боялось отражений своей лжи.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Икӗ ҫын ӳпне кайса ӳкеҫҫӗ.

Ничком падают два человека.

ХСIХ сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Шултӑра сывлӑм тумламӗсем халь те акацисем ҫинче ҫакӑнса тӑрса, вӗсен вӗт-вӗт ҫулҫисене усаҫҫӗ, ҫӗр ҫине куҫҫулӗ пек тумлам-тумламӑн ӳкеҫҫӗ.

Крупные капли росы все еще висели на акациях, отягощая их перистую листву и слезами скатываясь на землю.

ХLVIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Унӑн кӗмӗл тӗслӗ пайӑркисем ҫӗр ҫинелле ҫутатса тӑрса, вӑрман чӑтлӑхӗ ӑшнех пырса кӗреҫҫӗ те йывӑҫсен хура мӗлкисем хушшинелле ҫутӑ йӑрӑмӗсем ӳкеҫҫӗ.

Серебристые ее лучи, освещая землю, проникают в самую чащу леса и бросают полосы света среди черных теней деревьев.

ХLIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Тата ҫулла астуса пӑх: ҫырмари шывсем шавласа юхаҫҫӗ, кӳлленчӗксенче шапасем кӑшкӑраҫҫӗ, ҫынна курсан шыва сиксе ӳкеҫҫӗ; вӗҫенкайӑксем вырӑнтан вырӑна вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ, чӗвӗлтетеҫҫӗ, юрлаҫҫӗ; шӑнасем, вӑрӑмтунасем явӑнса вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ, сӗрлеҫҫӗ; йывӑҫсем, курӑксем ӳссе хумханса лараҫҫӗ.

Посмотри летом: реки бегут, шумят; в каждой лужице лягушки кричат, бубулькают; птицы перелетывают, свистят, поют; мухи, комары вьются, жужжат; деревья, травы растут, махаются.

Ӑшӑ — хӗвелте // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсем мана сиснӗ; урайӗнчен йӑкӑртатса пыраҫҫӗ те чашӑк ҫине улӑхса каяҫҫӗ; чашӑк хӗррине ҫитсен, хӑшӗ шыва ӳкеҫҫӗ, хӑшӗ каялла ҫавӑрӑнса каяҫҫӗ.

И они уже чуяли меня; я видел, как они поползли по полу, влезали на край чашки, и одни падали в воду, другие ворочались назад.

Хӑнтӑласем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынсем, вӗсенчен такӑнса, час-часах ӳкеҫҫӗ.

Люди спотыкаются о них и часто падают.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Йывӑр тумламсем ҫӗре мар, шыва шаплатса ӳкеҫҫӗ, ку вара пӗтӗм айлӑма шыв илнине пӗлтерет.

Но тяжелые капли падали не на твердую землю, а в воду, из чего следовало, что вся равнина затоплена.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак сарлака тӳремсӑртлӑх тропикпа чикӗлле, ҫуллахи хӑш-пӗр уйӑхсенче кӑнтӑрла тӗлӗнче хӗвел пайӑркисем ҫӗр ҫине тӳперен тӳп-тӳрӗ ӳкеҫҫӗ.

Это обширное плоскогорье было расположено на самой границе с тропиками, и в некоторые летние месяцы солнце, проходя в зените, бросало свои лучи на землю почти отвесно.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ун пайӑркисем ҫӗр ҫине тӳперен тӳп-тӳрӗ ӳкеҫҫӗ.

И лучи его падали на землю почти отвесно.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.