Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӗрре (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.

Анчах хӗр, хӑйӗн аллинче чӑн ылтӑнран тунӑ ҫӗрре курсан, именсе каять.
Но девушка, увидев на своей руке дорогой перстень из чистого золота, смутилась.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӗр хӑйӗн аллинчи пӑхӑр ҫӗррине, сар-ту хрусталӗн ванчӑкӗпе куҫ хывнӑ ҫӗрре парать, Палан Тӑван, ҫав вӑхӑтрах, нимӗн турткаланса тӑмасӑр, вӑта пӳрни ҫинчи пиллӗх ҫӗррине кӑларса илет, ҫӗнӗ ҫын пӳрни ҫине тӑхӑнтартать.
Девушка сняла со своей руки простенькое медное колечко с вправленным в него осколком горного хрусталя, а Брат Указательный, ни секунды не размышляя, стащил с указательного пальца заветный перстень и надел на руку невесте.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мӗн чухлӗ ӳкӗтлемен вӑл упӑшкине: «Яр-ха, тархасшӑн, яр ҫав ҫӗрре!» — тенӗ.
Сколько раз упрашивала она мужа пустить перстень в ход!

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах Аслӑ Тӑван хӑйӗн асаплӑ пурнӑҫне тӳснӗ, ашшӗ пилленӗ ҫӗрре чӑн-чӑн йывӑр самант ятне усранӑ.
Но Большому Брату все казалось, что это еще не самая крайность, он берег перстень на самый-самый крайний случай.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Атте, эсӗ ӑна ҫӗрре пама хуш, — терӗ Саша.
– Папенька, прикажите ему отдать кольцо, – сказал Саша.

XVII сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эпӗ чупса кайрӑм та ҫӗрре хутӑм.
Я и сбегал и положил кольцо.

Аппа — Марья Кириловна, мана, юман патне чупса кайса, ҫӗрре хӑвӑла яма хушрӗ.
Сестрица Марья Кириловна велела мне сбегать к дубу и положить кольцо в дупло.

Ҫак хӗрлӗ ҫӳҫлӗ ача ҫӗрре вӑрласшӑн пулчӗ.
Этот рыжий мальчик хотел кольцо украсть…

— Вӑл хӑвӑлтан ҫӗрӗ вӑрларӗ, атте, эсӗ хуш ӑна, ҫӗрре калла патӑр.
– Он украл из дупла кольцо, папенька, прикажите отдать кольцо.

— Пар ҫӗрре! — кӑшкӑрать Саша.
– Отдай кольцо! – кричал Саша.

Халех ҫӗрре пар та, кай кунтан!
Отдай сейчас кольцо и убирайся.

— Ҫӗрре ан тив, хӗрлӗ мулкачӑ! — Саша, — е эпӗ сана лайӑх вӗрентӗп акӑ…
– Оставь это кольцо, рыжий заяц, – кричал Саша, – или я проучу тебя по-свойски.

Унтан, хашкаса, йӗри-тавра пӑхкаларӗ те ҫӗрре хӑвӑла ячӗ.
Тут он остановился задыхаясь, оглянулся во все стороны и положил колечко в дупло.

Ача ҫӗрре ярса илчӗ те садалла вӗҫтерчӗ кӑна.
Мальчик поднял кольцо, во весь дух пустился бежать в сад.

Ҫакна каланӑ хыҫҫӑн хӗр ҫӗрре пӑрахса пачӗ те чӳречене хупрӗ.
С этим словом она бросила ему кольцо и заперла окошко.

— Апла, эсӗ мана юрататӑн пулсан, халех ҫавӑнта хӑвӑрт чупса кай та, ҫак ҫӗрре хӑвӑла хур.
– Так если ты меня любишь, сбегай туда поскорей и положи в дупло вот это кольцо.

— Манран пулӑшу ыйтас тетӗр пулсан, — терӗ вӑл, — ҫӗрре ҫакӑнта илсе килӗр, ӑна ҫак юман хӑвӑлне ярӑр — эпӗ вара мӗн тумаллине пӗлӗп.
– Если решитесь прибегнуть ко мне, – сказал он, – то принесите кольцо сюда, опустите его в дупло этого дуба, я буду знать, что делать.

XV сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав ҫӗрре анне эпӗ ҫитӗнсен те тӑхӑнса ҫӳретчӗ.
Это колечко мама носила и в то время, когда я подросла.

Выҫӑллӑ-тутӑллӑ ачалӑхӑм // Сувар. «Сувар», 16(697)№, 2007.05.11

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics