Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ятлама (тĕпĕ: ятла) more information about the word form can be found here.
Ӑна хӑй каллех мӗн те пулин туса хунӑшӑн ятлама тытӑнсан, вӑл, куҫӗсем хӑй айӑплине палӑртасса пӗлсе пулас, вӗсене хӗссе лартатчӗ.

А когда ему выговаривали за очередную проделку, он прикрывал глаза, должно быть зная, что они выдают его, — лукавые, черные и жаркие, как уголья.

55 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Талӑкӗ-талӑкӗпе сунар вырӑнӗсенче ҫухалса ҫӳрет вӑл, хӑйӗн сунар планне те вӑхӑтра тултарса пырать, пухусенче кахалсене ятлама тытӑнчӗ, ҫитес хӗл ярангӑран йывӑҫ пӳрте куҫасси ҫинчен те калаҫкалать.

Целые сутки он пропадал на охотничьих участках, выполнял к сроку свой личный план охоты на пушного зверя, стал выступать на собраниях с обличительными словами против лентяев и поговаривал, что к следующей зиме намерен покинуть ярангу и перейти в дом.

Пӗчӗк сунарҫӑсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Эттая ятлама кирлӗ мар, вӑл аван, питӗ аван ача, — терӗ вӑл Кэукая хӑлхинчен.

Он сказал на ухо Кэукаю: — Не надо ругать Эттая, он очень хороший!

Чочой пулӑшрӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Кэргыль старик, хытах хӗрсе кайнӑскер, туйипе хӑмсара-хӑмсарах ятлама тытӑнчӗ:

А старик, потрясая в воздухе посохом, разошелся не на шутку:

Ваннӑ чӗлӗм // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вара Мэрдана пушшех те ятлама пуҫларӗ.

Продолжая осыпать Мэрдана бранью.

V // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Куншӑн ӑна, ҫынна пӗвӗ ҫӳллишӗн е лутришӗн ятлама майӗ ҫук пекех, айӑплама та хӗн…

И ее даже винить за это нельзя, как нельзя винить человека за слишком высокий или слишком низкий рост…

6 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Вӑрӑ-хурах! — ятлама тытӑнчӗҫ, урама тухсан, пирӗн хӗрсем пӗр айӑпсӑр дежурнӑя.

Грабитель! — честили ни в чем не повинного дежурного девчонки, когда мы снова очутились на улице.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Ӑсатӑвӗ ку пирӗн хушӑмӑрта темле ӑшӑлӑх йӗрӗ хӑварчӗ, кайран манӑн ҫапла ӑсатса яма килӗшнӗшӗн хама пӗрре мар ятлама тиврӗ.

Провожание это создало отношения какого-то интима, и я себя потом не раз ругал за то, что согласился.

3 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Улюш рекрут ҫул варрине тӑрса чышкисене чӑмӑрласа, каварланса кайса пыр шӑтӑкӗ татӑлас пек кӑшкӑрса мужиксене ятлама тытӑнчӗ:

Алексей-рекрут стоял посредине дороги и, стиснув кулаки, с выражением ярости на лице, ругал мужиков что было мочи.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Тепӗр чухне ӳсӗр тавӑрӑнсан, арӑмӗ ӑна ятлама, хӗнеме те тытӑнатчӗ, вӑл пур — макӑрать.

Бывало, начнет ругать его жена, даже бить, как он пьяный придет, а он плачет.

II // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Эпӗ ӑшӑм-чиккӗм тӑвӑлса ҫитнипе аран-аран чӑткаласа, Фесенкона хӗрачана унӑн чирлӗ пиччӗшне каютӑран хӑваласа кӑларнӑшӑн ятлама тытӑнтӑм.

Еле сдерживая негодование, я принялся укорять Фесенко за его грубый поступок с девушкой и ее больным братом.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

«Халӗ Рим папишӗн ятлама тытӑнать ӗнтӗ» — шухӑшлать Хома, майор каллех куҫхаршийӗсене пӗркелентернине курса.

«Теперь за папу римского начнется», — решил Хома, потому что майор снова нахмурился.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Манӑн майор юлташ мана хытах ятлама тытӑнать пулсан, эсир мана пулӑшӑр, — вӗрентет Хома хӑйӗн ҫӗнӗ тусӗсене.

— Если товарищ майор будет слишком уж распекать, так вы меня поддержите, — поучал Хома своих новых приятелей.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вара анне мана ятлама тытӑнчӗ.

Вот тут-то мама и начала меня пробирать.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Манӑн ун патне каяс килместчӗ, мӗншӗн тесен вӑхӑт чылай иртрӗ, анчах вӑл: — Ҫавӑн пек чылайччен вылянӑшӑн мана килте ятлама пултараҫҫӗ, ӑнланатӑн-и ҫавна, эсӗ пырсан, мана ун пекех ятламӗҫ, — терӗ.

Мне не хотелось идти к нему, потому что уже было поздно, но он сказал: — Понимаешь, меня дома станут ругать за то, что я так долго играл, а если ты придешь, меня не так будут ругать.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Игорь Александрович пире ятлама тытӑнать пулӗ тенӗччӗ эпӗ, анчах вӑл кашни ачана вӗрентме государство мӗн чухлӗ укҫа тӑкаклани ҫинчен, лайӑх вӗренме кирли тата шкул пурлӑхӗпе шкулне хӑйне упрама кирли ҫинчен лӑпкӑн каласа пачӗ.

Я думал, что Игорь Александрович раскричится на нас, но он спокойно рассказал нам, сколько государство тратит денег на обучение каждого ученика и как важно хорошо учиться и беречь школьное имущество и самоё школу.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Анне мана ҫавӑн пек кая юлса таврӑннӑшӑн ятлама тытӑнчӗ, анчах эпӗ ӑна: халӗ вӑхӑт ытлашши нумай иртмен-ха, терӗм, мӗншӗн тесен халӗ кӗр, кӗркунне яланах ир тӗттӗмленет, ҫуллахи вӑхӑтра пулнӑ пулсан, никам та вӑхӑт нумай иртнӗ темен пулӗччӗ, мӗншӗн тесен ҫулла кунсем чылай вӑрӑмрах, ку вӑхӑтра ҫутӑ пулнӑ пулӗччӗ-ха, пурне те халӗ вӑхӑт нумай иртмен пек туйӑнӗччӗ.

Мама стала бранить меня за то, что я задержался так поздно, но я сказал, что еще не поздно, потому что теперь уже осень, а осенью всегда темнеет раньше, чем летом, и если бы это было летом, то никому не показалось бы, что уже поздно, потому что летом дни гораздо длиннее, и в это время было бы еще светло, и всем казалось бы, что еще рано.

Иккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Хӑйӗн хапхине пӑрахса хӑварнӑшӑн эпир Шишкина ятлама пуҫларӑмӑр, вӑл тӳрре тухма тытӑнчӗ, малалла йӗркесене пӑхӑнса выляма пулчӗ.

Мы принялись ругать на все лады Шишкина за то, что он оставил свои ворота, а он оправдывался и говорил, что теперь будет играть по всем правилам.

Иккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Минометсен йывӑр пайӗсене йӑтса пыракан ҫынсем хытӑ тарланӑран ротӑна лав питӗ кирлӗ пулин те Брянский боеца ятлама тытӑнчӗ.

Его бойцы обливались потом под тяжелыми вьюками с материальной частью минометов.

XII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Анчах Доминикинӑна ятлама та юрамасть: вӑл пӗтӗм вӑйпа тӑрӑшать пулас, анчах тума май ҫук япалана тума пултараймасть.

— Нельзя, однако, осуждать и Доминикино: он, очевидно, старается изо всех сил, но не может сделать невозможного.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed