Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татах the word is in our database.
татах (тĕпĕ: татах) more information about the word form can be found here.
Сывлӑш ҫавӑрнӑ хыҫҫӑн татах вулама тытӑнтӑм, анчах татах вӑй ҫитмерӗ.

Я перевела дыхание, снова начала и снова не могла читать дальше.

Геройла вилӗм // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вара тепӗр взрыв, унтан татах, татах, пӑшал пени, кӑшкӑрашни илтӗнме пуҫларӗ.

А потом второй взрыв, третий, выстрелы, крики…

Клава каласа пани // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Эпир йывӑҫ хӳттинче тӑнипе Зоя пире курмарӗ, анчах эпир вутсыппине ывӑнма пӗлмесӗр ывӑтнине, унтан татах чупса кайса илсе татах ывӑтнине нумайччен пӗр сӑмах чӗнмесӗр пӑхса тӑтӑмӑр.

Мы стояли за деревом, и Зоя не видела нас, а мы довольно долго молча смотрели, как неутомимо она кидает брусок, бежит, поднимает и снова размахивается.

«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӑл татах хӑй тӑвас тенине тӑваймасть, тавралӑх татах масар ҫинчи пек чӗмсӗр те пушӑ.

И опять бездействие, опять вокруг безмолвие и пустота…

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пӗр ыйхӑ ҫывӑрсан вӑрантӑм, пӑртак выртнӑ хыҫҫӑн татах ҫывӑрса кайнӑ, унтан ҫурҫӗр иртни виҫӗ сехетре татах вӑрантӑм — Зоя ҫаплах вуласа ларать.

Потом проснулась, полежала немного с открытыми глазами, снова уснула и снова проснулась уже глубокой ночью, — а Зоя все читала.

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫакна илтсен, эпӗ ачасем вӑл ҫынна юратнине, вӑл каланине пӗрре ҫеҫ мар итленине, вӗсем татах та татах итлеме хатӗррине туйса илтӗм.

И я поняла, что рассказчика ребята любят, его не раз слушали и готовы слушать еще и еще.

«Тӗттӗм ҫӗрсем, вут куҫӗсемпе ялкӑшӑр!» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Анчах ку та сахал-ха, хӑйне ҫӑлнӑшӑн Тёмӑна темӗн пек тав тӑвас килнине кӑтартма уншӑн ку ытла та сахал, — вӑл татах, татах Тёма ҫине сикет.

Но этого мало, слишком мало для того, чтобы выразить всю ее благодарность, — она кидается еще и еще.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Татах шӑвать, татах… ҫутӑ йӑрӑмӗ ерипенех кӑшт уҫӑлнӑ куҫсем патнелле йӑпшӑнса пырать, вара, вӑл ҫывхарнӑ май, ҫывӑраканӑн пӑшӑрханӑвӗ пушшех те ытларах ӳсет.

Еще и еще… светлая полоска тихо прокрадывалась к полуоткрытым глазам, и по мере ее приближения беспокойство спящего все возрастало.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Вӑл татах та татах ыйта-ыйта пӗлет, халь илтнине унччен илтнипе танлаштарнӑ пек тата чӑнлӑх хӑш енче пулнине палӑртнӑ пек, сасартӑк шухӑша путать, унтан каллех, кашни ҫӗнӗ ята илтнипе савӑнса, хавхаланса каять.

И еще и еще расспрашивал, задумывался, внезапно уходил в себя, точно сравнивая услышанное сейчас с услышанным ранее и определяя, где правда, и снова оживлялся, радуясь каждому новому имени.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Амӑшӗн кӑмӑлӗ кунпах тулмарӗ, ҫавӑнпа та хӑйӗншӗн ҫӗнӗ шутланакан, хӑйне нимӗнпе виҫсе пама ҫук хаклӑ пек туйӑнакан япаласем ҫинчен татах та татах каларӗ.

Она не могла насытить свое желание и снова говорила им то, что было ново для нее и казалось ей неоценимо важным.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Спирт татах пулнӑ пулсан, эпир татах ӗҫнӗ пулӑттӑмӑр, Митьӑна асӑнӑттӑмӑр, — терӗ Левонючиха хуллен.

— Было бы больше спирту, мы бы еще выпили, помянули Митю, — тихо сказала Левонючиха.

X // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Анчах ҫав самантра тенӗ пекех пӑшал сассисем татах, татах кӗрӗслетрӗҫ.

Но почти моментально грянул второй выстрел, третий.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

«Татах тепӗр ҫын пӗтрӗ, — хӗрхенсе тата тарӑхса шухӑшларӗ Фролов, — татах пӗр пурнӑҫа татрӗҫ, ылханлӑскерсем…»

«Еще одна жертва, — с горечью подумал Фролов, — еще одну жизнь погубили, проклятые…»

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Нимӗн чӗнмесӗр тимлӗн итлекен халӑх, хӗрелсе кайнӑ сӑн-питсем, хресченсен хаяр та тимлӗ куҫӗсем, тухса калакансенчен хӑшӗ те пулин акӑлчансемпе американецсем Архангельск крайӗнче мӗнле тискерленни ҫинчен каласа парсан, халӑх хушшинче курайманлӑхпа кӑшкӑрашни — ҫаксем пурте Драницына халӑх интервентсене хирӗҫҫине, халӑх интервентсене чунтан-чӗререн курайманнине татах та татах тепӗр хут ӗнентерчӗ.

Молчаливая, внимательно слушающая толпа, раскрасневшиеся лица, строгие, серьезные глаза крестьян, негодующие возгласы, которые раздавались в толпе, когда кто-нибудь из выступавших рассказывал о страшных, позорных событиях в Архангельском крае, — все это еще и еще раз убеждало Драницына в одном: народ против интервентов, народ ненавидит их смертельно.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫумӑр хыҫҫӑн курӑк хӑвӑрт типет, утӑ пӑсӑлман, татах ҫемҫелнӗ, унӑн шӑрши татах тутланнӑ.

Травы просыхали после дождей быстро, сено не портилось, а становилось все пушистей и духовитее.

6. Иртен те ир пулаканни // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ӑна нихҫан та пӗтме пӗлмен, ватӑ ҫынсемсӗр пуҫне урӑх никама та савӑнтарман пӗр-пӗччен ӗҫлемелли ӗҫ тертлентерчӗ, анчах Василий унран татах та татах инҫерех пӑрӑнса кайни пуринчен те ытларах тарӑхтарчӗ.

Ее томила нескончаемая, одинокая, никого, кроме стариков, не радующая работа, но еще сильнее томило то, что Василий все дальше и дальше отходил от нее.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Татах пар ӑна, татах пар!

— Дай ему еще, дай!

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Унпа пӗрле ҫынсем те кӗлтунӑ, темӗнле юрӑ юрланӑ, ҫав юрӑ вара карап татах темскертен асӑрхаттарса кӑшкӑртнӑ хурлӑхлӑ сасӑпа хутшӑнса кайнӑ, чатӑр пек тӗтре те сас панӑ, анчах унти сасӑ татах та хурлӑхлӑрах, мӗскӗнтереххӗн илтӗннӗ…

И люди молились с ним и пели какие-то канты, и священное пение смешивалось с гулким и жалобным криком корабельного ревуна, опять посылавшего вперед свои предостережения, а стена тумана опять отвечала, только еще жалобнее и еще глуше…

IV // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Санин куҫӗсене хӗсет, пуҫне силлесе илет, татах та татах аса илес мар тесе тӑрӑшать — ҫапах та хӑй дормез ҫинче малти ансӑр вырӑнта ларнине курать куратех…

Санин жмурит глаза, встряхивает головоюо отворачивается вновь и вновь — и все-таки видит себя сидящим в дорожном дормезе на узком переднем месте…

XLIII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Марья Николаевна алӑкран тухса кайрӗ; утнӑ май татах хулпуҫҫи урлӑ хыҫалалла пӑхса, татах йӑл кулчӗ, Санина вӑл каллех паҫӑрхи пекех илемлӗн курӑнчӗ.

А Марья Николаевна уже исчезала за портьерой двери — и, исчезая, опять повернула голову назад через плечо, и опять улыбнулась, и опять оставила за собою прежнее стройное впечатление.

XXXIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed