Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатма (тĕпĕ: пӑшӑлтат) more information about the word form can be found here.
Халӑх хушшинче калаҫма, пӑшӑлтатма, пӗр-пӗрин ҫине пӑхкалама тытӑнчӗҫ.

В толпе зашептались.

III // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

— Курт тарӑхни уҫҫӑнах палӑрчӗ, вӑл Пуҫҫӑна чӳрече патне туртса кайрӗ те, хаяррӑн пӑшӑлтатма тытӑнчӗ:

 — Курт был явно раздражен, оттащил ее к окну и сердито зашептал:

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Часах ҫывӑхри кроватьсем ҫинче те йӑшӑлтатма тата пӑшӑлтатма пуҫланӑ.

Скоро на соседних койках завозились и зашептались приютские.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Вӗсем ун умӗнче чарӑнса пӑшӑлтатма пуҫланӑ.

Они остановились перед ним и начали перешептываться.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Куртӑн-и эсӗ мӗнле калаҫрӗ вӑл манпа? — пӑшӑлтатма пуҫларӗ Стефани, Людвига ҫумне ларса.

Ты видела, как он со мной говорил? — зашептала Стефания, подсев к Людвиге.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Амӑшӗ хӑвӑрт кӑна ун патне утса пычӗ, ӑна аллисенчен ярса тытрӗ, — Андрей сылтӑм аллине вӗҫертме пикенчӗ, анчах та амӑшӗ ӑна ҫирӗппӗн тытса лартса, хӑвӑрт, хӗрӳллӗн пӑшӑлтатма тытӑнчӗ:

Она встала, быстро подошла к нему, схватила руки его — он пробовал выдернуть правую, но она цепко держалась за нее и шептала горячим шепотом:

XXIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унтан ытти пассажирсене пӑхса ҫаврӑннӑ та, вӑрттӑнтарах калаҫас тесе, Нилов ларакан тенкел ҫине куҫса ларнӑ, аллине унӑн чӗркуҫҫийӗ ҫине хурса, пӑшӑлтатма пуҫланӑ:

Затем, оглянувшись на других пассажиров и желая придать разговору больше интимности, он пересел на скамью рядом с Ниловым, положил ему руку на колено и сказал, понизив голос:

XXVIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Сӗрӗм, сассине пусарса, Матвей еннелле ҫаврӑннӑ та хӑлха патӗнчех пӑшӑлтатма пуҫланӑ:

Тут Дыма понизил голос до шопота и повернулся совсем к Матвею:

X // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Пӑшӑлтатма тытӑнчӗҫ.

Все зашептали:

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Анчах кӗҫех хускалма, пӑшӑлтатма, хуллен калаҫма тытӑнчӗҫ.

Но вот по ангару прошел первый неуверенный шумок, зашушукались.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Эй, ҫӳлти аттемӗр, санӑн яту хисеплентӗр, — пӑшӑлтатма тытӑнчӗ карчӑк хӑйӗн типсе кайнӑ тутисемпе.

 — Отче наш, иже еси на небеси, да святится имя твое… — зашептала она высохшими губами.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Начальнике никам та чарман, мӗншӗн тесен, мӗнле сержант пулсан та, хӑть француз пултӑр, хӑҫан та пулсан калаҫма чарӑнмалла, ҫавӑнпа Мануэль те юлашкинчен пӑшӑлтатма пӑрахрӗ.

Никто не прерывал начальника, но так как всякий сержант, в том числе и французский, рано или поздно должен умолкнуть, Мануэль, наконец, перестал болтать.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ачасем хускалса пӑшӑлтатма пуҫларӗҫ.

Ребята зашевелились и зашептались.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Ачасем хускалма пуҫларӗҫ, пӑшӑлтатма тытӑнчӗҫ.

Ребята заворочались, зашептались.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

— Раксем пӑшӑлтатма ан чарӑнччӗр, — тет асанне.

— Не перешептались бы раки, — сказала бабушка.

Раксем мӗн ҫинчен пӑшӑлтатаҫҫӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 109-111 с.

«Раксем пӑшӑлтатма чарӑнчӗҫ» тени, ку вӑл — вӗсем вилсе пӗтрӗҫ ӗнтӗ тенине пӗлтерет.

И когда скажут: «раки перешептались», это значит — они умерли и вся их рачья жизнь в шепот ушла.

Раксем мӗн ҫинчен пӑшӑлтатаҫҫӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 109-111 с.

Акӑ йывӑҫсем пӗр-пӗринпе пӑшӑлтатма пуҫлаҫҫӗ: шурӑ шупӑр тӑхӑннӑ хурӑн тепӗр шурӑ хурӑнпа инҫетрен калаҫса илет; ҫамрӑк ӑвӑс уҫланкӑ варрине симӗс ҫурта пек тухса тӑнӑ та хӑй пекех тӳрӗ ҫурта пек ҫамрӑк ӑвӑса турачӗпе сулса хӑй патне пыма йыхӑрать; пӗр ҫӗмӗрт йывӑҫӗ тепӗр ҫӗмӗрт йывӑҫне сарӑлнӑ папкаллӑ туратне тӑсса парать.

И вот начинают шептаться между собой деревья: берёза с другой берёзой белой издали перекликаются; осинка молодая вышла на поляну, как зелёная свечка, и зовёт к себе такую же зелёную свечку- осинку, помахивая веточкой; черёмуха черёмухе подает ветку с раскрытыми почками.

Йывӑҫсем калаҫни // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 87–88 с.

Тухтӑр ӑна чирлӗ ҫын чӗрӗлесси ҫинчен шухӑшламалли те ҫук, тесе пӑшӑлтатма та ӗлкӗрнӗ.

Доктор успел шепнуть ей, что нечего и думать о выздоровлении больного.

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анчах та ун патне Малевский пырса тӑрсан, тилӗ пек чеен тайкаланса, унӑн пукан хыҫӗ ҫине меллӗн таянса, киленӗҫлӗн те йӑпӑлтатуллӑн кулкаласа тем пӑшӑлтатма тытӑнсан, — Зинаида аллисене кӑкӑрӗ ҫумне хӗреслесе тытать те граф ҫине тинкерсе пӑхать, хӑй те кулкаласа пуҫне сулкалать, — вара манӑн пӗтӗм юнӑма вут-ҫулӑм хыпса илет.

Зато у меня, бывало, вся кровь загоралась, когда Малевский подойдет к ней, хитро покачиваясь, как лиса, изящно обопрется на спинку ее стула и начнет шептать ей на ухо с самодовольной и заискивающей улыбочкой, — а она скрестит руки на груди, внимательно глядит на него, и сама улыбается, и качает головой.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Анчах радио шарламасть-ха, вара татах малтан пӗчченшерӗн пӑшӑлтатма, унтан хӑҫан пӗлтерӗҫ-ши тесе ушкӑнӗ-ушкӑнӗпе калаҫма тытӑнчӗҫ.

Но радио молчало, и ропот одиночек вновь перерос в многоголосый гул: скоро ли?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed