Corpus of the Chuvash language

Павлик нумайччен куҫӗсене уҫса выртрӗ, маслина пек хура куҫӗсемпе тинкерсе йӗри-тавра пӑхкаларӗ, маннӑ пек пулнӑ хула шавне итлерӗ.

Павлик долго лежал с широко открытыми, внимательными, темными, как маслины, глазами, прислушиваясь к незнакомым городским звукам квартиры.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Темӗн чухлӗ ҫын аллисемпе тыткаласа кӗленче пек якалнӑ кашта нумайччен ҫӳлелле хӑпарчӗ, унтан йӗпе сӑнчӗр курӑнчӗ.

Долго шла, поднимаясь, палка, натертая множеством рук, как стекло, пока наконец не появилась мокрая цепь.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Витре аялалла нумайччен анчӗ, пӗчӗкҫӗ ҫеҫ курӑнакан пулчӗ, анчах шыв тӗпне час ҫитеймерӗ.

Бадейка очень далеко шла вниз, стала совсем маленькой, а все никак не могла дойти до воды.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав хӑлхана ҫуракан сасӑ, музыка евӗрлӗ илтӗнсе, абрикос пахчи витӗр тӑсӑлса пушӑ ҫеҫенхире, тинӗс патне ҫитрӗ, вара чӑнкӑ ҫырансем хушшинче нумайччен хурлӑхлӑн илтӗнкелесе майпен ҫухалчӗ.

Звук этот, раздирающе-пронзительный и как бы расщепленный на множество музыкальных волокон, протянулся сквозь абрикосовый сад, вылетел в пустую степь, к морю, и долго и печально отдавался в обрывах раскатами постепенно утихающего эха.

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эпир хамӑр директорпа пӗрле ҫав каҫ учительскинче нумайччен лартӑмӑр, юлашкинчен Полина Аркадьевна, сехечӗ ҫине пӑхса илсе, комендант вӑхӑчӗ час ҫитессе пӗлтерчӗ.

Долго мы сидели в тот вечер вместе с нашим директором в учительской, пока наконец Полина Аркадьевна, взглянув на часы, не сказала, что скоро наступит комендантский час.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ нумайччен ҫывӑрнӑ.

Я проснулась поздно.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Нумайччен тӑрӗ-ши ку?

Долго они будут тут стоять?

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Нумайччен эп станци тӑрӑх ҫаврӑнса ҫӳрерӗм, Мускава ларса кайма майсем шырарӑм.

Долго я бродила по станции, искала способы уехать в Москву.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Нумайччен вӑл ҫапла хӑйӗн утне тӗрлӗрен ачаш, савӑш, шӳтлӗ ятсем парса йӑпатрӗ.

И долго он еще осыпал Дюльдяля смешными, милыми, ласкательными именами.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫитес станцинче пире каллех нумайччен тытса тӑчӗҫ, эпӗ, ачасене асӑрхаттарса хӑварса, пӑртак уҫӑ сывлӑша тухас, терӗм.

А на станции нас опять надолго задержали, и я вышла, сказав ребятам, что хочу подышать свежим воздухом.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗн поезд темӗнле станцине ҫитсе, нумайччен чарӑнса тӑчӗ, унтан, тӗттӗмлӗхе ҫурса гудок пачӗ те малалла хускалчӗ.

Поезд наш долго стоял на какой-то станции, потом пошел, гудя в темноте.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эпирччен пулнӑ-и эс унта, утрав ҫинче? — Нумайччен никам та пӗр сӑмах чӗнмерӗ.

— Но ты был там, на берегу, ночью? — Последовало длительное молчание.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара манӑн Мускав ҫыннисем хӑйсен тӑван хули тӑрӑх нумайччен ярӑнса ҫӳрерӗҫ.

И долго совершали воображаемые поездки по своему городу мои москвичи…

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Нумайччен янахне сӗтел хӗррине хурса, тӑснӑ тутисемпе чашӑкран уйрӑлаймасӑр, куҫӗсемпе ашшӗнчен хӑпаймасӑр итлесе ларчӗ.

Так он и слушал, положив подбородок на стол, выпятив губы, не отрываясь ими от блюдечка, а глазами — от отца.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир тенкел ҫине лартӑмӑр, Катя пуҫне алли ҫине таянтарса итлет, итлеме лайӑх пултӑр тесе, вӑл кирек хӑҫан та нумайччен итлесшӗн пулнӑ чух ҫапла ларма юратнине аса илтӗм эпӗ.

Мы сидели на скамейке, Катя слушала меня, подставив руку под голову, и я вспомнил, как она всегда любила долго устраиваться, чтобы было удобнее слушать.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шурӑ ҫеҫенхирелле, унӑн тройки ярӑнса пынӑ еннелле, эпӗ нумайччен пӑхса тӑтӑм.

Я долго смотрел на белую степь, по которой неслась его тройка.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӑл нумайччен калаҫнӑ-калаҫнӑ та йӗрсе янӑ.

Он сказал длинную речь и заплакал.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Патша нумайччен ответ ҫырмасть, кукамӑшӗ вара ӑна каҫ сиктермесӗрех вӑрҫать.

Царь долго не отвечал, и бабушка ругала его каждый вечер.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрӗ йӑваш, ырӑ кӑмӑллӑ, ҫав тери хӳхӗм пулнӑ, амӑш пулас текен инкесем юри ун патне кӗре-кӗре тухнӑ, ҫуралас ачисене чипер тӑвасшӑн, нумайччен ун ҫине тинкерсе ларнӑ, Палан Тӑван ҫак хӗре чунтан-вартан юратса пӑрахать, хӗрӗ хӑй те ҫак паттӑр та савӑнӑҫлӑ качча ырӑ юратупа чыс тӑвать.

Она была так добра и ласкова, так хороша собой, что женщины, которые собирались стать матерями, приходили к ней и подолгу смотрели на ее лицо, чтобы дети у них рождались такими же красивыми, Брат Указательный всем сердцем полюбил эту девушку, и она ответила сильному и веселому человеку такой же славной любовью.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ну, нумайччен пуҫа ҫӗмӗрсе тӑма вӑхӑт ҫук.

— Ну, да долго голову ломать над ним мне некогда.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950