Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

атте the word is in our database.
атте (тĕпĕ: атте) more information about the word form can be found here.
Икӗ священник — Виссарион аттепе благочинный Панкратий атте — Сергей Платоновичпа туслӑ пурӑнман, вӗсем хушшинче тахҫантанпах хирӗҫӳ пынӑ.

Два священника — отец Виссарион и благочинный отец Панкратий — дружбы с Сергеем Платоновичем не вели, были у них давнишние счеты.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑвӑрах курӑр ак: атте ҫемйинче эпир тӑватӑ ывӑл пулнӑ: ун чухне эп ухмах пулнӑ-ха, мӗнпурри те вунпӗрте ҫеҫ… ҫук, апла мар, вунпӗрте мар: хальхи пек астӑватӑп-ха, пӗррехинче эп тӑватуран упаленсе йытӑлла вӗрме пуҫларӑм та, атте ман ҫине кӑшкӑрса тӑкрӗ:

Вот извольте видеть: нас всех у отца было четверо, я тогда был еще дурень, всего мне было лет одиннадцать; так нет же, не одиннадцать: я помню как теперь, когда раз побежал было на четвереньках и стал лаять по-собачьи, батько закричал на меня, покачав головою:

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тӑна кӗрсен, аслашшӗн стена ҫумӗнче ҫакӑнса тӑракан саламатне илет те ку мӗскӗн Петруҫа ҫурӑмран ҫаптарса илме шут тытать, анчах ҫак самантра, таҫтан-ҫке, Пидоркӑн ултӑ ҫулхи шӑлнӗ, Ивась чупса ҫитет те, хӑраса ӳкнӗскер, пӗчӗкҫӗ аллисемпе ӑна урисенчен ярса тытать, кӑшкӑрма пуҫлать: «атте, атте! ан хӗне Петруҫа!»

Очнувшись, снял он со стены дедовскую нагайку и уже-хотел было покропить ею спину бедного Петра, как откуда ни возьмись шестилетний брат Пидоркин, Ивась, прибежал и в испуге схватил ручонками его за ноги, закричав: «Тятя, тятя! не бей Петруся!»

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Атте, атте! — Артамашов пуҫӗпе сулласа илчӗ.

Папаша, папаша! — Артамашов сокрушенно покачал головой.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Авӑ атте… пӑх-ха, анне!.. авӑ чи ҫӳлте, пуринчен те ҫӳлте! — хӗпӗртесе кайрӗ Володя: — Атте! — кӑшкӑрчӗ.

— Вон папа… смотря, мама!.. Вон, на самом верху, выше всех! — обрадовался Володя и крикнул: — Папа!..

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Манӑн атте ун ҫинче Румыниренех ларса килнӗ, атте аллине вӑл Мускавран таракан французсенчен пырса лекнӗ.

Мой отец на ней из Румынии приехал, а ему она досталась от французов, когда они из Москвы бежали.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Атте пиркине атте пирки те-ха.

— Из-за тятьки, само собой.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Атте, атте! — ассӑн сывласа илчӗ вӑл.

— Эх, папа! — вздохнула она.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Атте, атте! — кӑшкӑрать Петя, ашшӗне чавсинчен тытса.

— Папочка, папочка! — кричал Петя, хватая его за локти.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Атте, — терӗ вӑл куҫӗсене чӳречерен хускатмасӑр, — атте, кам вӑл патша?

— Папа… — сказал он вдруг, не отводя глаз от окна, — папа, а кто царь?

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кайран унта, пурӑна киле, эпӗ шанатӑп, аттене тархасласа ҫавӑратпӑр; анне пирӗн майлӑ пуласси паллах, атте пире каҫарӗ…

А там, со временем, я уверен, мы умолим отца моего; матушка будет за нас; он меня простит…

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Кунӗ те ырӑ марччӗ, атте те атте марччӗ.

Утро было не доброе, и папа был не папа.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пирӗн умра вӑл атте ҫинчен сайра-пӗрре кӑна асӑнатчӗ, анчах та хампа йӗркеллӗ, ҫепӗҫҫӗн калаҫнӑ чухне эпӗ вӑл атте ҫинчен шухӑшланине чухласа илеттӗм.

При нас она редко вспоминала отца. Но каждый раз, когда она ласково говорила со мной, я знал, что она думала о нем.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл атте чирленӗ тесе кӑна каларӗ, анчах та каҫхине, чиркӗве кайсан, эпӗ хамӑн атте вилнине тавҫӑрса илтӗм.

Она сказала только, что отец заболел, но вечером, в церкви, я понял, что он умер.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗрӗссине каласан, лекки аттенччӗ, хуҫӑлнӑ пирки атте ӑна мана панӑччӗ.

Собственно говоря, это был отцовский нож, но так как лезвие было сломано, отец подарил его мне.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Итле-ха, Казбич, — терӗ Азамат йӑпӑлтатса, — эсӗ ырӑ ҫын, эсӗ хӑюллӑ джигит, ман атте акӑ вырӑссенчен хӑрать те мана ту ҫине кӑлармасть, пар мана хӑвӑн утна, сана уншӑн мӗн кирлӗ, йӑлтах парӑп, аттен чи лайӑх винтовкине е хӗҫне вӑрласа килӗп те сана парӑп, кала, мӗн кӑна кирлӗ сана, — хӗҫӗ унӑн чӑн-чӑн гурда, ҫивӗччине аллу ҫумне тыт кӑна, хӑех ӳте касса кӗрет, санӑнни пек кольчуга вара уншӑн нимӗне те тӑмасть.

— Послушай, Казбич, — говорил, ласкаясь к нему, Азамат, — ты добрый человек, ты храбрый джигит, а мой отец боится русских и не пускает меня в горы; отдай мне свою лошадь, и я сделаю все, что ты хочешь, украду для тебя у отца лучшую его винтовку или шашку, что только пожелаешь, — а шашка его настоящая гурда: приложи лезвием к руке, сама в тело вопьется; а кольчуга — такая, как твоя, нипочем.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Атте, атте!

Help to translate

II сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

— Туршӑн та, атте, эпӗ, атте

– Ей-богу, папенька, я, папенька…

XVII сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Аттем, сире мансӑр кичем пулать; эпӗ телейсӗрри ҫинчен шухӑшласан сире татах кичемрех пулӗ; атте, ирӗксӗр парса ан ярӑр мана, эпӗ качча тухасшӑн мар…

Папенька, вам без меня будет грустно, еще грустнее, когда подумаете, что я несчастлива, папенька: не принуждайте меня, я не хочу идти замуж…

XVI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

«Халӗ ӗнтӗ пӗтӗмпех пӗтрӗ; паян ирпе акӑ манӑн хамӑн кӗтес, ҫӑкӑр татӑкӗ пурччӗ. Ыран манӑн ҫак хам ҫуралнӑ ҫуртран, атте вилсе выртнӑ ҫуртран тухса каймалла, вӑл манӑн атте вилнӗшӗн, хам кӗлмӗҫе юлнӑшӑн айӑплӑ ҫын аллине юлмалла» — терӗ те вӑл хӑйне хӑй, куҫӗсем унӑн хӑй амӑшӗн сӑн-ӳкерчӗкӗ ҫинче чарӑнса тӑчӗҫ.

«Итак, всё кончено, – сказал он сам себе; – еще утром имел я угол и кусок хлеба. Завтра должен я буду оставить дом, где я родился и где умер мой отец, виновнику его смерти и моей нищеты», и глаза его неподвижно остановились на портрете его матери.

VI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed