Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аллисенчен (тĕпĕ: алӑ) more information about the word form can be found here.
Лукашка, тутӑр пек шурса кайнӑскер, аманнӑ чеченеца аллисенчен тытса тӑрса: «Ан вӗлер ӑна!

Лукашка, бледный как платок, держал за руки раненого чеченца и кричал: «Не бей его!

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫакӑ унӑн хӗвелпе пиҫнӗ пит-куҫӗнчен те, аллисенчен те, хӗрлӗрех сӑмсинчен те паллӑ пулнӑ ӗнтӗ.

Это видно было и по его загорелому лицу, и по рукам, и по красноватому носу.

XVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Халӗ Ромашовӑн, пуҫне чӑрсӑррӑн сулса, унӑн ҫемҫе те вӑйлӑ аллисенчен хӑтӑлма май килчӗ.

Теперь ему удалось упрямым движением головы освободиться от ее мягких и сильных рук.

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл каллех Шурочка аллисенчен хӑтӑласшӑн пулчӗ, анчах лешӗ ӑна ямарӗ.

Он опять хотел высвободиться из ее рук, но она его не пускала.

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Чи хаклӑ ӗмӗт ун чухне ҫийӗнчех чӑнлӑх пулса тӑрӗ, вӑл вӗсем ҫине пӑхӗ, вӗсене аллисенчен тытӗ, вӗсен ачаш куллипе юррисене итлӗ, ҫакӑ вара тӗнчере пӗртен-пӗр хӗрарӑм — Шурочка патне чӑтмалла мар ҫунса ӑнтӑлнӑ хӗрӳ тапхӑрта ӑнланма ҫукла, анчах питӗ савӑк йӑпану пулӗ!

И сокровенная мечта сразу станет явью, и он будет смотреть на них, брать их за руки, слушать их нежный смех и пение, и это будет непонятным, но радостным утешением в той страстной жажде, с которой он стремится к одной женщине в мире, к ней, к Шурочке!

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унтан Шурочка ун аллисенчен вӑйпаланах вӗҫерӗнчӗ те: — Ҫыв пул, — терӗ ҫирӗппӗн.

Потом она с усилием освободилась из его рук и сказала твердо: — Прощай.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Амӑшӗн те, арӑмӗн те сехрисем хӑпнӑччӗ, кил хуҫи чипер те сывах иккенне курсан, вӗсене чун кӗрсе ҫитрӗ, ахлатса ун аллисенчен тытӑнчӗҫ, каллех пӳртрен тухса каясран хӑранӑ пек пулчӗҫ.

Жену и мать он застал полумертвыми от страха; увидев его живым и невредимым, они вскрикнули в один голос и схватили его за руки, словно боясь, как бы он опять не убежал.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вера Павловнӑн пӳрнисем хӑйсем тӗллӗнех ҫӗлеми пулчӗҫ, ҫӗлес япала та ун аллисенчен туха-туха ӳкрӗ.

И пальцы Веры Павловны забывают шить, и шитье опустилось из опустившихся рук.

XXIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫак ирсӗр чир, хуласемпе ялсене сарӑлса, питӗ тӑрӑшса пӑхакансен аллисенчен те ҫынсене туртса илнине Вера Павловна пӗлнӗ, — анчах «сан инкекӳшӗн эпӗ айӑплӑ мар, уншӑн, тусӑм, эсӗ те айӑплӑ мар», теме ҫеҫ пӗлни вӑл начар йӑпану; ҫапах та ҫав яланах тӗл пулакан ӗҫсем кашниех Вера Павловнӑна нумай кӳрентернӗ, унтан та ытларах ӑна нумай чӑрмав кӳнӗ: хӑш чухне пулӑшмашкӑн ҫынсем шырамалла пулнӑ; час-часах вара шырама кирлӗ пулман, пулӑшмалла кӑна пулнӑ: ҫынна лӑплантармалла, хаваслантармалла, хӑйӗн тивӗҫне туйма вӗрентмелле, «йӗме чарӑн, — чарӑнсан йӗмелли урӑх нимӗн те юлмӗ», тесе ӑнлантармалла.

Знала Вера Павловна, что это гадкое поветрие еще неотвратимо носится по городам и селам: и хватает жертвы даже из самых заботливых рук; но ведь это еще плохое утешение, когда знаешь только, что «я в твоей беде не виновата, и ты, мой друг, в ней не виновата»; все-таки каждая из этих обыкновенных историй приносила Вере Павловне много огорчения, а еще гораздо больше дела: иногда нужно бывало искать, чтобы помочь; чаще искать не было нужды, надобно было только помогать: успокоить, восстановлять бодрость, восстановлять гордость, вразумлять, что «перестань плакать, — как перестанешь, так и не о чем будет плакать».

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Казаксене вӑл хӑйсем патнелле чупса ҫывхаракан Макара хирӗҫ тӑма тӗрте-тӗрте кӑларать, Демид Молчуна аллисенчен ҫатӑрласа тытнӑ та, ун ҫине хаяррӑн пӑхса: «Казак пулатӑн-и вара эсӗ?.. Хӑраса ӳкрӗн пулать?!» — тет.

Она выталкивала казаков навстречу бегущему Макару, с ненавистью спрашивала, хватая Демида Молчуна за руки: — Какой же ты казак?! Боишься?!

35-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тӑватӑ хӗрарӑм ӑна аллисенчен ярса илнӗ, пиллӗкмӗшӗ пысӑк шалча тытнӑ та хыҫалтан утса пырать; сылтӑм енче, пӗтӗм кӗлеткипе лӑстӑр-лӑстӑр силленсе, Игнатенок амӑшӗ арҫынла пысӑк утӑмсемпе утӑмлать, сулахай енче вара, пӗчӗк-пӗчӗк ушкӑнсене пайланса, ытти хӗрарӑмсем талпӑнса пыраҫҫӗ.

Четыре бабы держали его за руки, пятая шла позади с здоровенным колом в руках; с правой стороны, вся сотрясаясь, шагала крупным мужским шагом Игнатенкова старуха, а по левую сторону, разбившись на группки, валили бабы.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Давыдов, ӳкнӗ хӗрарӑма ҫӗклесе тӑратас тесе, пӗр утӑм ярса пуснӑччӗ кӑна, ҫав самантрах унӑн пуҫӗнчи кепкине ҫапса ывтӑнтарса ячӗҫ, ӑна пит-куҫӗнчен, ҫурӑмӗнчен пыра-пыра чышма пуҫларӗҫ, аллисенчен ярса тытрӗҫ.

Давыдов шагнул было, чтобы поднять упавшую бабу, но с головы его сбили кепку, несколько раз ударили его по лицу и по спине, схватили за руки.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӗрарӑмсем ҫӑри-ҫари ҫухӑрса, кӗпӗрех аяккалла сирӗлчӗҫ, анчах Дымок, Ефим Трубачев тата сцена ҫине хӑпарса тӑнӑ тепӗр икӗ казак ӑна аллисенчен ярса тытрӗҫ те наганне туртса илчӗҫ.

Бабы с криком шарахнулись в стороны, но Дымок, Ефим Трубачев и еще двое проникших на сцену казаков схватили его за руки, обезоружили.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Кун хыҫҫӑн ҫакна аллисенчен ҫыхса маччаран ҫакса хураҫҫӗ те, айне вут чӗртсе яраҫҫӗ…

Тогда они за руки подвесили его под потолок, внизу развели огонь…

25-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӗсем ӑна кӑкӑрӗсенчен, хулпуҫҫийӗсенчен, аллисенчен, тумӗнчен яра-яра тытаҫҫӗ.

Они хватают ее за грудь, за плечи, за руки, за одежду.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Вара ҫурри чӗрӗ, ҫурри вилӗ хур амине Лапшинов карчӑккин шӑмӑллӑ хыткан аллисенчен туртса илес тенӗ чухне, хур амин ҫирӗп мар мӑйӗ патӑртах татӑлса кайрӗ, Лапшинов карчӑкки, сараппанӗ аркипе пуҫӗ урлах витӗнсе, крыльца ҫинчен кутӑн-пуҫӑн аялалла кӗмсӗртетсе анчӗ.

Вырвет полуживую гусыню из костлявых рук Лапшинихи, но вот в этот-то момент непрочная гусиная шея, тихо хрустнув позвонками, оборвалась, Лапшиниха, накрывшись подолом через голову, загремела с крыльца, гулко считая порожки.

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑшӗсем, салтаксене тем ҫинчен хӗрӳллӗн каласа, вӗсене аллисенчен яра-яра тытнӑ.

Толпа всё более горячо кричала им что-то.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Хӑйӗн аллисенчен вӑтаннӑ пекех, калаҫнӑ чухне, вӑл вӗсене иккӗшне те ҫурӑм хыҫне пытарма тӑрӑшать е пӗрне хӗве чикет, теприне ҫурӑм хыҫне пытарать.

Рук своих он как будто стыдился, и когда говорил, то старался прятать или обе за спину, или одну за пазуху, а другую за спину.

III сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Халӗ ӗнтӗ Ольга, Обломов пекех, ирӗксӗррӗн ӑна аллисенчен ярса тытрӗ.

Теперь уж она, как он, так же невольно взяла его за руку.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Куҫ умне килсе тӑна пекех хӑвӑрт ҫухалма та пултарӗ тейӗн ҫав, эпӗ ӑна аллисенчен хыттӑн тытса тӑтӑм…

Я крепко держал её за руки, точно она могла так же внезапно исчезнуть, как появилась…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed