Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Митька (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Мелеховсем патне кайнӑ чух Митька ҫул ҫинче Богатыревсен кинне хирӗҫ пулчӗ, ыйтса пӗлчӗ:

По дороге к Мелеховым Митька спросил у встретившейся снохи Богатыревых:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапла пулса кайнӑ Митька казаксен чаҫӗнчен янтӑ ҫӑкӑр ҫине — ҫар старшини Прянишников ертсе пыракан карательсен отрядне лекнӗ хыҫҫӑн.

Таким стал Митька, попав в казачьей части на легкие хлеба — в карательный отряд войскового старшины Прянишникова.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юн, ют ҫын асапне курса йӑлӑхнӑ офицер-неврастеникӑн тӳсӗмӗ пӗтсе ҫите пуҫласан, Митька вӗтӗ хӗм сирпӗтекен сарӑ куҫне хӗстернӗ те ӗҫе ним мар вӗҫне ҫитернӗ.

Там, где уставший от крови и чужих страданий неврастеник-офицер не выдерживал, — Митька только щурил свои желтые, мелкой искрой крапленные глаза и дело доводил до конца.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйӗн службине кура, отряда тӗрлӗ ҫӗртен пырса лекнӗ ниме тӑман чи путсӗр офицерсемпе — кокаинистсемпе, сӗкӗнчӗксемпе, вӑрӑ-хурахсемпе, ытти интеллигентла йӗксӗксемпе — хутшӑнса пурӑннӑ май, Митька вӗсем хӑйсем хӗрлисене кураймасӑр мӗн вӗрентнине йӑлтах, хӗпӗртесех, хресченле тимлӗхпе ӑса илсе пынӑ, ытлашши тертленмесӗрех вара вӗрентекенӗсенчен те иртсе кайнӑ.

Соприкасаясь по роду своей службы со всеми стекавшимися в отряд подонками офицерства, — с кокаинистами, насильниками, грабителями и прочими интеллигентными мерзавцами, — Митька охотно, с крестьянской старательностью, усваивал все то, чему они его в своей ненависти к красным учили, и без особого труда превосходил учителей.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Судпа айӑпланисенчен пӗри те Митька аллисем айӗнчен чӗррӗн хӑтӑлса тухни пулман-ха.

Из-под Митькиных рук еще ни один осужденный живым не вставал.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Митька хӑй ӗҫне тӗплӗ тунӑ, тата акӑ мӗнле: чӗрӗ хулӑпа аллӑ хутчен ҫапнӑ хыҫҫӑн ҫын пӗр чарӑнмасӑр юнлӑ хӑсма тапратнӑ, ҫӗр хутчен ҫапнӑ хыҫҫӑн вара — итлесе пӑхмасӑрах, пӗр иккӗленмесӗр, ӑна чӑптапа чӑрканӑ…

И Митька выполнял, да так, что после пятидесяти ударов у наказываемого начиналась безудержная кровавая рвота, а после ста — человека, не ослушивая, уверенно заворачивали в рогожу…

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан татах тепӗр питӗ паха енӗпе палӑрнӑ Митька: карательсен арестленӗ ҫынна персе пӑрахма юраман, анчах ӑна чӗррӗн те алӑран вӗҫертес килмен чухне ӑна чӗрӗ хулӑпа хӗнеме йышӑннӑ та, ҫак ӗҫе Митькӑна хушнӑ.

И еще одним замечательным свойством отличался Митька: когда карателям арестованного нельзя было расстрелять, а не хотелось выпускать живым из рук, — его присуждали к телесному наказанию розгами и поручали выполнить это Митьке.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Митька унсӑрӑн та пурнӑҫӗшӗн ӳпкелешмен.

Но Митька и без этого на жизнь не жаловался.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карательсен отрядӗнче ҫӳренӗ май, Митька сахалах тӑрӑшман пуль ҫав Дон Ҫарӗшӗн: пӗр хӗл хушшинчех ӑна вахмистра, унтан ав подхорунжие ҫитернӗ те, хутора вӗр-ҫӗнӗ офицер тумӗпе ҫиҫкӗнсе килсе кӗчӗ.

Видно, немалую службу сослужил Митька Войску Донскому, будучи в карательном отряде: за зиму был он произведен в вахмистры, а затем в подхорунжий и в хутор приехал во всей красе новой офицерской формы.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Митька Коршунов калмӑк ҫыннине «хути-мути» тесе мӑшкӑлласа чӗнет, Распопин ултавҫипе ӳсӗр-пӳсӗрне хисеплӗн Силантий Петрович тесе калать.

Калмыка Митька Коршунов презрительно именовал «ходей», а распопинского пропойцу и бестию величал Силантием Петровичем.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий кайнӑ хыҫҫӑн тепӗр виҫӗ кунтан Татарски хуторне Митька Коршунов пырса тухрӗ.

Дня через три после отъезда Григория явился в хутор Татарский Митька Коршунов.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Митька Донец леш енчен килсе пыршисене тустарасран хӑраҫҫӗ.

Боятся, Митька его из-за Донца придет — потрошить будет.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсӗ ӑҫта пуҫтарӑнтӑн, Григорь Пантелев? — ыйтрӗ Митька Коршунов, Григорий шинелӗ ҫинчен юпӑнчӑ тӑхӑнса хӗҫпе наган ҫакнине тӑрӑхланӑ пек сӑнаса выртнӑскер.

— Ты куда собрался, Григорь Пантелев? — спросил Митька Коршунов, насмешливо наблюдавший, как Григорий надевает поверх шинели дождевик, цепляет шашку и наган.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Такам хытӑ кӗлтӑвать саншӑн, Григорий, — терӗ те Митька Коршунов Григорин савӑнӑҫсӑр куллинчен тӗлӗннӗ пек пулчӗ.

— Кто-то крепко за тебя молится, Григорий, — сказал ему Митька Коршунов и удивился невеселой Григорьевой улыбке.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем ав… ах-ха-ха-ха!.. — каҫса кайса ахӑлтатрӗ Митька Коршунов, шурӑ шӑллӑ ҫӑварне курак вӗҫсе кӗрес пек карса тата тӑсмака аллисемпе пилӗкне хӗскӗчлесе тытса.

А они… ах-ха-ха-ха!.. покатывался Митька Коршунов, во всю ширь разевая белозубый рот, длинными ладонями стискивая бока.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Митька симӗс куҫӗпе ҫеҫ кулчӗ.

Митька Коршунов улыбнулся одними зелеными глазами.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Митька Коршунов кӑмака умне кукленсе ларнӑ та пӳрне вӗҫӗсене пӗҫерттерсе, чикаркка тӗксе ӗмет.

Митька Коршунов, сидя на корточках у печки, обжигая пальцы, докуривал цигарку.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Китаеца Митька Коршунов наганпа персе пӑрахрӗ.

Китайца Митька Коршунов срезал из нагана.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ретсем варринче тахӑшӗ хыттӑн ахӑлтатса кулса ячӗ, Митька Коршунов хыпӑнчӑклӑн йӑшаланса илчӗ:

Кто-то захохотал в середине цепи, Митька Коршунов суетливо заерзал.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ку паттӑрла ак! — савӑнӑҫлӑн ахӑлтатса кулса ячӗ Митька Коршунов.

Вот это геройски! — восхищенно захохотал Митька Коршунов.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed