Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Марфа the word is in our database.
Марфа (тĕпĕ: Марфа) more information about the word form can be found here.
Ҫавӑн пек калаҫусем пирки Марфа Петровна куҫҫульпех макӑрнӑ, ахаль пурнӑҫра кӳренмелле пулнӑшӑн хӑйӗн чунне турра кӗлтунипе лӑплантарма тӑрӑшнӑ.

Марфа Петровна горько плакивала от подобных разговоров и за светские лишения прибегала к духовным утешениям.

II // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Чӑн та ӗнтӗ, Марфа Петровна пурнӑҫӗнче, пуринчен ытла ҫынсем хушшинче йӑпанмаллисем сахал пулнӑ.

Действительно, развлечений в ее жизни было мало, особенно светских.

II // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Марфа Петровнӑшӑн, унӑн кичем те пӗр пек пыракан пурнӑҫӗнче, ку самаях йӑпанмалли япала пулса тӑнӑ, мӑнкӑмӑллӑ та ҫынсем ҫине ҫиелтен пӑхакан Тита ҫавӑн пек пӗтерсе лартни ӑна хӑйне майлӑ кӑмӑла кайнӑ.

Для Марфы Петровны, в ее скучной и однообразной жизни, подобные случаи служили развлечением, даже она находила своего рода удовольствие в унижении гордого и высокомерного Тита.

II // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Лев Степанович характерлӑ ҫын пулнӑ, хӑйне чарма кирлӗ тесе шутламан, ҫавӑнпа та, ирхине чей ӗҫме хӗп-хӗрлӗ куҫсемпе тухсан, Марфа Петровна хӑй те нумайччен калаҫу пуҫлама хӑяймасӑр ларнӑ.

Лев Степанович был человек характерный, сдерживать себя не считал нужным, и, когда утром он выходил к чаю с красными глазами, сама Марфа Петровна долго не смела начать разговор.

II // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Пӗрре вӑл Марфа качча пыни ҫинчен, тарҫӑсем эрех ӗҫнипе хӑйне ӗҫтерме тӑрсан ӗҫменни ҫинчен астуса илнӗ, тепӗре хӑйсем халь кайни ҫинчен, Тарас пӳрчӗпе унта уйӑрӑлмалли ҫинчен, калаҫнине астуса илнӗ, тата хӑйӗн ывӑлӗпе ҫуна ҫитти айӗнче ӑшӑнса тӑракан Мухортый ҫинчен, е тата ҫунана кӑчӑртаттарса выртакан хуҫи ҫинчен шухӑшланӑ.

То он вспоминал приезд Марфы, и пьянство рабочих, и свои отказы от вина, то теперешнюю поездку, и Тарасову избу, и разговоры о дележах, то о своем малом, и о Мухортом, который угреется теперь под попоной, то о хозяине, который скрипит теперь санями, ворочаясь в них.

VII // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Халь те ҫапла, праҫник умӗн икӗ кун малтан, Марфа Ваҫили Андрейч патне пынӑ та унтан шурӑ ҫӑнӑх, чей-сахӑр тата ҫур четвӗрт эрех илнӗ, пурӗ пӗр виҫ тенкӗлӗх, тата пилӗк тенкӗ укҫан илнӗ.

Так и теперь, за два дня до праздника Марфа приезжала к Василию Андреичу и забрала у него белой муки, чаю, сахару и осьмуху вина, всего рубля на три, да еще взяла пять рублей деньгами.

I // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Миките арӑмӗ Марфа, ӗлӗк хитре, ӳрӗк арӑм пулнӑскер, ҫамрӑк ывӑл ачипе, икӗ хӗрӗпе килте ӗҫлесе пурӑннӑ.

Жена Никиты, Марфа, когда-то бывшая красивая бойкая баба, хозяйничала дома с подростком малым и двумя девками.

I // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Ун хыҫӗнче Марфа Петровна йӑл кулса тӑрать.

Позади нее улыбалась Марфа Петровна.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Эпӗ сӑмах мӗн ҫинчен пынине тавҫӑрса та илеймерӗм, ответлеме те ӗлкӗреймерӗм, Марфа Петровна алӑк уҫса ячӗ те пӳрте пӗр лутрарах ватӑ карчӑка кӳртсе ячӗ, карчӑкӗ хӑйне кура мар чечеклӗ ҫутӑ сарафан тӑхӑннӑ, виҫӗ кӗтеслӗ тутри — ытарма ҫук йӑлтӑртатать, мӑйӗ ҫине кӗрен тутӑр уртса янӑ.

Я не догадалывался, о чем речь, и не успел ответить, как Марфа Петровна открыла дверь и впустила в дом одну невысокую старуху, одетую в яркий сарафан необычных цветов, с треугольным платком, блестящим и розовым, накинутым на шею.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Пӗр вунӑ ҫул кая эпир карчӑкпа Марфа Петровнӑпа — тӑпри ҫӑмӑл пултӑр ун! — ҫуралса ӳснӗ ҫӗре кайса килме шутларӑмӑр.

— Лет десять назад мы со старухой Марфой Петровной — чтоб земля былап ей пухом! — решили съездить на родину.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Паллах ӗнтӗ, Христос та ҫӑкӑр ҫинӗ, ҫавӑнпа та Марфа

— Конечно, и Христос хлеб вкушал, так что Марфа…

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Институт пӗтернӗ Подрядчик патӗнче ӗҫленӗ Марфа Павловнӑна качча илтӗм.

— Женился на Марфе Павловне, которая после окончания института работала у подрядчика.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Тимофеевӑн чирлӗ арӑмӗ умӗнче амӑшӗ, Марфа Андреевна, типшӗм те ҫивӗч карчӑк ларать.

У постели больной жены Тимофеева сидела ее мать, Марфа Андреевна, любившая зятя как сына.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑл Марфа асанне пек пӗрӗнсе ларнӑ сӑн-питлӗ пулнӑ пулсан, авантарах пулатчӗ.

Лучше бы ей быть морщинистой и увядшей, как бабка Марфа.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Асӑннӑ Лунина Марфа Яковлевна, вӑлах Хуркайӑк, леш йӳҫӗ хупахсем хушшинче ҫӑмарта шыранӑ чух унта кайӑк тӗкӗ, урӑхла каласан чӑх тӗкӗ, ҫавӑн пекех тата чӑх шӑммисем нумай курнӑ, ку ӗнтӗ унта тискер кайӑксем, тепӗр майлӑ каласан, тилӗсем, нумай пулнине пӗлтерет.

Названная Лунина Марфа Яковлевна, она же Журавушка, отыскивая в горьких тех лопухах яйца, обнаружила там много птичьего, то есть куриного, пера, а также куриных костей, что свидетельствует о наличии там хищников, то есть лис.

Суд килет!.. // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вӑхӑтлӑха фермӑна ӗҫлеме пынӑ Марфа Яковлевна Лунина, Выселкӑра пурте Хуркайӑк тенӗскер, кӗске вӑхӑтрах кашни уйрӑмлӑхӑн тухӑҫлӑхне нумай ӳстернӗ, виҫҫӗмӗш куннех склада ҫич ҫӗр штук ҫӑмарта пырса панӑ, ҫакӑнпа Огрехова Глафира Дементьевнӑн пирӗн аслӑ пуласлӑхшӑн сиенлӗ ӗҫне тӑра шыв ҫине кӑларнӑ.

Назначенная временно на ферму Марфа Яковлевна Лунина, или, как ее все величают в Выселках, Журавушка, за короткий срок резко повысила производительность каждой несушки, на третий же день сдала на склад семьсот штук яиц и тем самым разоблачила вредный для великого нашего будущего поступок Огреховой Глафиры Дементьевны.

Суд килет!.. // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Амӑшӗ чухласа илчӗ — ку кӳршӗ хӗрарӑмӗ Марфа Алексеевна ӗнтӗ.

И тогда мать узнала, что это соседка Марфа Алексеевна.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Ҫапла, акӑ унӑн арӑмӗ Марфа; ун айккинче — Василиса Прокофьевна.

Да, его Марфа, а чуть в стороне от нее — Василиса Прокофьевна.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Акӑ Покатной колхозникӗ Фрол Кузьмич тӑрать, унпа юнашар Нюша инке, Марфа

Вон стоит покатнинский колхозник Фрол Кузьмич и рядом с ним тетя Нюша, Марфа…

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пурте Маньӑпа Марфа ҫине пӑхса илчӗҫ, лешсем пуҫӗсене усрӗҫ.

Взгляды всех перекинулись на Маню и Марфу, и те низко опустили головы.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed