Шырав
Шырав ĕçĕ:
Ҫавӑн чухне нихӑҫанхинчен те ҫутӑрахчӗ Верук сӑнӗ, нихӑҫанхинчен ҫепӗҫрехчӗ сасси, янӑравлӑрахчӗ кулли, ҫӑмӑлрахчӗ утти.
VI // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.
Пӳлӗмре каллех ҫутӑ пулчӗ, лампа ҫутнӑ чухнехинчен те ҫутӑрахчӗ пулӗ.В комнате опять стало светло — светлей, пожалуй, чем было при лампе.
ХLII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.
Вагонӗ ҫутӑрахчӗ, вӑл, ҫитменнине, Катя вагонӗ.
Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
«Салампире» ҫамрӑк писателӗн тӗнчекурӑмӗ ҫутӑрахчӗ, пурнӑҫа юратарах паратчӗ вӑл.
1962 ҫулхи чӑваш литератури. Прозӑ // Г. Я. Хлебников. «Вопросы чувашского языкознания и литературоведения». Ученые записки, выпуск XXVI, Чебоксары — 1963. 206–226 стр.
- 1