Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗксӗм the word is in our database.

тӗксӗм (тĕпĕ: тӗксӗм) more information about the word form can be found here.

Ав унта, урам кӗтессинче, икӗ тӗксӗм мӗлке хускалса илчӗҫ, ывӑҫпа хупланӑ шӑрпӑк пӗр самантлӑха ҫуталса кайрӗ, лаптак штык вӗҫӗнче вылянчӗ.
Вон на углу там зашевелились две темные тени, и на мгновение вспыхнула прикрытая сверху ладонью спичка и отразилась в плоском лезвии штыка.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эстрада ҫине тӗксӗм тум тӑхӑннӑ, умне шурӑ чечек тирнӗ хӗр тухрӗ; вӑл Чайковскин Улттӑмӗш, Патетически симфонийӗ пуласса пӗлтерчӗ.
На эстраду вышла девушка в темном костюме, с белым цветком в петлице и объявила, что сейчас будет исполнена Шестая, Патетическая симфония Чайковского.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр ҫын сиксе анчӗ — тӗксӗм куҫлӑхпа, баллон пек путиш йӗмпеле, шакмак тӗрӗ чӑлхапа.
Из нее вышел человек в дымчатых очках, в смешных коротких штанах баллоном и клетчатых чулках.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Киле кулленех кая юлса, ывӑнса, анчах паттӑр кӑмӑлпа таврӑнатпӑр Куллен эпир Мускав урамӗсем тӑрӑх иртетпӗр, вӗсем халь хура вӑрман пек тӗксӗм, уҫӑмсӑр.
Возвращались домой поздно, усталые, шли домой по темным московским улицам, они казались дремучими и таинственными.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑрҫӑн тепӗр кунӗ иртсе пырать, Мускав ҫине илемсӗр каҫ анать, маскировка пӗркенӗ пек салхуллӑ, тӗксӗм каҫ.
Кончался второй день войны, и опускалась на Москву ночь, суровая и синяя, как маскировочная штора.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӳпне куҫлӑ Марс, юнӑхса ларнӑ пек, пӗр куҫ сиктермесӗр, тӗксӗм пӗлӗт айккинчен пирӗн ҫине сиввӗн пӑхать.
Словно кровью налитый, пристально глядел на нас с темного небосклона маленький, злой, неморгающий зрачок Марса.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сасартӑк ҫӗр тӗпӗнчен сулхӑн, тӗксӗм, хупӑ сас илтӗнсе кайрӗ:
И вдруг из-под земли раздался глухой, мрачный голос:

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тӳррипе калатӑп, ҫак самантра, инҫетри тундрӑра, тӗксӗм кӗтесре, ненецсен чумӗнче, вӑл маншӑн хамшӑн та пӗр самантлӑха, ҫунса шавласа тӑракан, чӗрӗ япала пек, тӗлӗнтермӗш япала пек туйӑнса кайрӗ!
Честное слово, в эту минуту, в дикой далёкой тундре, в ненецком чуме, он даже и мне показался на мгновение каким-то живым, горящим, шумящим чудом!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫакӑ пулнӑ иккен вӑл самолета антарса лартнӑ чух эпӗ аяккинелле пӑрӑнса ӳкнӗ тӗксӗм япала.
Это и была та тёмная масса, от которой я шарахнулся при посадке.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир тӗксӗм ҫӑра пӗлӗт хушшинчен тухрӑмӑр, хӗвел те, яланхи пекех ҫутӑ туйӑнса кайрӗ.
Мы вышли из слоя тёмных облаков, и солнце, как всегда, когда выходишь, показалось особенно ярким.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ванокан становищн вӑл Пясина юханшывне юхса тухакан пӗр ҫырма хӗрринчи чи тӗксӗм вырӑн.
Становище Ванокан — это очень глухое место в районе одного из притоков Пясины.

Заполярьенчен вӗҫсе тухса ҫурҫӗр-хӗвеланӑҫ еннелле ҫул тытнӑ чухне акӑ кам-кам пулнӑ пирӗн самолет ҫинче: тӗксӗм кантӑклӑ куҫлӑх тӑхӑннӑ тухтӑр, куҫлӑхӗ вара унӑн сӑнне тӗлӗнмеллипех улӑштарнӑ, вӑл хӑвӑртрах ҫитес ҫӗре ҫитсе ӳкесшӗн ҫунни палӑрать, тетри — манӑн бортмеханик — Лури, ӑна пӗтӗм Заполярье пӗлет темелле, ҫук пӗр унта ҫеҫ те мар, вӑл пӗр-пӗр ҫӗрте виҫ-тӑватӑ кунлӑха чарӑнсанах ӑна пурте пӗлсе ҫитеҫҫӗ, тепри вара эпӗ.
Вот кто был на самолёте утром 5 марта, когда мы поднялись в Заполярье и взяли курс на северо-восток: доктор, очень озабоченный, в тёмных очках, которые удивительно его изменили, мой бортмеханик Лури, один из самых популярных людей в Заполярье или в любом другом месте, где он появлялся хотя бы на три — четыре дня, и я.

Тӳпе тӗттӗмех-ха, ҫӑлтӑрсем те курӑнаҫҫӗ, анчах та таҫтан аякран тӗксӗм? ҫутӑ пайӑрки курӑнма пуҫларӗ.
Небо было ещё тёмное и звёзды видны, но неизвестно откуда уже залетал слабый, далёкий свет.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗпчев партийӗсене эпӗ Норильскине леҫе-леҫе хӑваратӑп, учительсене, врачсене, партработниксене ненецсен тӗксӗм районӗсене турттаратӑп.
Я перебрасывал изыскательские партии в Норильск, возил учителей, врачей, партработников в глухие ненецкие районы.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсӗ вара трамвайӑн тӗксӗм кантӑкӗ ҫинче хӑвӑн сӑн-питна куратӑн та: «Ҫапла, пичче ҫав» тесе тӗлӗнетӗн.
И ты ловишь в тёмном трамвайном стекле своё отражение и думаешь с удивлением: «Да, дяденька».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Энскран мӗнле таврӑннине, шӑнса пӑрланнӑ кантӑк ҫине пӳрнесемпе ҫырнине, сасартӑк хамӑр умма юрпа витӗннӗ тӗксӗм уй-хир тухса тӑнине ҫеҫ асӑнма пултартӑм.
Я только вспомнил, как мы возвращались из Энска и писали пальцами по замерзшему стеклу и как вдруг за окном открывалось темное поле, покрытое снегом.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унӑн пичӗ ҫинче темле тӗксӗм хаярлӑх капланса тӑни сисӗнчӗ.
Лицо его изображало мрачную злобу.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ унӑн ӗҫпе ывӑннӑ тӗксӗм сӑн-сӑпатне, кӗпе ҫуса ҫуркаланнӑ аллисене куҫ умне ӳкертӗм.
Я вспомнил ее усталый, тяжелый взгляд, руки, изъеденные стиркой,

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑрманти ҫиҫӗм тавралӑха ҫав тери хӑвӑрт ҫутатса тӗксӗм картинӑна сасартӑк улӑштарнӑ пекех, пӗр самант, каярах хӑвна пӗр-пӗр тискер кайӑк е улӑп пек туйӑннӑ ҫулҫӑсене ҫиҫӗме пула уйӑрса илнӗ пекех, эпӗ ҫак йӗркесене вуласа, пурне те ӑнланса илтӗм.
Как молния в лесу вдруг освещает местность, и тесная картина внезапно изменяется, и видишь даже листья на дереве, которое минуту назад казалось не то зверем, не то великаном, так я понял все, читая эти строки.

Тӗксӗм карчӑк, хаяррӑн темскер мӑкӑртатса, ман хыҫран темиҫе утӑм турӗ, унтан калле ҫаврӑнчӗ.
Злобно бормоча что-то, мрачная старуха прошла вслед за мной несколько шагов и вернулась.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics