Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑйне (тĕпĕ: мӑй) more information about the word form can be found here.
Вӑл пуҫне тӗлӗнмеллерех тытать, — ӑна хускатни мӑйне ыраттарать тейӗн; чулпа ҫапса сусӑрлатнине саплаштармашкӑн вилнӗскер панӑ вунӑ фунта хӗр хӗрӳллӗн тав туса аса илет, халӗ те ав плита ҫине хир чечек ҫыххине хучӗ.

Она странно держала голову, как будто движение головой причиняло боль в шее, и положила к плите полевые цветы, помня с горячей благодарностью те десять фунтов, которые получила она от умершей в возмещение удара камнем.

XXIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ман ҫулташ ятуллӑ сенкер плащ тӑхӑннӑ, мӑйне, унчченхиллех, хура ҫӳхе пурҫӑн шарф ҫыхнӑ.

Help to translate

I // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Пушмак кӗллисемпе кӗмсӗртетсе каютӑран Проктор йӑраланса тухрӗ; старик хӑй тахҫантанпах тӑхӑнакан чесуча курткине, мӑйне ҫавӑрса ҫыхнӑ кӑвак тутӑрне улӑштармасть; унӑн хура тӳрӗ кӑсӑруклӑ шурӑ карттусӗ ҫеҫ Дэзин амӑшӗннилле тимлӗхӗн чӗрӗлӗхӗпе сывлать.

Гремя каблуками, выполз из каюты и Проктор; старик остался верен своей поношенной чесучовой куртке и голубому платку вокруг шеи; только его белая фуражка с черным прямым козырьком дышала свежестью материнской заботы Дэзи.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Астарот пуҫне сулкаласа мӑйне ту хушӑкӗн инҫет вӗҫнелле тӑсрӗ, хӑм-хӑмлатрӗ те хӑлхине ҫӗр ҫумнех тытрӗ.

Астарот, покачав головой, вытянул шею по направлению к дальнему концу ущелья, хмыкнул и приложил ухо к земле.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Вӑл лаша мӑйне аллисемпе ҫавӑрса тытрӗ, пӗр ури пускӑчран шуса вӗҫерӗнчӗ, вӑл ӑна тепре кӗртме хӑтланмарӗ те.

Он сидел, охватив руками шею лошади, одна нога его выскользнула из стремени, и он не пытался вставить ее на место.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Вара арҫын тинех асӑрхарӗ: Эстер ҫинче сарӑ пурҫӑн кӗпе тата ҫӳхе кӑвак тутӑр, кӗре мӑйне ӗнчӗ шӑрҫа капӑрлатать.

Тогда он заметил, что на Эстер желтое шелковое платье и голубая косынка, а смуглая шея украшена жемчужными бусами.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Мана вӗлерчӗҫ, — терӗ пӗри шыҫӑнса хуралнӑ мӑйне кӑтартса; ухӑ ҫӗмренӗн наркӑмӑшӗ унӑн юн таппине чарнӑ, чӗрине ҫурнӑ.

— Я убит, — сказал один, показывая шею, распухшую и черную; яд стрелы остановил его кровь и разорвал сердце.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент хӑйӗн мӑйне сӑнчӑртилле туйрӗ те самантлӑх — йӗрӗнӳллӗн пуҫне силлерӗ, ӑна сӑвӑ йӗркисем аса килчӗҫ:

Лишь на мгновение Гент представил свою шею в цепях, как тотчас же с отвращением тряхнул головой. Он вспомнил стихи:

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Шӑппӑн — хуҫлатнӑ хут ҫапла шӑппӑн тӳрленет, — Гент мӑйне тӑсрӗ, алӑкран самантлӑх пӑхрӗ те ҫавӑнтах пуҫне кӑларчӗ.

Тихо — так тихо, как выпрямляется согнутый лист, он вытянул шею, мгновенно заглянул в дверь и тотчас убрал голову.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Наҫилккеҫӗ мӑйне вӗрен йӑлмак тӑхӑнтартнӑччӗ ӗнтӗ, анчах ҫак самантра темиҫе хутчен пени илтӗнчӗ, пульӑсем юнашар йывӑҫсенчен чанклатрӗҫ те — хурахсем чӳклӗх йӑхташне шӑрҫисемпе тата сехӗрленӗвӗпе пӗрле шурӑ ӳтлӗ ҫын валли пӑрахса хӑварса чӑтлӑхалла чӑмрӗҫ; тепӗр енчи чӑтлӑхран аллине пӑшал тытнӑ Гент тухрӗ.

Веревка уже легла на шею носильщика, как вблизи затрещали выстрелы, пули щелкнули по ближайшим деревьям, и бандиты бежали, оставив жертву с ее бусами и страхом во власти белого человека, показавшегося из чащи с ружьем в руках.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫыран хӗрринче сухаллӑ та ҫарамас казак, мӑйне хӗрес ҫакнӑскер, хӗҫӗпе ҫӑра ӳсекен ҫӳҫе тӗмӗсене касать.

На берегу бородатый голый казак с крестом на шее рубил шашкой кусты густого ракитника.

X сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Акӑ вӑл йывӑҫ тӗмӗ патнех ҫитрӗ, сасартӑк сыхланса, эпӗ ҫине тӑрсах хӑваланинчен аптӑраса, мӑйне авса ман еннелле пӑхрӗ.

Вот он почти поравнялся с кустом и вдруг, насторожившись, изогнул шею и посмотрел в мою сторону, как бы озадаченный настойчивостью моего преследования.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑл аттине тӑхӑнчӗ, жилетне тӗплӗн тӳмелерӗ, шлепкине таччӑн пусса лартрӗ, мӑйне шарфпа ҫавӑрса ҫыхрӗ.

Он натянул сапоги, тщательно застегнул жилет, нахлобучил плотнее шляпу, шею обмотал шарфом.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Блюм аллине хыттӑн силлерӗ те Фирс — алӑ айккинелле ӳкрӗ, унтан хырӑнман мӑйне хыҫса илчӗ; акӑ Блюм тӑрса ларчӗ.

Фирс сильно встряхнул руку, она откинулась, машинально почесала небритую шею, и Блюм сел.

I. Чыс тӑватӑп // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Ҫинҫе ылтӑн вӑчӑра, шултра енчӗпе капӑрлатнӑскер, хӗрӗн кӗре мӑйне икӗ ретне ытамланӑ; хура ҫӳҫне тимӗр шапа тури чикнӗ.

Тонкая золотая цепочка, украшенная крупной жемчужиной, обнимала смуглую шею девушки двойным рядом, в черных волосах стоял черепаховый гребень.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Франк Давенант ҫак этем патнелле пӑрӑнчӗ, лешӗ мӑйне хыҫкаласа Тиррея уринчен пуҫласа пуҫӗ таранччен пӑхса тӗпчерӗ те Франк енне ҫаврӑнчӗ:

Франк Давенант направился к этому человеку, который, почесав шею, молча осмотрел Тиррея с ног до головы и сказал:

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл чӑтлӑх вӑрманта тӑрать тейӗн; пуҫне каҫӑртнӑ, мӑйне тӑснӑ, темӗн итлет е такама чӗнет-тӗр — ҫакна тӗшмӗртме кӑна пулать, анчах унӑн мӑйракисем ҫурӑмӗнчен перӗннӗпе пӗрех.

Олень стоял, должно быть, в глухом лесу; подняв голову, вытянув шею, он прислушивался или звал — нельзя было уразуметь, но его рога почти касались спины.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Галеран сарлака хӗрӗллӗ шурӑ шлепке, сӑрӑ сюртук тӑхӑнса ҫӳрет, атти чӗр куҫҫи таран, мӑйне сарӑ тутӑр ҫыхать.

Галеран носил широкополую белую шляпу, серый сюртук и сапоги до колен, а шею повязывал желтым платком.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӗчӗрхенӗвне кӑларса ярсан вӑл ӳпре-пӑван ҫыртса пӗтернӗ мӑйне аллипе ҫатлаттарчӗ, чӗтрекен урисемпе сулланса ерипен малалла утрӗ.

Излив свое раздражение, он хлопнул рукой по вспухшей от укусов шее и, шатаясь на дрожащих ногах, тихо пошел «перед.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

«Суранӗ вилмеллех тӗк — Тӗттӗм Король тӑраймасть», — мӑйне тӑснӑ та савӑнса шухӑшлать Ганэль.

«Если рана смертельна, Темный Король не встанет», — подумал обрадованный Ганэль, вытянув шею.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed