Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Пурне те парнелетӗп, — терӗ вӑл ҫыххине Устенькӑна тыттарса; унтан йӑл кулса Марьяна ҫине пӑхса илчӗ.— На всех жертвую, — сказал он, передавая узелок Устеньке, и с улыбкою глянул на Марьянку.
XXXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Марьяна Устенькӑна тӗкрӗ те, ним чӗнмесӗр, йӑл кулса, ӑна Оленин ҫине кӑтартрӗ.Марьяна толканула Устеньку и молча, улыбнувшись, указала ей на Оленина.
XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
— Эсир пӗлетӗр-и, — терӗ Белецкий, — ҫак Устенькӑна тумлантарас та кӑштах тасатас, ачашласа усрас пулсан, вӑл пирӗн чипер пикесенчен пуринчен та аванрах пулнӑ пулӗччӗ.
XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
- 1