Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Лукашкӑна (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Лукашкӑна арба патне йӑтса кайрӗҫ.

Лукашку понесли к арбе.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Пӗр паллаканни анчах, йӑлтах суранланса пӗтнӗскер, леш, Лукашкӑна перекенни, чӗрӗ юлнӑ.

Один только знакомый, весь израненный, тот самый, который выстрелил в Лукашку, был жив.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Пуҫтарӑннӑ казаксем, пурте рядовойсем пулнӑ пулин те, хорунжий хӑйне хӑй начальник пек тыткаланӑ пулин те, пурте Лукашкӑна анчах итлерӗҫ.

Собравшиеся казаки все были рядовые, и хотя хорунжий принимал начальнический вид, все слушались только Лукашку.

XL // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Устенька туртӑнса вӗҫерӗнчӗ, хӑлаҫланса илсе, Лукашкӑна ҫурӑмӗнчен ҫатлаттарчӗ те хӑйӗн аллине ыраттарчӗ.

Устенька вырвалась и, размахнувшись, ударила его по спине так, что руку себе ушибла.

XXXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашкӑна мар-и? — терӗ Белецкий, йӗркеллӗ пултӑр тесе, малтан юриех Марьянка енне ҫаврӑнса; унтан, хуравласса кӗтмесӗрех, вӑл Устенька патне пырса тӑчӗ те ӑна хӑйпе пӗрле Марьянкӑна илсе пыма каларӗ.

А не Лукашке? — сказал Белецкий, для приличия обращаясь сначала к Марьянке; и, не дождавшись ответа, он подошел к Устеньке и начал просить ее привести с собою Марьянку.

XXXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашкӑна ӑҫта хурӑпӑр? — терӗ хӗр кулкаласа.

— А Лукашку куда денем? — сказала она, смеясь.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашкӑна ан кай.

Не выходи за Лукашку.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эпӗ халь ыттисене мар, Лукашкӑна мар телей сунатӑп.

Не для других, не для Лукашки я теперь желаю счастия.

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Мӗнле, эс Лукашкӑна саватӑн-и?

— Что, ты любишь Лукашку?

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин Лукашкӑна аллӑ монета тӑракан лаша парнелени ҫинчен пӗлнӗ хыҫҫӑн, унӑн хваттер хуҫисен кӑмӑлӗсем ҫемҫелнӗ; уйрӑммӑнах хорунжий хӑйӗн хӗрӗпе Оленин ҫывхарнине тулли кӑмӑлпа курса тӑнӑн туйӑннӑ.

С тех пор как стало известно, что Оленин подарил коня в пятьдесят монетов Лукашке, хозяева его стали ласковее; особенно хорунжий, казалось, видел с удовольствием его сближение с дочерью.

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ак, эс Лукашкӑна качча кай-ха, вара савӑнасси пуҫна та кӗмӗ, ачасем ҫуралӗҫ, ӗҫӗ-хӗлӗ пуҫланӗ.

Вот ты поди замуж за Лукашку, тогда и в мысль радость не пойдет, дети пойдут да работа.

XXX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашкӑна вӑл ҫураҫнӑ кунранпах курмарӗ, пӗр шухӑшсӑр, лӑпкӑн туй вӑхӑтне кӗтрӗ.

Лукашку она не видала с самого дня сговора и спокойно ждала времени свадьбы.

XXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эпӗ ҫапла Ванюшӑна, Ерошка мучине, Лукашкӑна, Марьянкӑна тытрӑм».

Так я поймал Ванюшу, дядю Ерошку, Лукашку, Марьянку».

XXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эсир походра пулас пулсан, пирӗн сотньӑра ыйтӑр Широкий Лукашкӑна.

Вы как в походе будете, спросите у нас в сотне Лукашку Широкого.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Час-часах ун пуҫне: пурне те пӑрахас та казака ҫырӑнас, пӳрт, выльӑх-чӗрлӗх туянас, казачкӑна качча илес, анчах Марьянӑна мар (ӑна вӑл Лукашкӑна хӑварнӑ), вара Ерошка мучипе пӗрле пурӑнас, унпа пӗрле сунара, пулӑ тытма каяс тата казаксемпе пӗрле походсене ҫӳрес, текен шухӑшсем чӑнласах пыра-пыра кӗчӗҫ.

Часто ему серьезно приходила мысль бросить все, приписаться в казаки, купить избу, скотину, жениться на казачке, — только не на Марьяне, которую он уступал Лукашке, — и жить с дядей Ерошкой, ходить с ним на охоту и на рыбную ловлю и с казаками в походы.

XXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Илтсе-и, Илья Васильчӑ патӗнче тӑракан юнкерь Лукашкӑна аллӑ монет тӑракан лаша тыттарнӑ, — терӗҫ пӗрисем.

— Слышь, Лукашке коня в пятьдесят монетов бросил юнкирь-то, что у Ильи Васильича стоит, — говорил один.

XXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Анчах юнкер урӑ пулнӑ, ҫавӑнпа та, тем каласан та, Лукашкӑна мӗнле те пулин усал ӗҫ тума ҫавӑрасшӑн пулнӑ пулас.

Но юнкер был трезв, а потому, верно, хотел подкупить его на какое-нибудь дурное дело.

XXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Килне ҫитсен, Оленин, Лукашкӑна ҫав тери тӗлӗнтерсе, хӑйӗн Грознӑй хулинче илнӗ лашине — леш, хӑй яланах ҫӳрекеннине мар, тепӗрне, ҫамрӑках пулмасан та, япӑх марскерне — витерен хӑех ҫавӑтса тухрӗ те Лукашкӑна пачӗ.

Придя домой, Оленин, к великому удивлению Лукашки, сам вывел из клети купленную им в Грозной — не ту, на которой он всегда ездил, но другую, недурную, хотя и немолодую лошадь и отдал ему.

XXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫак каҫ вӑл пурне те, уйрӑммӑнах Лукашкӑна, ҫав тери юратрӗ.

Он так любил всех и особенно Лукашку в этот вечер!

XXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Е драбант пулма килӗшместӗн-и? — терӗ Оленин, хӑйӗн пуҫне Лукашкӑна лаша парнелес шухӑш пырса кӗнӗшӗн хӗпӗртесе.

Или не пойдешь в драбанты? — сказал Оленин, радуясь тому, что ему пришло в голову подарить коня Лукашке.

XXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed