Шырав
Шырав ĕçĕ:
Амӑшӗ сӗтел хушшинче лӑпкӑ ларнӑ пек туйӑнать, вӑл, хӑй мӗн тунине асӑрхамасӑр, сенкер чечекӗн ҫеҫкине тата-тата илет.Мать сидит у стола как будто совсем спокойно, обрывая голубые цветки гиацинтов.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Людмила Ильинична тетраде ярса илет те хӑй патнелле туртать, ӑна алӑран ямасӑр, ҫапла ыйтать:Людмила Ильинична торопливо тянет тетрадь к себе, спрашивает, не выпуская из рук:
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Людмила Ильинична экзаменсен расписанине туса ларнӑ каҫа аса илет те тарӑхса каять.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Людмила Ильинична тарӑхса-ӳкӗнсе илет: хӑй айӑплӑ, пӗтӗмпех хӑй айӑплӑ!Какая досада! — Людмила Ильинична сама, сама же на себя ее накликала.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Людмила Ильинична асӗнче хӑйне тӳрре кӑларакан, хӳтӗлекен сӑлтавсем шырать, пӗкӗрӗлсе ларакан Виктор ҫине пӑхса илет.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
— Людмила Ильинична, сӑмаха татнӑ евӗр, аллипе сӗтеле ҫапса илет.— Людмила Ильинична прихлопывает рукой по столу, подчеркивая бесповоротность своих решений.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Паян хӑй те хай пек мар курӑнакан Людмила Ильинична ҫине Виктор темиҫе хутчен тӗлӗнсе пӑхса илет.Несколько раз Виктор удивленно поглядывает на Людмилу Ильиничну, такую сегодня не похожую на себя.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Ҫапла шухӑшласа Виктор хӑй пуканне айккинелле сӳрӗккӗн те ерипен шутарса лартать, ҫемьери ҫак уява, пит кӗтмен ҫӗртен пулса тухнӑскерне, хутшӑнас-ши тесе иккӗленнӗ пек пӑхса илет.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Алӑк умӗнче вӗсене, юри тенӗ пекех, Людмила Ильинична кӗтсе илет.А на пороге их встречает, как будто даже специально ждет, сама Людмила Ильинична.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Кунта каллех Анна Николаевна сӑмах илет, вулакана вӑл каҫхи икӗ кӗтмен калаҫу ҫинчен пӗлтеретВ ней снова берет слово Анна Николаевна и сообщает читателю о двух совершенно неожиданных визитах
Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Шухӑшӑмра каллех ӑна, пӗччен лараканскерне, куртӑм: кивӗ, пӑрахӑҫа тухнӑ патронсем тултарнӑ шкатулкине хӑй вырӑнне лартса, ҫав патронсене пӗрремӗш хут тытнине аса илет вӑл халь, юнашарах ун чух — унӑн тусӗччӗ, иккӗш те ҫап-ҫамрӑкчӗ…
Вуниккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Виктор ҫине те пӑхса илет: ача халь хӑйне хӑй хытарса мар, ирӗклӗнех ларать, кантӑкран пӑхать, — пуҫа савӑнӑҫсӑр та пӗлтерӗшлӗ шухӑшсем пырса кӗнӗ чух, ӑҫта та пулин пӑхмаллах-ҫке.
Вунпӗрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Анна Николаевна, пӗр утӑм каялла чакса, аса илтерсе, доскана пуррипе шаккаса илет…Анна Николаевна делает шаг назад и стучит мелом по доске, напоминая…
Вунпӗрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Ачасен йышне шутланӑ пек, вӑл пурин ҫине те пӑхса илет.
Вунпӗрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Кун пирки шухӑшласа, Виктор тути хӗррипе ҫеҫ кулса илет, куҫӗсенче вара, тимлӗн сӑнаса пӑхсан, пӑшӑрханупа тунсӑх ҫеҫ курма пулать.
Вунпӗрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.
Вӑл манӑн курткӑна хыпашлать, алӑсенчен ачашласа илет, манӑн атӑсене пӑхкалать, хӑйӗн умӗнче ҫын пулнишӗн, ача пек, нимӗн чӗнмесӗр савӑнать.
XV сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.
Вӑл кашнин умӗнчех кулса илет.
XIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.
Сымокаев тата хытӑрах ҫӳҫенсе илет, нимӗн ҫук ҫинчех такӑнма пуҫлать.
Хӑнара // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 82–85 с.
Таниле аллинчи курка чӗтренме пуҫлать, йӗри-тавралла пӑхса илет вӑл, куҫне мӑч-мӑч тутарса хупать.Кружка в руках Данилы задрожала, он начал оглядываться по сторонам, и хлопать глазами.
Самана // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 85–88 с.
Ку сӑмаха илтсен, Таниле картах сиксе илет, пӗрре ывӑлӗ ҫине, тепре кинӗ ҫине тинкерсе пӑхать.Услышав это слово, Данила вздрогнул, вглядываясь то в сына, то в сноху.
Самана // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 85–88 с.