Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫӗр the word is in our database.

Ҫӗр (тĕпĕ: ҫӗр) more information about the word form can be found here.

Ҫӗр выртса кӗрт.
Ночевать пускай.

1-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вара хура армутипе хытхура тӗмисен ҫийӗпе, хуралнӑ хӑмӑлсене явӑннӑ йытпырши ҫыхланчӑкӗсем ҫийӗпе, кӗрхи ҫӗртме пуссин хумлӑ-хумлӑ кӑтрашкисем ҫийӗпе, ҫеҫенхир тӑрӑх каҫхи тӗксӗм мӗлкесен сӗтӗрӗнчӗкӗсене хӑвара-хӑвара, хӗвелтухӑҫӗнчен пӗр сассӑр, сӑрӑ кашкӑр ами пек йӑпшӑнса, тӗттӗм ҫӗр килсе ҫитет.
И по чернобылу, по бурьянам, по выцветшей на стернях брице, по волнистым буграм зяби неслышно, серой волчицей придет с востока ночь, — как следы, оставляя за собой по степи выволочки сумеречных теней.

Кӑнтӑрла, пӗр-пӗр тӳлекрех вырӑнта (хӗвел ӑшӑтса пӑхать пулсан), чие йывӑҫ хуппин кӑшт кӑна сисӗнекен шӑрши ирӗлекен юр айӗнчен, хӑрнӑ ҫулҫӑсем айӗнчен талпӑнса тухакан ӗмӗртенхи хӑватлӑ ҫӗр шӑршипе хутшӑнса каять.
В полдень где-нибудь в затишке (если пригревает солнце) грустный, чуть внятный запах вишневой коры поднимается с пресной сыростью талого снега, с могучим и древним духом проглянувшей из-под снега, из-под мертвой листвы земли.

Пысӑк савӑнӑҫ кӳрӗп эп сана, ҫӗр ҫинче пуррисем пӗри те ним тӗшне тӑраймӗҫ ун ҫумӗнче.
Я дам тебе такую радость, рядом с которой все на земле ничтожно.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Сан патна эп ҫак ҫӗр пыратӑп, — тет вӑл ҫине тӑрсах.
— Я приду к тебе этой ночью, — говорит он настойчиво.

Анчах, ҫак ҫӗр пымастӑп тесе, сӑмах пар мана малтан…
Но сначала обещай мне не приходить этой ночью…

Анчах сасартӑк юрлама чарӑнать те вӑл, ҫӗр ҫумнех пӗшкӗнсе, иҫӗм хыҫӗнче ним курӑнмалла мар хупланать.
Но вдруг она замолкает и так пригибается к земле, что ее не видно за виноградником.

Канӑҫсӑр та вичкӗн ӑсӗпе Соломон туррӑн хай ҫулӗ ҫинче чи малтан, чи пуҫламӑшӗнче, мӗнпур япалана тӑвиччен те ҫӗр чӑмӑрӗнче пурнӑҫ пуҫласа яриччен пулнӑ аслӑ ӑслӑлӑхӗшӗн, вӑл тӗпсӗрлӗх пичӗ тӑрӑх ҫаврака йӗр чӗрсе тухнӑ чух ун ҫумӗнче калама ҫук ӑста ӳкерекенҫӗ пулнӑ аслӑ ӑслӑлӑхшӑн ҫуннӑ.
Беспокойным и пытливым умом жаждал он той высшей мудрости, которую Господь имел на своем пути прежде всех созданий своих искони, от начала, прежде бытия земли, той мудрости, которая была при нем великой художницей, когда он проводил круговую черту по лицу бездны.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Сулахайра сала ҫумӗпе уй пуҫланать; вӑл инҫене, пӗлӗтпе ҫӗр пӗрлешнӗ пек курӑнакан вырӑна ҫитех курӑнса выртать, ҫав уйӑх ҫути сапӑннӑ уйӑн пӗтӗм анлӑшӗнче те ни тапрану, ни сас-чӗв ҫук.
Налево с края села начиналось поле; оно было видно далеко, до горизонта, и во всю ширь этого поля, залитого лунным светом, тоже ни движения, ни звука.