Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑл the word is in our database.
йӑл (тĕпĕ: йӑл) more information about the word form can be found here.
— Хуть пӗр сехет пек маларах асӑрхаттармалла пулнӑ, Иван Фомич, вара эпӗ ниҫта та каймастӑмччӗ, — терӗ Аникей Ермолаевич, йӑл кулӑпа саламласа.

— Предупредили хоть бы за часок, Иван Фомич, я бы тогда никуда не отлучался, — говорил Аникей Ермолаевич, весь исходя улыбчивой приветливостью.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл сӑран тужуркӑ ҫаннипе тарне шӑлса илчӗ, кӑмӑллӑн йӑл кулчӗ.

Смахнув пот рукавом кожаной тужурки, он добродушно улыбнулся.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун куҫӗсем кӑштах йӑвашланчӗҫ, ӑшӑ йӑл кулӑ ҫилпе кушӑрканӑ тутисене чӗтрентерчӗ.

Глаза его будто немного оттаяли, обветренные губы шевельнула тихая улыбка.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Айӑп ан тӑвӑр ӗнтӗ! — терӗ Аниҫҫе, хӑйӗн именчӗк йӑл куллипе тӗлӗнмелле хитреленсе кайса.

Уж вы не обессудьте! — сказала Анисья, удивительно хорошея от застенчивой своей улыбки.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӑрах, хаклӑ хӑна! — терӗ йӑмӑкӗ, йӑл кулса, янравлӑ сасӑпа.

— Вставай, дорогой гостенек! — улыбчиво, певуче заговорила сестра.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ ак… — вӑл, йӑл кулса, аллине сулчӗ, унтан, пуҫне чиксе, пиччӗшӗнчен ҫак чӗр ҫиттишӗн те, ҫак чавса тӗлне тирпейлӗн сапланӑ, пӗрре мар ҫунӑ кӗпе тӑхӑннӑшӑн та ан тирке тесе малтанах каҫару ыйтнӑ пек, кивӗ чӗр ҫитти аркине икӗ еннелле сарса ячӗ.

А сейчас… — улыбаясь, она махнула рукой, потом, опустив голову, развела в стороны концы старенького фартука, как бы заранее прося брата извинить и не осуждать ее ни за этот фартук, ни за стираное-перестираное платье с аккуратными заплаточками на локтях.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе сасартӑк тӳрленсе тӑчӗ те, лӑпкӑн йӑл кулса, кӑшт кулӑшларах пӑхса илчӗ, — Корнее ку тӗлӗнтерчӗ, — Аниҫҫе ҫапла туни вӑл тин ҫеҫ мӗн калаҫнипе те, унӑн яланхи чӗмсӗрлӗхӗпе те (вӑл пурнӑҫри йывӑрлӑхсемпе те, упӑшкин кӑмӑлӗ йывӑр пулнипе те килӗшнӗн туйӑннӑ ӗнтӗ) пачах ҫыхӑнмарӗ.

Анисья вдруг выпрямилась, и Корней удивился ее спокойному, улыбчивому и чуть насмешливому взгляду, так не вязавшемуся ни с тем, о чем она только что говорила, ни с усталой покорностью, с какой она, казалось, мирилась и с невзгодами, и с нелегким характером мужа.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, систеретех пулсан, пӑх, эппин, — йӑл кулчӗ Григорий.

— Ну уж раз вещует — гляди, — улыбался Григорий.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич чӗркуҫҫи ҫине кукленсе тӑраниччен ӗҫрӗ те уҫӑлса йӑл илнӗ пуҫне ҫӳлелле ҫӗклерӗ.

Иван Алексеевич напился, стоя на коленях, и, подняв освеженную голову, увидел с предельной, почти осязательной яркостью.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петр Ботатырев та палласа илчӗ ӑна, аллипе сулса, йӑл кулса саламларӗ.

И Петр Богатырев узнал его, приветствовал помахиванием руки, улыбкой.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксене лагере ӑсатнӑччӗ ҫав кун, — ӑшшӑн йӑл кулса калаҫма тытӑнчӗ те вӑл, унӑн ҫирӗпленнӗ сасси савӑнӑҫлӑн янӑрама пуҫларӗ.

Казаков в энтот день в лагеря провожали, — заговорила она, улыбаясь, и в окрепшем голосе ее зазвучали веселые нотки.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл симӗсленсе кайнӑ пӗр харшӑллӑ куҫлӑх айӗпе Григорий ҫинелле пӑхса илчӗ те, йӑл кулса, шурӑ шӑллӑ ҫӑварне уҫрӗ.

Из-под очков в позеленевшей медной оправе он глянул на Григория, открыл в улыбке белозубый рот.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Наталья амӑшне темӗн пӑшӑлтатса калатчӗ, анчах Григорие курчӗ те шӑпланчӗ, йӑпӑлтатнӑ пек йӑл кулса илчӗ.

Наталья что-то шепотом говорила матери, но при виде Григория умолкла, заискивающе улыбнулась.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пиллӗкмӗш кунне Прохор Зыков, теме систернӗ пек йӑл кулса, ҫапла сӗнчӗ:

На пятый день Прохор Зыков предложил, многообещающе улыбаясь:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан темскер аса илсе йӑл кулчӗ те, Штокман ҫинелле хӑяккӑн пӑхса, калама пуҫларӗ:

— И, улыбнувшись какому-то своему воспоминанию, сбоку поглядывая на профиль Штокмана, рассказал:

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Хӑрамастӑн-и? — тавҫӑрнӑ пекрех йӑл кулса илчӗ Штокман.

— Не побаиваешься? — догадливо улыбнулся Штокман.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Куна пурне те санран каях ӑнланмастӑп эпӗ, — комиссар хӑйне асла хурса калаҫнине хирӗҫ йӑл кулса тата унӑн сарӑхса кайнӑ чирлӗ куҫ шуррисем ҫине пӑхса каларӗ Штокман.

— Все это я понимаю не хуже тебя, — улыбаясь покровительственному тону комиссара и глядя на пожелтевшие белки его страдающих глаз, говорил Штокман.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ну, ку, тӑванӑм… — йӑл кулса тата сарӑ шӑрт пек мӑйӑхне шӑлса, сӑмахӗсене тӑсарах каларӗ Сафонов.

— Ну это, братец… — протянул Сафонов, улыбаясь и приглаживая желтый подбой усов.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Каллех подкреплени янӑ! — йӑл кулса пӗлтерчӗ полк командирӗ.

— Подвалили ишо подкрепления! — улыбаясь, сообщил полковой.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ут ҫинчен анчӗ-ха пирӗн командир, — йӑл кулса илчӗ Федот Бодовсков, сапаланчӑк ретсем еннелле ӳпӗнсе утакан Петро ҫине пуҫӗпе тӑрӑхланӑ пек сулса кӑтартса.

— Командир наш слез с коня, — улыбнулся Федот Бодовсков и насмешливо чуть покивал в сторону Петра, развалисто шагавшего к цепям.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed