Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫурта the word is in our database.
ҫурта (тĕпĕ: ҫурт) more information about the word form can be found here.
Эпӗ хам валли ҫак ҫурта туянтӑм, авлантӑм, халь ӗнтӗ ачамсем те пур, а вӑл хӑйӗн укҫине кӑмакана пӑрахрӗ те ҫунтарса ячӗ.

Я купил себе постоялый двор, женился и таперичка деточек имею, а он спалил свои деньги в печке.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Комод ҫинче ҫурта ҫунать.

На комоде горела сальная свечка.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫурта ҫутипе ҫуталнӑ хӑрах куҫӗ унӑн Огнянов тӑракан чӳрече ҫинелле тӳрех пӑхать.

Один его глаз, освещенный отблеском пламени, был устремлен прямо в окно, у которого стоял Огнянов.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫурта ҫути ҫавӑнталла вӑйсӑр ӳкет.

Пламя свечи бросало на них трепетный, робкий свет.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн йӑваш ҫути урайне ӳкнӗ те ҫурта лартнӑ вырӑна ҫавӑрса тӗттӗме ҫутатать.

Тусклый свет ее падал на пол, выделяя из тьмы небольшое округлое пространство.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Маччана тӗревлесе тӑракан пӗр колонна патӗнче ҫурта ҫунать.

У одной из колонн, подпирающих своды, в большом бронзовом подсвечнике горела свеча.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑхатӑп, вӑл сӗтел умӗнче тӑрать, аллине ҫурта тытнӑ, сӗтелӗ ҫинче темле михӗ пур…

Гляжу, она стоит у стола со свечкой в руке, а на столе мешок какой-то…

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫулӑм пӗр ҫуртран тепӗр ҫурта хыпа-хыпа илет.

Огонь перебегал с одних зданий на соседние.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ку ҫурта вут хыпса илеймен-ха, анчах вут часах ун патне те ҫитет, юнашарти ҫуртсем ҫунаҫҫӗ ав.

Этот дом еще не был объят пламенем, но огонь быстро добирался до него — соседние здания уже горели.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийскисем пурӑннӑ икӗ хутлӑ ҫурта Огнянов часах шыраса тупрӗ, вӑл Рада пӳлӗмен икӗ чӳречине те палласа илчӗ.

Поискав глазами двухэтажный дом, в котором жила госпожа Муратлийская, Огнянов вскоре нашел его и с трепетом узнал оба окна комнаты Рады.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хула хӗрринчи хӑй ялан чарӑнакан ҫурта кӗрсенех ӑна Бяла Черкваран пынӑ ҫырӑва тыттарчӗҫ, вара вӑл урӑх никампа курнӑҫмасӑр хӑвӑртрах Рада патне ҫитме васкарӗ.

Но как только Огнянов зашел в тот дом на окраине города, где обычно останавливался, ему передали письмо из Бяла-Черквы, и он, ни с кем больше не повидавшись, поспешил к Раде.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилнине асӑнас литурги пит чаплӑн пуҫланчӗ; кадилӑран тухакан кӑвак тӗтӗм маччаналла хӑпарать; алтарь умӗнче тем пысӑкӑш ҫурта лартмаллисем, вӗсенче ҫурта ҫунать, люстрӑсене те ҫутса янӑ, ҫапла пӗтӗм чиркӳ ӑшӗ ҫап-ҫутӑ курӑнать.

Заупокойная литургия началась торжественно; синие облака курений поднимались из кадильниц к сводам; перед алтарем стояли большие подсвечники с горящими свечами, зажгли все люстры, так что вся церковь была залита светом.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тупӑка архиерей амвонне хирӗҫри мрамор плита ҫине вырнаҫтарса лартрӗҫ, ун тавра ҫурта ҫутнӑ халӑх кӗпӗрленсе тӑрса тухрӗ.

Гроб поставили против архиерейского кресла на четырехугольную мраморную плиту с высеченным на ней двуглавым орлом, и он стал центром, вокруг которого толпился народ с зажженными восковыми свечами.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах йӑваш та именекен Рада студента тӳррӗн татса сивӗтме хӑюлӑх ҫитереймерӗ, пултӑклӑн курӑнакан ҫын чун хавалӗпе ҫапла туртӑнать пуль тетӗн те, ун пек ҫынна ҫурта кӗртес мар теместӗн-ҫке.

Но, робкая и стыдливая, она не нашла в себе смелости резко охладить пыл Кандова или отказать от дома поклоннику, деликатность которого соперничала с его искренностью.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫурта чӑлана ҫутатсан, хайхискер шалт тӗлӗнсе кайрӗ!

Каково же было его удивление, когда свеча осветила чулан!

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко тӗттӗмре аллипе хыпашларӗ, ҫурта ҫутса ячӗ.

Марко наугад пошарил рукой во тьме, потом догадался зажечь свечу.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шурӑ вӑрӑм сухалӗ пӗтӗм анлӑ кӑкӑрне витет; пӗркеленнӗ ырӑ пичӗ те, ҫурта ҫутнӑ май йӑлтӑртатса пӑхакан куҫӗ те пит лӑпкӑн курӑнать.

Его длинная белая борода величаво ниспадала на грудь; и глаза его и большое изможденное доброе лицо, слабо освещенное восковой свечой, были спокойны.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Карчӑксем те чиркӳре «хӗн-хур чӑтса курнӑ Бойчошӑн» ҫурта ҫутрӗҫ.

Старухи ставили свечки за упокой души «великомученика Бойчо».

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Колчо вӑл Дико тӑванӗ-ха, ҫак ҫурта хуралласа пурӑнаканскер.

Калчо, брат Дико, сторожил зимовье.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аллине ҫурта тытнӑ Цанко арӑмӗ пырса кӗчӗ.

Пришла Цанковица со свечой в руках.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed