Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳкрӗ (тĕпĕ: ӳк) more information about the word form can be found here.
— Епле юратмалласкер! — хавхаланса ӳкрӗ Маринка.

— Какое чудо! — восхитилась Маринка.

10 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Владимир, ман сӑмаха ырланӑн, кӑмӑллӑн кулса илчӗ, Валя вара темшӗн, таҫта тӑрса утас пек, хыпӑнса ӳкрӗ, хӗрелсе кайрӗ; аван-ха, Владимир, унпа юнашаррӑн лараканскер, ҫакна нимӗн те асӑрхамарӗ.

Владимир улыбнулся, как бы поддерживая мое дополнение к тосту, а Валя почему-то смешалась, вспыхнула, и хорошо, что Владимир, сидевший с ней плечом к плечу, не заметил этого.

9 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Унтан, ҫулӑм ав пӗр туратран тепӗр турат ҫине ҫӑп-ҫӑмӑллӑн сиксе ӳкнӗ пекех, шухӑшӑм та ман пӗр тӗлтен тепӗр тӗле сике-сике ӳкрӗ, юлашкинчен татах темшӗн ҫав каҫах таврӑнчӗ.

Потом так же вот, как огонь легко перескакивал с ветки на ветку, мысли мои тоже перескочили на другое, на третье, но опять почему-то вернулись к тому вечеру.

8 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Сасартӑк, ҫул кукринче, вакун пӗррех тайӑлса илчӗ те, пирӗн Маринка, сулӑнса кайса, йӗкӗт ытамне кӗрех ӳкрӗ, пурте ахӑлтатса кулса ятӑмӑр — тинех чӗлхи салтӑнчӗ хайхискерӗн:

Но вот на крутом повороте вагон так качнуло, что Маринка очутилась в объятиях этого парня, все рассмеялись, и он после этого расхрабрился:

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Каяр, — хыпӑнса ӳкрӗ Валя.

Пошли, — словно бы спохватилась Валя.

1 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Анюкпа Сантӑр юнашар улӑхса ларсассӑнах Сергей Арсентьевич, чӳрече патӗнчен темӗнле магнитлӑ вӑй тытса ывӑтнӑ пек, сасартӑк телефон патне сиксе ӳкрӗ.

Help to translate

Чап // Сергей Мерчен. Ялав, 1957, 5(137)№, 24 стр.

Анчах присутстви алӑкӗнчен кӗме тытӑнсанах хӑраса ӳкрӗ.

И заробел только в ту минуту, когда они стали входить в сени присутствия.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Приказчик конверта кӑларса кӑтартма хушнипе Дутлов сасартӑк хӑраса ӳкрӗ.

Приказчик, к ужасу Дутлова, потребовал конверт и посмотрел его.

XIV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Дуняша чӗнсе илсен, вӑл хӑраса ӳкрӗ.

Когда Дуняша позвала его, он испугался.

ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Эпӗ пӗчченех кайса килетӗп, эпӗ нимӗн те хӑрамастӑп, — терӗ те Укҫук, ҫавӑнтах чӗтресе ӳкрӗ.

— Я одна сбегаю, я ничего не боюсь, — сказала Аксютка, но тут же заробела.

XII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Кулине пусма тӑрӑх ҫӳлелле ыткӑнчӗ, ҫӳле ҫитсе тискеррӗн кӑшкӑрса ярса вилнӗ ҫын пек пусма ҫине каялла кайса ӳкрӗ, ҫынсем те ӑна тытса чараймарӗҫ, пур кӗтессенчен те чупса тухнӑ ҫынсем ӑна ярса тытман пулсан, ҫавӑнтах ӳксе вилетчӗ вӑл.

Акулина бросилась на лестницу и, прежде чем успели ее удержать, взбежала и с страшным криком, как мертвое тело, упала на лестницу и убилась бы, если бы выбежавший изо всех углов народ не успел поддержать ее.

X // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Анюк! — терӗ вӑл, — аҫун темӗскер ӳкрӗ, илсе пар.

— Анютка, — крикнула она, — видишь, отец уронил, подними.

III // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Эпӗ хамӑн аллӑма ун хулпуҫҫийӗ урлӑ тӑссан, вӑл террасса карлӑкӗ патнелле сиксе ӳкрӗ, кӑкӑрне аллипе тытрӗ, ӳкернӗ кӑшӑлӗ тин кӑна ҫуса тухнӑ нӳрлӗ урай хӑми тӑрӑх кусса кайрӗ.

А когда я протянул свою руку через ее плечо, она отскочила к перилам террасы, приложила руки к груди, оброненный ею обручок пяльцев покатился по мокрым, недавно вымытым доскам пола.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Люся Фатых патне сиксе ӳкрӗ

А Люся бросилась к Фатыху…

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Шумейко сасартӑк пулемет патӗнчен йӑванса кайрӗ, алли пӳрнисене сарчӗ, сулланчӗ те, мӗнле кукленсе ларнӑ, ҫаплипех каялла месерле ӳкрӗ; чӗркуҫҫинче хутланнӑ урисем те ҫаплипех юлчӗҫ, атти тӗпӗсем те ҫӗр ҫумӗнчен ҫӗкленмерӗҫ.

Шумейко вдруг отвалился от пулемета, разжал руки, закачался и упал на спину, ноги его остались согнутыми в коленях, и подошвы не оторвались от земли.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унтан вӑл гранатне ывӑтрӗ, юлташӗсенчен иртсе кайрӗ, каллех малалла ыткӑнчӗ, ӳкрӗ те урӑх тӑмарӗ.

Потом он швырнул гранату и, обогнав товарищей, бросился вперед, упал и больше не поднялся.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Операцие ирттермелли тӗп даннӑйсем улшӑнмарӗҫ, анчах пирӗн арсеналран пӗр хӗҫпӑшал — тӗттӗм ҫӗр тухса ӳкрӗ.

Все основные данные операции не менялись, но из нашего арсенала выпало одно оружие — темнота.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унтан эпир сукмак тӑрӑх ҫӳлелле кайрӑмӑр, вӑл мана хӑрах аллипе ыталаса илчӗ, ҫӳҫенсе чӗтреве ӳкрӗ; уҫланкӑ патӗнчи сукмак вӗҫне тухсан, вӑл чарӑнса тӑчӗ, аллипе ҫӳҫне якатса илчӗ, вара мана тӑванла ҫывӑх сасӑпа: — Вӗсем кулмӗҫ-и вара? — тесе ыйтрӗ.

Мы пошли вверх по тропинке, она обняла меня одной рукой, зябко дрожа всем телом, близ поляны, в устье тропы, Люся приостановилась, ладонями пригладила свои волосы и спросила меня близким, родным голосом: — А они не будут смеяться?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл вара ман ҫине мӗнле сиксе ӳкрӗ!

А как она бросилась ко мне!

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӗр ҫамрӑк ачана, вут йӑтса пыраканскерне, хирӗҫ пултӑм; вӑл манран ҫав тери хӑраса ӳкрӗ.

Встретил паренька с дровами, который безумно меня испугался.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed