Шырав

Шырав ĕçĕ:

ывӑлӗ (тĕпĕ: ывӑл) more information about the word form can be found here.

Пуриншӗн те пӗр евӗрлӗ, тусанлӑ тумтирпе хупланнӑ ырхан кӗлеткесем, шӗвӗр сӑмсаллӑ, пӗркеленчӗк, кушӑхса типнӗ питсем, кустӑрмасен мӗлтлетӗвне, шахтӑсен сӗмлӗхне ӗмӗрӗпе хӑнӑхнӑ хуйхӑллӑ куҫсем, савӑнӑҫпа хӑюлӑхра кӑнттамрах имшер алӑсем, — алӑсем, питсем, кӑвайт хӗлхемӗллӗ куҫсем, — Тӳпе ывӑлӗ еннелле тӑсӑлаҫҫӗ.
Худые тела, прикрытые пыльной, однообразной для всех, одеждой, морщинистые, востроносенькие, дряблые лица, печальные глаза, веками приученные к мельканию колёс, к сумраку шахт, тощие руки, неумелые в движениях радости и смелости, — руки, лица, глаза с искрами костров — тянулись к сыну неба.

Лару-тӑру улшӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӳпе ывӑлӗ пире валли пурнӑҫ илсе килчӗ».
Сын неба принёс нам жизнь».

Вӑл чул цокольрен аннӑ истукан пек, Тӳпен чӑн-чӑн ывӑлӗ пек туйӑнать.
Он казался истинным сыном неба, истуканом, сошедшим с каменного цоколя.

Вӗсем ҫине тӗллесе кӑтартса марсиансем куҫӗсене сехӗрленӳллӗн хӗсеҫҫӗ те шӑппӑн шӑхӑркалаҫҫӗ: «Тӳпе ывӑлӗ, хӑра вӗсенчен».
Указывая на них, марсиане жмурились и тихо свистали, — «бойся их, сын неба».

Гусевӑн ҫак кунхи ӗҫ-хӗлӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Ҫӑл, ҫӑл, ҫӑл пире, Тӳпе ывӑлӗ!
— Спаси, спаси, спаси нас, сын неба!

— Юрать, Тӳпе ывӑлӗ.
— Хорошо, сын неба.

Лось Гусева пулӑшма васкать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Вӑл, Тӳпе ывӑлӗ.
— Да, сын неба.

Унӑн куҫӗсем Тӳпе ывӑлӗ ҫинелле чарӑлса пӑхаҫҫӗ.
Глаза его выкатились на сына неба.

Тӳпе ывӑлӗ, ҫӑл пире…
Сын неба, спаси нас…

Унӑн куҫӗсем — Лось куҫӗсен тӗлӗнче, вӗсем ҫӑлтӑрсен тусанӗпе тулсах ларнӑ тӗпсӗр-вӗҫсӗр ҫӗрлелӗхелле чарӑлса уҫӑлнӑ: «Тӳпе ывӑлӗ, таврӑнсам ман пата, таврӑнсам…»
Её глаза у самых глаз Лося раскрывались в бездонную ночь, полную звёздной пыли: «Вернись, вернись ко мне, сын неба»…

— Санӑн тусу хӑюллӑ та чӑрсӑр, вӑл — Тӳпен чӑн-чӑн ывӑлӗ, уншӑн ан кулян, ан хӑра.
— Твой друг отважен и дерзок, он истинный сын неба, не бойся за него.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӳпе ывӑлӗ хулара.
Сын неба в городе.

Ӑрӑм-сурӑм (тухату) // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл Тӳпе ывӑлӗ ҫине аялтан ҫӳлелле юратуллӑн пӑхать, — Лось юмахри улӑп тейӗн.
Снизу вверх, влюблённо, как на великана из сказки, она глядела на сына неба.

Эсӗ вӑйлӑ — Тӳпе ывӑлӗ.
Ты сильный, — сын неба.

— Тӳпе ывӑлӗ, эсир паян пӗччен апатланатӑр, — унтан Иха Аэлитӑн савӑт-сапине шурӑ чечек ҫыххипе витрӗ.
— Вы будете обедать один, сын неба, — и прикрыла прибор Аэлиты белыми цветами.

Лось пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн ӳтӗнче вӗри юн юхать-ха, вӑл — Ҫӗр ывӑлӗ — пурнӑҫӑн хавхаллӑ вӑрлӑхӗпе тӑп-тулли-ха.
В его теле ещё текла горячая кровь, он был весь ещё полон тревожными семенами жизни, — сын земли.

— Ан ыйтсамӑр, Тӳпе ывӑлӗ, мана вӗлерни лайӑхрах-тӑр, Тӳпе ывӑлӗ.
— Не просите меня, сын неба, лучше убейте меня, дорогой сын неба.

Гусев хулана сӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хӗвел Ывӑлӗ картлашкаллӑ-картлашкаллӑ пирамида тӑрринчен ӳксе вилет.
Сын Солнца бросился с вершины уступчатой пирамиды.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫуркунне Хӗвел Ывӑлӗ уя чи малтан тухать, ҫӗре тӑватӑ вӑкӑрпа сухалать те маис вӑррисем акать.
Весною сын Солнца первый выходил в поле и на четырёх быках пропахивал борозду, сеял зёрна маиса.

Хӗвел Ывӑлӗ — хулапа ҫӗр-шывсен пӗртен пӗр патши.
Сын Солнца был неограниченный владыка города и стран.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics