Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ятне (тĕпĕ: ят) more information about the word form can be found here.
Пирӗн вӑхӑтра паллашнӑ чух хӗрарӑм хӑй ятне калама тивӗҫлӗ.

В наше время женщина при знакомстве должна назвать свое имя.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӗрарӑм хӑй ятне арҫынна пӗлтерни ӗлӗкхи йӑлапа пит сӑпайсӑр пулнӑ, «лайӑх» ҫемьери хӗрӗн арҫынпа никам паллаштармасӑр хӑй паллашасси ҫинчен вара шутламалли те пулман.

По старым правилам хорошего тона считалось невежливым, если женщина сама называла мужчине свое имя, не говоря уже о том, что какая-нибудь девушка из «хорошей семьи» знакомилась с мужчиной без участия посредника.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗртӑвансем нумаййӑн пулсан, вӗсен ятне калани аван, сӑмахран: «Манӑн йӑмӑк (е аппа) Анна Владимировна» е «Манӑн шӑллӑм Арсений» т. ыт. те.

Если же у представляемого есть еще братья или сестры, то для ясности можно добавить имя, таким образом; «моя сестра Анна Владимировна» или «мой брат Арсений».

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Яланхи пекех, малтан ҫывӑх тӑван ятне калаҫҫӗ, кайран вара пӗлӗшӗнне.

Обычно называют прежде своего близкого родственника, затем знакомого.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ӗлӗк арҫынпа паллаштарнӑ чухне хӗрарӑм ятне калама чаракан йӑла пулнӑ.

Раньше был обычай не называть имени женщины, когда ей представляли мужчину.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Аслисен ятне каламасан та юрать, мӗншӗн тесен паллашас текен ҫын вӗсене пӗлет, вӑл хӑйпе кӑна паллаштарасшӑн.

. Причем имени профессора и министра не называют, предполагая, что представляемый так или иначе его знает.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Арҫынпа хӗрарӑма паллаштарнӑ чухне малтан арҫын ятне, кайран хӗрарӑм ятне, малтан пӑхӑнса тӑраканнин, унтан пуҫлӑх ятне каламалла.

Сначала имя мужчины, затем женщины, сначала имя подчиненного, затем начальника.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Паллаштаракан ҫын малтан ҫамрӑк ҫыннӑн, кайран аслин ятне калать.

Представляющий сначала называет имя младшего, затем старшего.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Паллаштаракан паллашакансен хушамачӗпе ятне вашаватлӑн, уҫҫӑн, илтӗнмелле калать.

Знакомящий любезно называет (с соответствующим жестом) имена знакомящихся, выговаривая их ясно и отчетливо.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ӗҫ вӑхӑтӗнче мӗнле те пулин сӑлтавпа урӑх учрежденинче пулма е хушнӑ ӗҫе тума тӳр килсен, хӑвӑра янӑ учреждени ятне анчах каламалла, хӑвӑр хушамата каламасан та юрать.

В служебное время, при выполнении своих обязанностей, представляются от имени своего учреждения, поэтому всегда называть себя не обязательно и не нужно.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Тӑрӑхласа тутасене ейни, теме систерсе пӑхса илни, кам ҫинчен те пулин иккӗлле ӑнланмалла каланӑ сӑмах ҫынна уҫҫӑн вӑрҫнинчен ытларах хӑртать, ун ятне ярать.

Ироническая улыбка, многозначительный взгляд, двусмысленная реплика в чей-либо адрес нередко порочат человека больше, чем любая откровенная брань, которой обычно не придают значения.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫын ятне пӗлмесен те сӑпайлӑ: «Березин юлташ, ҫак гражданин (ҫак юлташ) сирӗнпе калаҫасшӑн», — теҫҫӗ.

Если не знают имени человека, вежливо говорят: «Товарищ Березин, этот гражданин (этот товарищ) хочет с вами поговорить».

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кун пек обращенине магазинсенче, поезд ҫинче ют ҫыннӑн ятне пӗлмен чухне ҫеҫ усӑ курма юрать.

Анонимное обращение можно использовать только к постороннему, если не знают его имени, например, в поезде, магазине и т. д.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вырӑс чӗлхинче ҫынна чӗнни сӑпайлӑрах пултӑр тесе, «эсир» местоимени ҫумне ҫын хушаматне е ячӗпе ашшӗ ятне хушса калаҫҫӗ: «Директор юлташ, сире телефон патне чӗнеҫҫӗ», е «Тархасшӑн, Березин юлташ, сире кӗтеҫҫӗ» е «Алексей Петрович, эсир мана пулӑшаймӑр-ши?»

В русском языке для выражения большей вежливости к местоимению «вы» добавляется фамилия, имя, отечество или титул, например «товарищ директор, вас просят к телефону» или «пожалуйста, товарищ Березин, вас ждут» или «Алексей Петрович, не сможете ли вы мне помочь?»

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Зоя ятне панӑ шкулӑн кӑмӑла килекен коридорӗсем тӑрӑх ҫӳрес килет манӑн.

Ходить по милым, знакомым коридорам школы, где учились мои дети, школы, которая носит сейчас Зоино имя.

Вӗсем телейлӗ пулма тивӗҫ! // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Зоя ятне халӑх юратнине те пӗлнӗ эпӗ.

И еще одно я знала: имя Зои стало любимо народом.

Пӗтӗм чӗререн // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫитес ҫулӑн пуҫламӑшӗнче эпир пирвайхи ача ҫураласса кӗтетпӗр, хӗр пулсан эпир ӑна сирӗн хӗрӗр, социализмлӑ пӗрремӗш государствӑри аслӑ халӑх хӗрӗн ятне парас тетпӗр.

В начале будущего года мы ожидаем нашего первого ребенка, и, если это будет девочка, мы назовем ее именем Вашей дочери — дочери великого народа первого социалистического государства.

«Манӑн питӗ пурӑнас килет» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫав вӑхӑтра вӑл хӑй ятне каларӗ.

И тогда он назвал себя!

Ҫар корреспонденчӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вара эпӗ хуйхӑ ӑшне путни Зоя ятне кӳрентерме пултарасса ӑнлантӑм.

И я поняла: дать горю сломить себя — значит оскорбить память Зои.

Ҫӗршывӑн пур кӗтессисенчен те // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Эпир хамӑр бригадӑна Зоя ятне парӑпӑр, — терӗ тепри.

— Мы назовем нашу бригаду именем Зои, — сказал другой.

Ҫӗршывӑн пур кӗтессисенчен те // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed