Шырав
Шырав ĕçĕ:
Федя йытӑ ҫумнерех куҫрӗ, ӑна ҫурӑмӗнчен ачашлама тӑчӗ.Федя придвинулся поближе к собаке и осторожно дотронулся до спины.
Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Ку писателӗн йытӑ ҫук.
Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Унӑн йытӑ пур.
Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Эпӗ йытӑ вӗрнине илтсе вӑрантӑм.
Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Сӑнӗнчен пӑхсан, йытӑ ҫапла каланӑн туйӑнчӗ: «Манӑн ӗҫӗ ҫавнашкал, мӗн тӑвӑн».Весь вид его говорил: служба есть служба, ничего не поделаешь.
Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Маҫак ҫумӑрпа йӗпенсен, унран йытӑ шӑрши кӗрет.
Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
— Пирӗн ялта пӗрне йытӑ ҫыртнӑ та… вӑтӑр хут укол тунӑ!— В деревне собака покусала одного… тридцать уколов влепили!
Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Эп ӑна йытӑ асӑрхиччен патакне пӑрахма хушрӑм.
Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Станицӑна йытӑ вилли пек мӗскӗн шӑплӑх хупласа илнӗ.
Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.
Суятӑн, йытӑ ҫури!..
Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.
Купарчасӑр йытӑ пек сӗтӗрӗнкелесе ҫитрӗм киле, уншӑн та — турра тав.Дотянул до дому, как кобель с отбитым задом, и то — слава богу.
Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.
Кун пек ҫӗрте йытӑ чӑрмантарать.
Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Маҫак — ӑслӑ йытӑ.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Кирек мӗн каласан та, Маҫак — ырӑ кӑмӑллӑ йытӑ: ан тӗкӗн ӑна — вӑл сан ҫине нихҫан та хӑй вӗрме тытӑнмасть.Дед добродушный пес: его не тронь — он никогда не заворчит первым.
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Ӑна асӑрхамасӑр иртме ҫук: «Епле селӗм йытӑ, ҫав тери хитре», — теҫҫӗ хӑшӗсем.Всякий, кто увидит Деда, не может остаться равнодушным, некоторые говорят: «Какой красавец!»
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Вӑл ӑратлӑ йытӑ, эрдельтерьер.
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
— Мӗнле лайӑх йытӑ, — йӑл кулчӗ хӗрарӑм.
Пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Маҫак — ӑслӑ йытӑ.
Пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Ун ҫине йытӑ ҫине пӑхнӑ пек пӑхаканни пӗр г-жа Лора кӑна пулман ҫав.Не одна г-жа Лора смотрела на него, как на запаршивевшую собаку.
VII // Василий Алагер. Франс, Анатоль. Кренкбиль: повесть; В. О. Алагер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1941. — 57 с.
Анчах Тихон: — Эсӗ ӑна йытӑ ҫурине вӗлернӗ пек вӗлертӗн. Анчах мӗн тума вӗлертӗн? — тесессӗнех ӑнланса илчӗ.Но он тотчас понял, как только Тихон сказал: — Убил ты его, как Захар кутёнка. А на что убил?
IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.