Шырав

Шырав ĕçĕ:

йывӑҫсем (тĕпĕ: йывӑҫ) more information about the word form can be found here.

Унти йывӑҫсем тӗлӗнмелле хӑвӑрт, калама ҫук вӑйлӑ ӳсрӗҫ — вӗсем витӗр тухса ҫӳреме те ҫук.
Совершенно непроходимый — с такой чудовищной, невероятной быстротой разрастались эти деревья.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫӗнӗ хӳме тӑвас тесен, йывӑҫсем хушшине шалчасем ҫапса ҫеҫ тухмаллаччӗ.
Оставалось только вбить колья в промежутки между деревьями, чтобы превратить весь этот полукруг в сплошную крепкую стену.

Вӑл йывӑҫсем хӑйсемех те ӗнтӗ мана лайӑх хӳтӗлетчӗҫ.
Эти деревья представляли уже и сами по себе надежную защиту.

Кайӑксем ҫывӑхри йывӑҫсем ҫине пытанса ларчӗҫ, эпӗ каясса ҫеҫ кӗтсе лараҫҫӗ.
Птицы притаились на ближайших деревьях: они ждали, чтобы я ушел.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ ҫывӑхри йывӑҫсем ҫинчен пӗр тӗркӗ ҫулҫӑ сӑтӑрса илтӗм те ӑна хӳме урлӑ путеке патӑм.
Я нарезал веток с ближайших деревьев и перебросил ему за ограду.

Манӑн дачӑн анлӑшӗ ҫирӗм пилӗк ярд таран пулнӑ пулсан та, ӑна йывӑҫсем (тӗкме юписене эпӗ халӗ ҫапла калатӑп) хӑйсен ҫӑра ҫулҫӑллӑ турачӗсемпе пӗтӗмпех хӳтӗлесе хучӗҫ, вӗсен сулхӑнӗнче яра кунах хӗвелтен пытанса ларма пулать.
Хотя круглая площадь моей дачи имела до двадцати пяти ярдов в диаметре, деревья (так я мог теперь называть мои колья) скоро покрыли ее своими ветвями и давали такую густую тень, что в ней можно было укрыться от солнца в любое время дня.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн ман йывӑҫсем ытарайми илемлӗ ӳссе кайрӗҫ.
И после этого мои деревья разрослись на диво.

Мӗнле йывӑҫсем пулнине пӗлейместӗп.
Что это были за деревья, я не знаю.

Иҫӗм ҫырлин ҫупкӑмӗсене, май килнӗ таран ытларах пуҫтарса, йывӑҫсем ҫине ҫакса тухрӑм.
Для этого я собрал возможно больше виноградных гроздьев и развесил их на деревьях.

Йывӑҫсем тавра иҫӗм ҫырли йывӑҫҫисем явӑнса ӳсеҫҫӗ, ҫӳлте пиҫсе ҫитнӗ ҫырла ҫупкӑмӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
А по стволам деревьев вились виноградные лозы, и над головой висели роскошные спелые гроздья.

Манӑн пысӑк пуртӑ виҫҫӗччӗ, пӗчӗккисем нумайччӗ (вӗсене эпир тискер этемсене ылтӑнла сутма илсе тухнӑччӗ), анчах вӑл пуртӑсем пурте мӑкалчӗҫ, мӗншӗн тесен вӗсемпе час-часах туратлӑ та ҫирӗп йывӑҫсем касма тиврӗ.
У меня было три больших топора и множество маленьких (мы везли их для меновой торговли), но все они давно уже зазубрились и притупились, так как мне постоянно приходилось рубить очень твердые суковатые деревья.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Йывӑҫсем тымарӗсемпех тӑпӑла-тӑпӑла тухаҫҫӗ.
Деревья вырывало с корнями.

Малта, лавсенчен пӗр-икӗ ҫухрӑмра, ҫуллӗ мар вӑрӑм ампарсемпе черепица витнӗ пӗчӗк ҫуртсем курӑнаҫҫӗ; ҫурчӗсем ҫумӗнче хуралтӑсем те, йывӑҫсем те ҫук.
Впереди, версты за две от обоза, белели длинные, невысокие амбары и домики с черепичными крышами; около домиков не было видно ни дворов, ни деревьев.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Пӗчӗкленсе-пӗчӗкленсе пырса, ял патӗнче вӗсем ҫуртсемпе йывӑҫсем хушшинче ҫухалаҫҫӗ, кайран хӑмӑр кӑвак инҫетлӗхре каллех ҫӗр ҫине лартса тухнӑ кӑранташ пек пӗчӗк патак пулса курӑнаҫҫӗ.
Становясь всё меньше и меньше, они около деревни исчезали за избами и зеленью, а потом опять показывались в лиловой дали в виде очень маленьких, тоненьких палочек, похожих на карандаши, воткнутые в землю.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Пӳртум патӗнче ҫынсем те, йывӑҫсем те, мӗлкесем те ҫук, вӗри сывлӑша пула ялӗ вилсе хытса ларнӑнах туйӑнать.
Около изб не было видно ни людей, ни деревьев, ни теней, точно поселок задохнулся в горячем воздухе и высох.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Малтан Огнянов хуланалла пыракан такӑр ҫулпа утрӗ, каҫхи тӗттӗмре часах вӑл кивӗ хуралтӑсем, кӑмака мӑрйисем, йывӑҫсем асӑрхарӗ.
Сначала Огнянов пошел торной дорогой, ведущей в город, и вскоре стал различать в ночной тьме ветхие домишки, печные трубы, плодовые деревья.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗттӗм кӑвак тӳпе те, алмаз пек ҫӑлтӑрсем те, витӗр курӑнакан сывлӑш та, йывӑҫсем те мамӑк вырӑн ҫинче ӑшӑнса пусӑрӑннӑ мӑшӑр чӗкеҫсем те, чечек те, сим те — пӗтӗмпех Рада чунне канӑҫлӑн лӑплантарать, чӗрере юрату та поэзи хускатать, каҫхи шӑплӑхра киленсе чуп тӑвас кӑмӑл вӑратать.
И все это вместе — и темно-синее небо, и алмазные звезды, и прозрачный воздух, и деревья, и ласточки, лежавшие в тепле на своем пуховом ложе, и цветы, и запахи — вносило благодатное успокоение в душу Рады, шептало ей о мире, любви и поэзии, о нескончаемых поцелуях в сладостной ночной тиши…

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Картишсенчи лапсӑркка йывӑҫсем каллех саркаланса савӑк ешереҫҫӗ; пӗлӗт часах сирӗлсе ҫитрӗ, тӳпе сенкеррӗн ҫуталса кайрӗ.
Пышные кроны деревьев во дворах снова зазеленели, свежие и веселые; облака быстро уплывали прочь, и светлая лазурь победоносно разливалась по небу.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Таврара йывӑҫсем тарӑхса кашлаҫҫӗ, ҫиллӗ тӑвӑл тем ҫӳллӗш хурамасене ҫӗре ҫити ава-ава антарать, курӑк чӑштӑртатать; Краличе хирӗҫ пӗтӗм ҫутҫанталӑк хаяррӑн урса ятлаҫнӑн туйӑнать.
Вокруг него жалобно стонали деревья, высокие вязы пригибались к земле под напором ветра, шуршала трава; казалось, вся природа насторожилась и угрожающе ворчит.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чечексем шанчӗҫ; йывӑҫсем ҫинчен ҫулҫӑсем тӑкӑнма пуҫлаҫҫӗ; картина салхулланса пырать.
Цветы завяли; листья начинают падать с деревьев; картина становится уныла.

9 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics