Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Пӗлтӗр эп К. хулинчи театрта пулсаттӑм та, унта… аса илейӗп-ши… э, ас турӑм — «Иванко-хураха» лартса пачӗҫ.— Я в прошлом году был в театре в К., когда играли… не помню что… ах, да — «Ивана-разбойника».
XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
— Э, эс паян пӑшалпах тухнӑ иккен-ха, — Натанаилӑн хӑва ҫумне таянтарса хунӑ пӑшалне асӑрхарӗ вӑл.
XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
Э, чим-ха: эпир картишнелле тухӑпӑр.
XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
— Э, шӑллӑм килчӗ-ҫке, — терӗ те Ровоама хаджи, ларнӑ ҫӗртен тӑрса, Юрдан Диамандиев патнелле утрӗ.— А, братец пришел! — воскликнула Хаджи Ровоама, бросившись навстречу Юрдану Диамандиеву.
X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
— Э, ҫук, вӑл йӗкӗт хурах йышши мар…
IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
— Э, Марко бай, ыйтса пӗлме кӑштах манса каяттӑм, — сӑмах хушрӗ сасартӑк темӗн асне илнӗ тухтӑр, — каҫхине сан патна пӗр ҫамрӑк ҫын чарӑнмарӗ-и?
IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
— Э, Иванчо иккен-ха, кӗрех, пӗрер курка кофе ӗҫӗпӗр.
IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
— Э, халӗ пӗлетӗп ӗнтӗ, — тет витӗр курса вулакан, — Рахметов кунта Вера Павловнӑпа Лопухов ыйтӑвне татса пама кирлӗ, Вера Павловнӑпа калаҫма кирлӗ.
XXXI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.
— Э, Вера Павловна, эпир ун ҫинчен калаҫӑпӑр-ха.
XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.
«Э, вунӑ сехет ҫитнӗ иккен, — терӗ вӑл кӑшт вӑхӑт иртсен, — 10 сехетре ман тепӗр ҫӗрте ӗҫ пур.
XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.
Айӑплама ҫук, мӗскӗн Чан Э, тӳсеймерӗ…
III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.
Чан Э тарӑхнипе вилме шутланӑ пек туйӑнчӗ ӑна.
III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.
«Чан Э тарӑхсах ҫитрӗ пуль ӗнтӗ.
III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.
Вӑл хӑй ҫывӑрса юлнине туйрӗ, вара Чан Э ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗ, арӑмӗ аллисене сарса пӑрахнӑ — выртать.Он взглянул на Чан Э: разметавшись на постели, она крепко спала.
II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.
Чан Э ӗҫсе тӑранчӗ те лӑпкӑн ҫывӑрма выртрӗ, куҫне хупрӗ.
I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.
— Чӑнах-и? — Чан Э ӑна аванах астӑваймасть пулмалла.— Правда? — Похоже было, что Чан Э успела уже об этом забыть.
I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.
— Хм! — кулса илчӗ Чан Э.
I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.
Иккӗмӗш каҫ хуралланӑ тӗле Чан Э кӑмӑллӑрах пек туйӑнчӗ, вырӑн хӗррине ларнӑччӗ те вӑл ун чух лӑпкӑн кӑна шыв ӗҫетчӗ, И ун ҫывӑхӗнчи йывӑҫ тахта ҫине пырса вырнаҫрӗ те тӗкӗ тӑкӑнса пӗтнӗ кивӗ барс тирнӗ шӑлса якатма тытӑнчӗ.
I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.
Чан Э сӑн-пичӗ халичченхинчен хытканрах та сархайнӑ пек туйӑнчӗ упӑшкине, вара чирлемен-ши вӑл текен шухӑш пырса ҫулӑхрӗ ун чӗрине.Лицо жены показалось ему необычно желтым и исхудалым, он даже испугался: уж не заболела ли?
I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.
Хӑй Чан Э ҫине вӑрттӑн пӑхкаласа илет, лешӗн вара юрми ҫине пӑхас та килмест.Он украдкой поглядывал на Чан Э: даже не взглянув на вороний соус,
I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.