Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫумӑр the word is in our database.

Ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) more information about the word form can be found here.

Ҫӗр каҫиччен вӑл темиҫе хутчен те вӑранкаларӗ, вӑранмассерен хӑйӗн питне сивӗ ҫумӑр чашлаттарса сапӑннине туйрӗ.
Он то и дело просыпался, чувствуя, что дождь мочит ему лицо.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Юр вырӑнне сивӗ ҫумӑр ҫӑва пуҫларӗ.
Снег превратился в холодный дождь.

Вӑл вут чӗртсе хӑйне валли шыв вӗретсен, ӑна хупӑрласа тӑракан сывлӑш ҫӑралса тӗксӗмленчӗ: ҫумӑр тата унпа хутӑш лапка-лапка нӳрӗ юр ҫума пуҫларӗ.
Воздух словно сгустился и побелел, пока он разводил костер и кипятил воду; это повалил мокрый снег большими влажными хлопьями.

Выртатӑн хирте винтовкӑпа, ҫумӑр ҫӑвать, тӗттӗм, кунти пекех темелле.
Лежишь в поле с винтовкой, дождик, темно, почти что, как здесь.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ — шалкам ҫумӑр, вулкан чул муклашкисем сирпӗне-сирпӗне вӗҫеҫҫӗ.
Хлынул ливень, летели осколки вулканических камней.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Анчах эпӗ ачалӑхра телейлӗччӗ — пӗлӗтсем, пӗлӗтсем, ҫумӑр юхӑмӗсем, симӗс тусем, улӑпсем тӗлленнӗ чухне…
Но счастлива я была, когда в детстве снились облака, облака, потоки дождя, зелёные горы, великаны.

Пусма ҫинче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пӗлӗтсем, пӗлӗтсем, — ҫав тери капмар, шап-шурӑ, тата — ҫумӑр, ҫумӑр, шыв юхӑмӗсем.
Облака, облака, огромные, белые, и — дожди, — потоки воды.

Тӑватӑ ҫул хушшинче хӗллехи ҫил-тӑман, ҫумӑр, нӳрӗк ҫурт ӑш-чикне самаях сумсӑрлатнӑ.
За четыре года дожди и зимние вьюги сильно попортили его внутренность.

Ҫав ҫӗрлех // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Карабас Барабас ҫумӑр айӗнче лачака ҫинчех ларса юлчӗ.
Карабас Барабас так и остался сидеть в луже под дождём.

Ҫӗнӗ пуканесен театрӗ малтанхи спектакльне кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах вӑл тухса тарма ӗлкӗрнӗ те, халӗ хӑйӗн усал та хаяр куҫӗсемпе йывӑҫ тӑрринче ҫумӑр ҫинче шӳсе аялалла пӑхса ларать.
Но он успел удрать и сидел под дождём на дереве, глядя вниз злющими глазами.

Урамра ҫумӑр шарлаттарать, пуканесен театрӗн шӑтӑк ҫивиттийӗ витӗр ҫумӑр анать.
На улице лил дождь, дырявая крыша кукольного театра протекала.

Кушак пуҫӗ евӗрлӗ ҫумӑр пӗлӗчӗ ҫинчен Мальвина валли вӗҫен кайӑкӗсене илсе килекен хура хӑлат ярӑнса ӳкрӗ, — вӑл полици-йытӑн ҫурӑмӗ ҫине хӑйӗн чӗрнисене тӑрӑнтарса лартрӗ, хӑйӗн сарлака та вӑйлӑ ҫуначӗсемпе ҫӳлелле вӗҫсе кайрӗ, йытта хӑйпе пӗрлех ҫӗклесе хӑпарчӗ те пӑраха пачӗ…
Из облака, похожего на кошачью голову, упал чёрный коршун — тот, что обыкновенно приносил Мальвине дичь; он вонзил когти в спину полицейской собаки, взмыл на великолепных крыльях, поднял пса и выпустил его…

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унтан ҫӳлерех пӗчӗкҫӗ ҫумӑр пӗлӗчӗ, кушак пуҫӗ евӗрлӗ иртсе пырать.
Выше его плыло небольшое облако, похожее на кошачью голову.

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫумӑр пӗлӗчӗсем иртсе уйӑх хӑпарсан, эпӗ сӑрт айӗнчен унталла-кунталла кӑнтратса ларакан чалӑш тӑрӑллӑ чиркӳсемлӗ хула курах кайрӑм.
Когда тучи разнесло и взошла луна, я увидел под горой городишко с покосившимися в разные стороны колокольнями.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тӗттӗм ҫӗрле ҫил вӗрет, ҫумӑр шарлаттарса ҫӑвать.
В темноте шумел ветер и хлестал дождь.

Пӗрреччен ҫӗрле ҫил уларӗ, ҫумӑр чӗрессипе тӑкнӑ пек ҫуса тӑчӗ.
Однажды ночью шумел ветер, лил дождь как из ведра.

Пӗрреччен ҫӗрле ҫил уларӗ, ҫумӑр чӗрессипе тӑкнӑ пек ҫуса тӑчӗ… — тесе пуҫларӗ Пьеро.
Однажды ночью шумел ветер, лил дождь как из ведра… — начал Пьеро.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывӗнчен тарать те, инкек-синкек тӗлӗшпе, хӑйӗн юлташне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Турӑшӑн ман сӑмах вӑл — ман кукша пус ҫине юр пӗрчи, е ҫумӑр тумламӗ пырса ӳкни чухлӗ те тӑмасть.
Для господа мое слово — меньше, как мне на лысину снежинка али капля дождевая.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Пӗлетӗр-и, эпӗ часах выртатӑп пулмалла, — терӗ пӗрре аҫа-ҫури, ҫумӑр ҫунӑ кун.
— Кажется, я скоро лягу, знаете, — сказал вотчим однажды, в дождливый день.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Уйра юр ирӗлетчӗ, ҫӳлте хӗллехи пӗлӗтсем ирӗлсе, йӗпе юр ҫумӑр пулса, ҫӗр ҫинелле ӳкетчӗҫ; хӗвел хӑйӗн ҫутӑ кунхи ҫулӗпе вӑрахӑнтарах та вӑрахӑнтарах ҫӳретчӗ, сывлӑш ӑшӑрах пулса пыратчӗ, ӗнтӗ ҫурхи савӑнӑҫ килсе ҫитнӗ пекех, вӑл юри вылямалла таҫта хула хыҫӗнче уйсенче пытанса ларнӑ та часах хулана килсе кӗрес пекех туйӑнатчӗ.
Таяли снега в поле, таяли зимние облака в небе, падая на землю мокрым снегом и дождем; всё медленнее проходило солнце свой дневной путь, теплее становился воздух, казалось, что пришло уже весеннее веселье, шутливо прячется где-то за городом в полях и скоро хлынет на город.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics