Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чуна (тĕпĕ: чун) more information about the word form can be found here.
Вӑл «большевиксем вараласа ирсӗрленӗ Раҫҫей» ҫинчен, унӑн «ӗлӗкхи вӑй-хӑвачӗпе» Дон шӑпи ҫинчен чуна хускатмалла калаҫать.

Он прочувствованно говорил о «России, поруганной большевиками», о ее «былой мощи», о судьбах Дона.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ыратнинчен те ытла намӑс чуна вӗтӗлентерсе кӑшларӗ.

Но еще горячее боли был стыд.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫынсене вӗлернин калама ҫук ирсӗр картини, вилекенсем кӑшкӑрни тата хӑрӑлтатса сывлани, черетре тӑракансем ӳлесе ҫухӑрни — ҫак чӑтма ҫук хӑрушӑ, чуна тӑвӑнтаракан тискерлӗхе курни халӑх ушкӑнне часах салатса ячӗ.

Отвратительнейшая картина уничтожения, крики и хрипы умирающих, рев тех, кто дожидался очереди, — все это безмерно жуткое, потрясающее зрелище разогнало людей.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халӗ вӑл, кун-ҫулӗ татӑласси ҫинчен шухӑшланӑ чух, ӗлӗкхи пек, ҫурӑм тӑрӑх уҫӑмсӑр ҫӳҫенӳ хумӗ сӑрӑлтатса чупнине, чуна йывӑр хуйхӑ кӑшласа тӑнине нимӗн чухлӗ те туймарӗ.

Он не ощущал, как бывало, невнятной дрожи вдоль позвоночного столба, сосущей тоски при мысли о том, что у него отнимут жизнь.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн хӑрушшӑн йынӑшса тухакан тытӑнчӑк сасси чуна касса ыраттарать.

Вязкий одичавший голос ее был режуще остр.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий унӑн шӑратса янӑ пек тулли урисем ҫине, чуна хумхантармалла карӑнса тӑракан нӑкӑ хырӑмӗпе самӑртнӑ кӗсренни пек сарлака купарчи ҫине куҫ хӗррипе пӑхрӗ те хӑй тӗллӗн шухӑшларӗ:

Григорий сбоку оглядел ее полные, как выточенные, ноги, волнующе-тугой обтянутый живот и широкий, как у кормленой кобылицы, зад, — подумал:

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Иртнишӗн, ылханлӑ ҫын айӑпне пула пурнӑҫӗ тӗссӗрленсе юлнӑшӑн, малтанхи тулли савӑнӑҫ вырӑнне чуна выҫӑ тунсӑх кӑшласа тӑнӑшӑн, пушанса юлнӑ кун-ҫулшӑн хӗпӗртесе кайсах тавӑрнӑ пулӗччӗ халь Григорий.

За давнее сладко отомстил бы Григорий — за то, что по вине проклятого человека выцвела жизнь и осталось на месте прежней полнокровной большой радости сосущая голодная тоска, линялая выцветень.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лагутин — Букановски станица казакӗ, иккӗмӗш черетпе суйланӑ Пӗтӗм Российӑри Тӗпӗҫтӑвкомӑн казаксен енӗпе ӗҫлекен председателӗ — казаксен чӗрисене кӑвар пек хӗрӳ те кӑшт тӳрккесрех, анчах чуна пырса тивмелле ҫивӗч сӑмахсемпе ҫулӑмлантарса ячӗ.

Лагутин — букановский казак и первый председатель казачьего отдела при ВЦИКе второго созыва — жег казаков кровяными, нескладными, но бравшими за живое словами.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тральщиксем ҫинчен хура тинӗс матросӗсем персе яракан снарядсем ҫӳлтен вичкӗннӗн ӳлесе вӗҫеҫҫӗ, пӗтӗм чуна ҫӳҫентермелле ухлатса иртеҫҫӗ.

Давил скрежещущий, перемешанный с визгом вой пролетавших через головы снарядов, посылаемых черноморцами с тральщиков.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ун ҫинчен шухӑшлама ӑна кӑмӑллӑ пулнӑ, чуна хаваслантарнӑ, анчах шикленмеллерех пулнӑ, — ҫавӑнпа ыйхи килмен ун.

Думать ему об этом было и приятно, и лестно, и как-то боязно — оттого и не спалось.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Никита пурнӑҫӗнче чи паллӑ, чуна ҫӗклекен ӗҫ вӑл — суйлавҫӑсен пулас пухӑвӗнче Сталин ҫинчен сӑмах тухса каласси пулнӑ.

Самое известное и воодушевляемое событие в жизни Никиты — это выступление о Сталине на предстоящем собрании избирателей.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫавӑнпа чӗре савӑнӑҫпа тулать те ывӑнса ҫитме пуҫланӑ пилӗк мӑшӑр вӑкӑра курсан, вӗсем темӗн пысӑкӑш хӳме пек машина станне сӗтӗрсе пыраҫҫӗ, улӑп ҫурӑмӗ ҫинчи пӗчӗк кӑна ҫын пек, вӑкӑр хӑвалакан ача ларса пырать; ҫавӑнпа ҫуна ҫинче тӗркем-тӗркем выртса пыракан пӑхӑр провод уйӑх ҫутинче тӗрлӗ тӗссемпе куҫа йӑмӑхтарса йӑлтӑртатни чуна савӑнтарать те; ҫавӑнпа ҫуна тупанӗсем те ӗлӗкхи пек чӗриклетмеҫҫӗ; ҫавӑнпа Прохорӑн хулӑн сасси те ян-ян каять, Ирина кулли те ытарма ҫук савӑнӑҫлӑ; ҫавӑнпа Усть-Невински обозӗ те тахҫан ҫак ҫулпа иртнӗ ытти обозсем пек мар; ҫавӑнпа хирӗҫ пулакан лавсем пӑрӑнса ҫул параҫҫӗ те юр ӑшне кӗрсе тӑраҫҫӗ, лавҫисем тӗлӗнсе пӑхса ыйтаҫҫӗ:

Оттого-то и сердце наполняется волнением, когда по знакомой дороге пять пар подморившихся быков тянут высоченную, как шатер, станину, а верхом на ней, как лилипут на теле великана, примостился мальчуган; оттого-то и взгляд туманится от счастья, когда смотришь на медный провод, а он лежит на санях толстыми мотками и горит под лунным светом такой радугой, что глазам больно; оттого и полозья скрипят не так, как скрипели они во все времена; оттого и бас Прохора кажется протяжным и плавным, а смех Ирины — необыкновенно веселым; оттого и не похож усть-невинский обоз на все другие обозы, какие когда-либо здесь проезжали; оттого и встречные возы и сани сторонятся и уступают дорогу, останавливаются в снегу, а возчики, удивленно глядя, спрашивают:

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑй ача чухнехи вӑхӑта ирттернӗ вырӑнта электростанци лартни ӑна пушшех савӑнтарнӑ, кунта вӑл пулӑ тытнӑ, шыва кӗнӗ, ҫарапакка ҫыран тӑрӑх чупнӑ, — чӑнкӑ сӑмсах тӗлӗнче ларакан электростанци патне пымассерен вӑл ҫав чуна ҫӳҫентерекен вӑхӑтсене аса илнӗ!

Самым же приятным было то, что турбина устанавливалась на реке, где прошло его детство, где он ловил рыбу, купался, бегал голышом по берегу, — сколько возникало волнующих сердце воспоминаний всякий раз, когда он подходил к зданию вблизи самой кручи!

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Иринӑпа тӗл пуласси ӑна савӑнтарнӑ та, хӑратнӑ та, яланхи пек чуна ҫӳҫентерекен туйӑм ҫумне те кӳренни, те хурланни хутшӑнчӗ…

Его и радовала и пугала предстоящая встреча с Ириной, и к привычной взволнованности примешивалось чувство не то обиды, не то горечи…

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫивӗччӗн, чуна ыраттарас пек чавклатса пыраҫҫӗ такан сассисем.

Резко, звучно до боли щелкали подковы.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Карталанса иртекен тӑрнасем пӗр-пӗрне инҫе ҫула йыхӑрса чӗнни сивлек те хура ҫӗр ҫийӗн ҫӗрлехи вӑхӑтра та чуна ыраттарса илтӗнсе тӑрать.

Даже ночами звенел над прохладной, черной землей журавлиный горько волнующий зов.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан шухӑш ҫӑмхи, тахҫан ҫӳресе курнӑ лайӑх пӗлекен сукмак ҫине кустарса янӑшӑн савӑннӑ евӗр, хӑвӑрт та чӑртмаххӑн ҫавӑрӑнса сӳтӗлме, тӳссе ирттернӗ самантсене сыпӑкӑн-сыпӑкӑн аса илтерме тытӑнчӗ: ҫапӑҫура вилнӗ вырӑс тата нимӗҫ салтакӗсен пичӗ-куҫӗсем, нӗрсӗррӗн сапаланса выртакан кӗлеткесем; тӗрлӗ сасӑллӑ шӑв-шав, калаҫу; тахҫан курнӑ пейзажӑн вӑхӑт шӑлса кайнӑ тӗссӗр татӑкӗсем; никама каласа паман, анчах темле майпа упранса юлнӑ шухӑшсем; канонадӑн аса илсе ҫитермелле мар хӑрушӑ ахрӑмӗсем, пулемет шатӑртатнӑ тата лента кӑштӑртатса шунӑ сасӑсем, хаваслӑ музыка, тахҫан юратса пурӑннӑ хӗрарӑмӑн чуна ыраттармалла хитре те кӑшт шупкарах тути, унтан каллех тата — вӑрҫӑ таткаланчӑкӗсем, — вилнӗ ҫынсем, тӑвансен масарӗсен пусӑрӑнса кӗнӗ тӗмескисем… — ҫаксем пурте пуҫра ҫывӑрмасӑр курнӑ тӗлӗк пек умлӑн-хыҫлӑн шӑвӑна-шӑвӑна иртрӗҫ.

А затем память, словно обрадовавшись, что направили ее на знакомую, утоптанную тропу, настойчиво и злорадно стала подсовывать обрезки воспоминаний: лица, безобразные позы убитых русских и немецких солдат, разноголосую речь, бескрасочные, стертые временем куски виденных когда-то пейзажей, невысказанные, почему-то сохранившиеся мысли, внутренне еле ощутимые отзвуки канонады, знакомый стук пулемета и шорох ленты, бравурную мелодию, красивый до боли, чуть блеклый рисунок рта любимой когда-то женщины и опять — клочки войны: убитые, осевшие холмики братских могил…

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксем каллех ҫӑвара шыв сыпнӑ пек шӑпланса тӑчӗҫ, каллех вӗсен речӗсене чуна сехӗрлентерекен арпашуллӑ шухӑшсем пӑлхатса ячӗҫ.

Казаки вновь приумолкли, вновь замешательство взволновало их ряды.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫаранлӑхра чуна лӑпкаса ачашлакан ҫӗрлехи канлӗ шӑплӑх тӑрать.

Мягкая, ночная, ласковая тишина паслась на лугу.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ресторанта тӗрлӗ апатсен йывӑр шӑрши тапса тухнӑ; сӗтелсем ҫинчи чӗрӗ чечексен чуна хумхантаракан хӳхӗм шӑршине хуплантарсах ӑша-чике лӗклентерсе пӑтратать.

Запахи ресторанных кушаний глушили волнующе-тонкий аромат расставленных по столикам живых цветов.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed