Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Катя the word is in our database.
Катя (тĕпĕ: Катя) more information about the word form can be found here.
Калаҫмасӑр тӑмашкӑн питӗ кансӗрччӗ вара, мӗншӗн тесен Сивцев-Вражека каҫ сиктермесӗр Катя кукамӑшӗ пыра-пыра каятчӗ.

Но это было не так-то легко, потому что почти каждый вечер на Сивцев–Вражек приходила старушка.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч ҫинчен те, Ромашов ҫинчен те, Катя умӗнче хам айӑпа кӗни ҫинчен те пӗр сӑмах та калаҫмарӑмӑр.

Ни слова о Николае Антоныче, о Ромашове, о том, что я виноват перед ней.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя мана хамран самай аслӑрах пек туйӑнатчӗ, ҫав туйӑм искусство ҫинчен калаҫнӑ чух ытларах та палӑратчӗ, юлашки ҫулсенче искусствӑна пӗлсе пырас пирки эпӗ пайтах кая юлнӑ иккен.

Мне казалось, что она гораздо старше меня, — особенно, когда она начинала говорить об искусстве, от которого я здорово отстал за последние годы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан Катя килсе кӗретчӗ.

Потом приходила Катя.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хама кирек хӑҫан та кулӑшла туйӑнакан урам ячӗ те халӗ маншӑн темӗне тӑракан пулчӗ, Катя урамӗ тенӗ пек…

И самое название, которое всегда казалось мне смешным, теперь стало значительным и каким-то «Катиным», как все, что было связано с нею…

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя ҫакӑнта пурӑннипех ҫак урам ним чухлӗ те ытти урамсем пек мар.

Он стал именно тем переулком, в котором жила Катя и который поэтому был ничуть не похож на другие переулки.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах ак Катя Сивцев-Вражека куҫса килчӗ те — ҫавӑнтан вара вӑл тӗлӗнмелле улшӑнса тӑчӗ.

Но вот Катя переехала на Сивцев–Вражек — и с тех пор он удивительно переменился.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя ҫакӑнта нихҫан таврӑнас ҫуккине тӗшмӗртет ӗнтӗ вӑл.

И он догадывается, что Катя не вернется никогда.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ухмах эс, Кирка!» терӗ ӑна Катя ҫиленсе.

Катя сердито сказала ей: «Кирка, дура!»

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нина Капитоновна вӑхӑтлӑха кунтах юлать-ха, — Катя хӑйне пурӑнма институтран икӗ пӳлӗмлӗ хваттер иличчен.

Она оставалась, но ненадолго — пока Катя не переедет в комнату, которую ей предлагал институт.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя илсе кайма пултарайнӑ пулсан, ҫак ирсӗр ҫуртран капитан ҫинчен асӑннисене те илсе кайнӑ пулӗччӗ.

Если бы она могла, она увезла бы самую память о капитане из этого подлого дома.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антонычӑн пӗртен-пӗр ҫак япалине ҫеҫ Катя хӑйпе илсе каять.

Это была единственная вещь, принадлежавшая Николаю Антонычу, которую Катя увозила с собой.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах хӑй япалисене Катя нимӗн те хӑвармарӗ — пӗр-пӗр пӗчӗк япала та пулин хӑварса, хӑй кунта пурӑннине ан асӑнтартӑр, терӗ вӑл.

Но зато из своих вещей она ничего не оставила, — она не хотела, чтобы хоть одна какая-нибудь забытая мелочь могла ей напомнить о том, что она жила в этом доме.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя япалисене тирпейлесе хумашкӑн вӑхӑт нумаях кирлӗ пулмарӗ.

Не много времени понадобилось нам, чтобы уложить Катины вещи.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Кукамай, урӑх нимӗн те кирлӗ мар, — терӗ Катя.

— Бабушка, ничего не нужно, — сказала Катя.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя кӑштах шурса кайнӑ, пӳлӗмсенче ҫӳренӗ май хыттӑн калаҫать, мӗн тумаллине хушса кӑна тӑрать.

Решительная, бледная, она ходила, громко разговаривала, распоряжалась.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч хулара ҫукчӗ, пӗр-пӗр облӑҫа тухса кайнӑччӗ вӑл, Волоколамскине, анчах пурпӗрех вӑл килте пулнӑ пулсан Катя ӑна мӗн каланӑ пулӗччӗ, ҫавна пӗтӗмпех пӗлсе тӑратӑп.

Николая Антоныча не было в городе, — кажется, он был где-то в области, в Волоколамске, но все равно я знал каждое слово, которое она сказала бы ему, если бы, вернувшись от Кораблева, она нашла его дома.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав чӑматансене эпир тӗрлӗ ӑпӑр-тапӑр пуҫтарса чикрӗмӗр: кӗнекесем тата темле приборсем — пӗр сӑмахпа каласан, пӳртре Катя япалисем мӗн кӑна пур — пурне те майлаштарса хутӑмӑр.

и мы укладывали в эти чемоданы белье, книги, какие-то приборы, — словом, все, что было Катино в этом доме.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑматансем урлӑ каҫса, чупса пынӑ ҫӗртенех пӗрне-пӗри ыталас тенӗ чух столовӑйран Катя тухрӗ, Кирен вӑтанса каялла чакрӗ, вара аллине ҫеҫ чӑмӑртамалла пулчӗ.

Катя вышла из столовой, как раз когда мы шагнули друг к другу через какие-то чемоданы и чуть было не обнялись с разбегу, но Кирен застенчиво попятилась, и пришлось просто пожать ей руку.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам ӑҫта кӗнине те пӗлмесӗр, васкаса туртӑнтӑм — паллах ӗнтӗ, Катя патне, анчах ку хӗр мана сӑмса умӗнчех алӑка хупрӗ те, тӑрӑхланӑ сасӑпа: — Мӗн эсир, командир юлташ!

Я рванулся куда-то, сам не знаю, куда, в общем — к Кате, но эта девушка закрыла дверь перед моим носом и сказала насмешливо: — Что вы, товарищ командир!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed