Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйтать (тĕпĕ: ыйт) more information about the word form can be found here.
Вӑл мӗншӗн задача шутламаннине ыйтса пӗлет, пӑхмасӑр калама вӗреннӗ сӑвва калаттарать, йытӑ ҫури ҫинчен ыйтать, сӑмах майӗн ҫапла каласа хурать:

Он выяснял, почему не решена задача, выслушивал выученное стихотворение, расспрашивал про щенка и, словно мимоходом, замечал:

Каҫxине // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

«Мӗн тумалла-ха ӗнтӗ? — ыйтать вӑл юлашкинчен.

«Что же делать? — спрашивает он под конец.

Каҫxине // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Букварьпе чернил савӑтне мӗн тӑвӑпӑр? — ыйтать Зоя ӑнланаймасӑр.

— А букварь как же? А чернильница — в недоумением спросила Зоя.

Пурте пӗрле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Кам ҫӗмӗрчӗ, калӑр! — ҫирӗппӗн ыйтать Зоя.

— Кто разбил, говори! — требовательно повторила Зоя.

Пурте пӗрле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Те манран, те лаша тӑваракан лавҫӑран ыйтать вӑл.

Обращаясь не то ко мне, не то к вознице, распрягавшему лошадь.

Тепӗр ҫултан // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Зоя ҫеҫ мар, пӗчӗк Шура та ҫаксенех вӗҫӗмсӗр ыйтать.

Не только Зоя, но и маленький Шура не уставал задавать эти вопросы.

Нихҫан ҫухалми йӗр // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Анне, эсӗ кӗнекен тепӗр листине уҫса мӗнле те пулин урӑх ӳкерчӗк кӑтартмӑн-и? — ыйтать Шура.

— Мама, — просит Шура, — ты переверни страницу и покажи что-нибудь другое!

Ывӑл // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

«Ну, кала, йӗксӗк, ҫутӑ кун кӑтартам-и сана, каҫ кӑтартам-и?» — тесе ыйтать, тет, ҫакӑнтан Хура Палля.

«Ну, говори, мерзавец, что тебе показать: светлый день или черную ночь?» — спрашивает Черный Палля.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Селиме, сасартӑк пурин ҫинчен те пӗлес пек, ҫине-ҫине ыйтать.

Снова спросила Селиме, пытаясь узнать всё одновременно.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Маншӑн тесен, вӑрман ӗҫӗ — хампа пӗртӑван, эп вӑрманта ҫуралнӑ, вӑрмантах ӗмӗрӗм те иртӗ, ҫапах та пилӗкӗм канӑҫ ыйтать, вӑл пур — пӗрре ларса канар тесе асӑнтармарӗ, ӗшеннине палӑртинччӗ хӑть, ярӑнса кӑна ӗҫлет вӗт, ами.

Для меня эта работа почти родня, в лесу родился, в лесу жизнь проживаю, и то спина болит, отдыха просит, а Тимруку — все нипочем, даже не сказал ни разу, мол, давай передохнем, работает играючи, будто и не устал ни капельки.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Юмӑҫ мелке пек туснӑ ҫӳҫ витӗр хӑй умӗнчи ҫынсене пӑхать те пӗле тӑркачах: «Ҫак кам япали?» — тесе ыйтать.

Глядя на присутствующих сквозь всклокоченные волосы, йомзя спросила: «Чья это вещь?»

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унран хййӗнчен те-ха ялта нумайӑшӗ канаш ыйтать.

У него самого не один человек в свое время совета испрашивал…

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗри ыйтать, тепри ӑна пӳлет.

Вопросы, вопросы, вопросы…

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сӑмахланӑ чух чӗлхи пӗрмай такӑнать, пӗр япала ҫинченех темиҫе хут ыйтать, хӑйне мӗн каланине хӑлхана та чикмест, ҫине-ҫине хиклеткелесе илет.

Старается говорить без запинки и, как назло, спотыкается на каждом слове, спрашивая об одном и том же по несколько раз и не слушая ответа.

VIII. Кӗрекеҫра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Атте, — терӗ вӑл хашканӑ сасӑпа, — Тимрук тете паян ут яма каясшӑн, санран ирӗк ыйтать

— Папа, — выдохнул он, еле переводя дух, — Тимрук хочет участвовать в бегах, просит тебя, чтобы ты разрешил!

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Камсем пур терӗн-ха унта? — хӑй илтнине хӑй ӗненмесӗр тепӗр хут ыйтать Шерккей.

— Кто, говоришь, там собрался? — еще раз переспрашивает Шерккей, не веря ранее услышанному.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Паян мӗн турӑн-ха», — тесе кӑна ыйтать.

Так, разве что по привычке, иной раз спросит: «Ну, что ты нынче полезного сделал?»

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Саккӑрмӗш кун-и? — ҫаврӑнса ыйтать вӑл инкӗшӗнчен, ашшӗ ӳкнӗренпе миҫе кун иртнине маннӑ пек пулса.

— Восьмой день нынче пошел? — спрашивает он у снохи, будто сам забыл о том дне, когда слег отец.

Пролог // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫаплах пӗр сӑмах та каламарӗ-и? — шӑплӑха татса, шанмасӑр ыйтать Элентей.

— Так и не промолвил ни слова? — нарушил тишину Элендей, словно не доверяя себе.

Пролог // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Господа офицерсем, яла хӗрлисем кӗчӗҫ, вӗсем иртсе кайиччен сире ман упӑшка хамӑрӑн тӗпсакайне пытанма, е хӗрлӗ бандитсенчен пӗр хӑрушӑсӑр тармашкӑн, каҫчен кӗтсе тӑма ыйтать.

— Господа офицеры, в деревню вошли красные, мой муж предлагает вам спрятаться у нас под полом, пока они не уйдут, или дождаться ночи, чтобы спокойно уйти от красных бандитов.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed