Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыттӑн the word is in our database.

хыттӑн (тĕпĕ: хыттӑн) more information about the word form can be found here.

Ҫине-ҫинех хыттӑн вӗрсе ячӗ.
Залаял отрывисто, громко.

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Чӳрече умӗнче автомобиль хыттӑн кӑшкӑрать.
Под окном громко гудит гудок автомобиля.

— Каятпӑр! — хыттӑн хушать Маруся.
— Идём, — приказывает Маруся.

Йывӑҫсен папакӗсем те, пӳрт алӑкне хупса хунӑ евӗр, хыттӑн хупӑнса ларнӑ.
И почки деревьев плотно закрыты, как дверь в комнату.

Кун хыҫҫӑн кун, эрне хыҫҫӑн эрне иртет… // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Урок пуҫланчӗ ӗнтӗ! — тет Анна Ивановна хыттӑн.
Урок уже начался! — сказала Анна Ивановна строго.

— Ҫук, тӑхта! — тата тепӗр хут хыттӑн калать палламан учительница.
— Нет, постой! — строго повторяет незнакомая учительница.

Акӑ ӗнтӗ, кун хыҫҫӑн кун иртет… // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Акӑ хаваслӑ музыка чарӑнчӗ те, репродуктор хыттӑн калама тытӑнчӗ:
Замолкает весёлая музыка.

Маруся вӗренме тытӑнать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Маруся Орлова кунта пурӑнать-и? — ыйтать вӑл хыттӑн.
— Здесь проживает Маруся Орлова? — спрашивает он строго.

Сасартӑк алӑк шӑнкӑравӗ хыттӑн янӑраса каять.
Вдруг раздаётся резкий звонок.

Васька хыттӑн кӑшкӑрса команда пачӗ:
Васька поднял увесистый камень, отошел в сторонку и подал команду:

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

«Паттӑр» Сенька, каялла чакса пырса, пӗчӗк пуртипе унталла та кунталла сулчӗ, хӑй ҫав вӑхӑтрах темшӗн хыттӑн: — Ур-ра-а!!! — тесе кӑшкӑрчӗ.
Сенька-«силач», отступая, махал вокруг себя топориком и почему-то громко кричал: — Ур-ра-а!!!

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫӑварне икӗ пӳрнине чиксе, пирӗн командир ҫав тери хыттӑн шӑхӑрса ячӗ.
Заложив два пальца в рот, наш командир пронзительно засвистел.

— Мӗн тума кирлӗ вӑл мана санӑн пыйтлӑ Керенский, — терӗ Васька, унтан пирӗн еннелле ҫаврӑнчӗ, тимӗр хуллине ҫӗклерӗ те хыттӑн кӑшкӑрчӗ:
— На что мне сдался твой вшивый Керенский! — сказал Васька, поднял прут и воскликнул:

Кадет нӑтӑртатакан йӗнер пускӑчи ҫине тӑчӗ те, пире пурне те пӑхса ҫаврӑнса, хыттӑн: — Ну, кам кунта ирӗклӗх илесшӗнччӗ-ха? — терӗ.
Кадет привстал на стременах, оглядел нас и спросил: — Ну-с, кто тут свободы хотел?

Вӑл каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ, тимӗр хуллипе сулчӗ те хыттӑн кӑшкӑрса ячӗ:
Он оглянулся и взмахнул железным прутом:

Сенька-кӑлпасник маларах тухрӗ те хыттӑн: — Эй, йӗмсӗрсем, саплӑксемпе ҫӗтексем калаҫаҫҫӗ! — тесе кӑшкӑрчӗ.
Сенька-колбасник вышел вперед и закричал: запел хриплым голосом: — Эй, голоштанники, заплатки с лоскутами разговаривают.

Вӑл шӑлӗсем шатӑртатакан пуличченех хыттӑн ҫыртса лартрӗ, анчах аллине вут ҫинчен илмерӗ.
Он крепко, до скрипа, стиснул зубы, но руки из пламени не убирал.

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пӗчӗк юханшыв урлӑ хунӑ кӗпер ҫинче пире хыттӑн кӑшкӑрса нартлатакан тӗлӗнмелле машина хуса ҫитрӗ: вӑл хӑех, лашасӑрах чупать.
На мостике через ручей нас догнал громко рявкающий диковинная машина на резиновых дутых колесах со спицами, машина катилась сама, без лошадей.

Суккӑр бандурист шӑпланчӗ, унтан хӗлӗхӗсене хыттӑн ҫапрӗ, вӗсем кӗрлесе кайрӗҫ, хаяррӑн янрама тытӑнчӗҫ те, вӑл каллех калама тытӑнчӗ:
Слепой бандурист замолк, потом сильно ударил по струнам, зарокотали они, зазвенели грозно, и слепой запел:

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпӗ сурана пӑчӑртаса тытрӑм, манӑн пӳрнесем хушшипе юн юхрӗ; анне, пит-куҫне асаплӑн пӗркелентерсе, михӗрен пӗр татӑк ҫурса илчӗ те сурана хыттӑн туртса ҫыхрӗ.
Я зажал рану, между моими пальцами текла кровь; мать, озабоченно морщась, оторвала кусочек ткани от мешка и крепко перевязала рану.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics