Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑмана the word is in our database.

тӑмана (тĕпĕ: тӑмана) more information about the word form can be found here.

Чинарсен хушшинче тӑмана кӑшкӑрать, калӑн, вӑл пире йӗрлеме тухнӑ тесе.
В чинарах кричит как будто преследующий нас филин.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Таҫта инҫетре тӑмана кӑшкӑрни чуна ҫӳҫентерет.
Отдаленный крик неясыти леденил кровь.

Тӑмана та пӑхмастӑп — каятӑп.
Метель не метель — еду.

VI // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Йӗкехӳрепе тӑмана ҫинчен те кала.
Про сову и крысу рассказывай…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Куна эпир шкап тӑрринчен хӑваласа янӑ тӑмана турӗ пуль, терӗмӗр.
Это сова, которую мы прогнали со шкафа.

Завод тӑрӑх тӑмана, Куҫлӑхпа ҫиҫсе ҫӳрет.
Ходит дятел по заводу, Смотрит в светлые очки.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫав пур шӑв-шава цилиндр тата сюртук тӑхӑннӑ кӑтра пуҫлӑ пысӑк ҫын вӗретсе пӑтратса тӑчӗ; унӑн хырнӑ кӑвак пит-куҫӗ ҫинче тӑмана куҫӗсем пек мӑкӑрӑлчӑк куҫсем пулнӑ; вӑл ҫын хулӑн тутисене чаплаттарса, Артамонова ыталаса, тӗрткелесе кӑшкӑрнӑ:
Варил и разбалтывал всё это большой кудрявый человек в цилиндре и сюртуке; на синем, бритом лице его были влеплены выпуклые, совиные глаза; человек этот шлёпал толстыми губами и, обнимая, толкая Артамонова, орал:

Тихон ҫакӑн пек аппаланса ларни Никитӑна хулари Антонушка ятлӑ пӗр ухмаха аса илтерчӗ: ҫав ҫӑмламас, тӗксӗм сӑнлӑ, ури пӑрӑнса ларнӑ, тӑмана куҫӗсем пек ҫаврака куҫлӑ йӗкӗт хӑйӑр ҫине патакпа чӗркелесе ҫаврашкасем тунӑ, вӗсен варрине турпассемпе хулӑсенчен темле чӑтлӑхсем купаланӑ, купаласа ҫитерсен, вӗсене ҫавӑнтах урипе пусса лапчӑтнӑ та ҫиелтен хӑйӑрпа, тусанпа витсе хунӑ, ҫав вӑхӑтрах хӑй сӑмса витӗр юрланӑ:
Работа Тихона ему напоминала жуткого городского дурачка Антонушку: этот лохматый, тёмнолицый парень, с вывороченной в колене ногою, с круглыми глазами филина, писал палкой на песке круги, возводил в центре их какие-то клетки из щепочек и прутьев, а выстроив что-то, тотчас же давил свою постройку ногою, затирал песком, пылью и при этом пел гнусаво:

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Эпӗ хамӑн арӑма та ҫӗрле кӑна, ыйхӑ витӗр анчах куратӑп, кӑнтӑрла, тӑмана пек, нимӗн курмасӑр ҫӳретӗп.
Я и жену только ночами сквозь сон вижу, а днём слеп, как сыч.

Тепӗр ҫул кайӑка ҫӳрекен ҫак мулкача тытнӑ та: «Кун ҫурӑмӗ ҫине тӑмана чӗрнисем епле шӑтса тухнӑ?» — тесе шалт тӗлӗннӗ.
На другой год охотник убил этого зайца и дивился тому, что у него в спине были заросшие совиные когти.

Тӑманапа мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫапла каланӑ та ҫамрӑк тӑмана мулкача хӑвалама тытӑннӑ.
И пустилась молодая сова за зайцем.

Ватӑ тӑмана каланӑ: «Манӑн ӑна тытма вӑй ҫитес ҫук, вӑл пит пысӑк, эсӗ ӑна ҫаклатса илӗн те, вӑл сана пӗр-пӗр чӑтлӑха сӗтӗрсе кӗрсе кайӗ», — тенӗ.
Старая говорит: «Не по силам — велик русак: ты в него вцепишься, а он тебя уволочет в чащу».

Пӗр ҫамрӑк тӑмана кӑна: «Мӗншӗн эсӗ ҫав мулкача тытмастӑн?» — тенӗ.
А молодая сова говорит: «Что ж ты зайца не ловишь?»

Кӑна пӗр ватӑ тӑмана курать.
Это заметила старая сова.

Тата ҫак виҫӗ юланута никам та тӑруках куҫпа курса илме те пултарас ҫукчӗ, ҫӳллӗ йывӑҫ тӑрринче сӑнаса пӑхса ларакан тӑмана ҫеҫ е ҫӗрлехи лӗпӗшсене тытса, пӗлӗт ҫинче ярӑнса ҫӳрекен хӗрхи ҫеҫ курма пултарнӑ пулӗччӗ.
И никто не мог бы сразу охватить взглядом всех троих, разве только сова, наблюдавшая с верхушки высокого дерева, или же козодой, охотящийся в небесах за ночными мотыльками.

XXXVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пӗр хушӑ ӗнтӗ шӑплӑхра тӑмана кӑвиклетни, пума хытӑ янӑратса ҫухӑрни тата выҫӑ кашкӑр салхуллӑн улани ҫеҫ илтӗнкеленӗ.
Некоторое время тишина, царящая кругом, нарушалась лишь криком совы, пронзительными завываньями пумы и унылым воем голодного волка.

VIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑт тӑмана-тӑк тӑмана эс!
Вот дурила!

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вӑт тӑмана!
Совсем свихнулся ты, что ли?

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Мӗн эсӗ ҫамкуна тӑмана пек картлантарса ларатӑн? — ыйтатчӗ тепӗр чухне хӗрӗнкӗрех ашшӗ, ывӑлӗн сӳрӗк сӑн-питне курсан.
— Ты что насупился, как сыч? — спрашивал иногда отец, вернувшись домой навеселе и видя мрачное лицо сына.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Тӑмана пек кӑшкӑр-ха!
— Крикни филином!

46 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics