Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑхатчӗ (тĕпĕ: пӑх) more information about the word form can be found here.
Николай яланах йывӑр, тӳрккес ҫынччӗ, пур япала ҫине те салхуллӑн та тарӑхса, шанмасӑр пӑхатчӗ, халӗ вара ун куҫӗ ҫӗнӗрен уҫӑлнӑ, ӗнентерсе, хумхантарса, тикӗс те ӑшӑ ҫутӑпа ҫутӑлса тӑрать…

Она знала его тяжелым, неуклюжим, глаза Николая прежде смотрели на все с угрюмой злобой и недоверием, а теперь точно прорезались заново, светились ровным, теплым светом, убеждая и волнуя мать…

XXI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Фролов салон-вагонран шухӑш-кӑмӑлне пӑтратса кӑна мар, вӑй-халне те пусӑрӑнтарса тухрӗ; Семенковский ҫине малтан та вӑл йӗрӗнерех пӑхатчӗ.

Фролов покинул салон-вагон с чувством не только душевной, но и физической антипатии, которую он и раньше испытывал к Семенковскому.

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Тахҫан ӗлӗкрех вӑрманти катрашкаллӑ пӗренесем кӑна Василишӗн пӗртен-пӗр чӑн япаласем пек туйӑннӑ пулсан, вӗсене вӑл хӗллехи тӗттӗм ир хунар ҫутипе сӑнаса пӑхатчӗ пулсан, халӗ ӗнтӗ ҫав хуппине сӳнӗ яп-яка пӗренесем сӑрт хӗрринче купаланса выртнӑ пекех, кунта складра та электромоторсем лараҫҫӗ.

Когда-то единственной реальностью были те шероховатые бревна па лесосеке, которые Василий темным зимним утром рассматривал при свете фонаря, теперь эти бревна, уже ошкуренные и гладкие, штабелем лежали у холма, а здесь, на складе, стояли электромоторы.

2. Хӑвӑртлӑх // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Политиксем ҫине ытла тискеррӗн пӑхатчӗ вӑл!

Больно лют он до ихнего брата!

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Кашни мана урапа тапма пӑхатчӗ, час-часах нимӗн сӑлтавсӑрах, — хӑнӑхнӑ майӑн: хуҫа арӑмне мӗн те пулин килӗшмесен вӑл упӑшки ӗҫнӗ пирки пурин ҫине те ҫиленсе ҫӳрекенскер, мана питрен ҫупа-ҫупа яратчӗ.

Каждый норовил пнуть ногой, часто совсем без причины — так уж, по привычке: не потрафлю хозяйке чем — она из-за пьянки мужа на всех зла была, — хлестнет меня раз-другой по морде.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кирюк ӑна хӑй пӗлнӗ пек лӑплантарма пӑхатчӗ.

Help to translate

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хӑйӗн урисем ҫине пӑхатчӗ те асатте: — Кӑҫатӑ каллех шӑтрӗ, юсас пулать, — тетчӗ.

Поглядит бывало себе на ноги и скажет: — Валенки опять проходились, надо подшить.

Асатте кӑҫатти // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 111-114 с.

Ася хӑвӑрт ӑнланатчӗ, питӗ лайӑх, пуринчен лайӑх, вӗренетчӗ, анчах ниепле те хӑйне ыттисем пек тытасшӑн марччӗ, кутӑнланатчӗ, ҫынсем ҫине тӳртмесле пӑхатчӗ

Ася была чрезвычайно понятлива, училась прекрасно, лучше всех; но никак не хотела подойти под общий уровень, упрямилась, глядела букой…

VIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Унӑн таса, илемлӗ пит-куҫӗ ҫак самантра маншӑн ҫав тери йӗрӗнчӗкчӗ — вӑл ман ҫийӗме ҫав тери тӑрӑхласа-кулса пӑхатчӗ, ҫавӑнпа эпӗ ӑна хирӗҫ нимӗн те чӗнмерӗм.

Его свежее, красивое лицо так мне было противно в эту минуту — и он глядел на меня так презрительно-игриво, что я не отвечал ему вовсе.

XVII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Тек ӗнтӗ Малевский ҫинчен те шухӑшлама пӑрахрӑм, анчах Беловзоров кунран-кун хӑрушлансах пычӗ, кашкӑр така ҫине пӑхнӑ пек пӑхатчӗ вӑл йӑрӑ граф ҫине; эпӗ нимӗн ҫинчен те, никам ҫинчен те шухӑшламарӑм.

Уже я не думал более о Малевском, хотя Беловзоров с каждым днем становился все грознее и грознее и глядел на увертливого графа, как волк на барана; да я ни о чем и ни о ком не думал.

XII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Усал та чеескер, вӑл яланах вӗтӗ юн тымарӗсемпе каркаланнӑ куҫ шуррисене кӗҫ-вӗҫ сиксе тухас пек тавӑрса, чалӑшшӑн шӑмарӑлса пӑхатчӗ, хӑй патне пӗр те пӗр хыҫалтан пырас пулсан, тапма хӑтланатчӗ, ӗҫ хыҫҫӑн каҫхине выльӑхсемпе пӗрле курӑк ҫине ярсан, кашнинчех киле тарма пикенетчӗ е — унтан та япӑх — вӑрмана е аякри тип ҫырмасене кайса ҫухалатчӗ.

Злобный и лукавый, он всегда смотрел искоса, выворачивая иссеченный кровяными прожилками белок, старался лягнуть, когда подходили к нему сзади, и всегда в рабочую пору по ночам, когда пускали скот на попас, норовил уйти домой или — что было еще хуже скрывался в лесу либо в дальних логах.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӗтӗм шӑрши Григорий ӑшӗнче кичем асаилӳсем вӑратрӗ: тахҫан ҫапла вӑл та, Григорий, кӗркуннехи тӑлӑх ҫеҫенхирте ҫӗртме сухи тӑватчӗ, ҫӗрлесенче ҫӑлтӑрсем мӑчӑлтатакан хура тӳпенелле сӑнаса пӑхатчӗ, таҫта ҫӳлте-ҫӳлте вӗҫекен хуркайӑк картисем пӗр-пӗрне кикак-кикак! кӑшкӑрса сасӑ панисене итлетчӗ…

Запах дыма разбудил в Григории грустные воспоминания: когда-то и он, Григорий, пахал зябь в глухой осенней степи, смотрел по ночам на мерцающее звездами черное небо, слушал переклики летевших в вышине гусиных станиц…

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан чӳрече енне ҫаврӑнса выртатчӗ те ешерме пуҫланӑ йывӑҫсемпе анлӑ-анлӑ сенкер тӳпене шӑтарасла пӑхатчӗ.

Отворачивался к окну и пристально всматривался в зеленеющие деревья, просторное голубое небо.

14 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӗлӗк чух трахтирта е юхха хӗрарӑмсем патӗнче, ясара кайсан, эппин, пырса ҫулӑхатчӗ те ман ҫумма пӗр-пӗр приказчик е тиек йышши вӗҫкӗн — халӑх ҫинче намӑс кӑтартма пӑхатчӗ: «Усса янӑ хырӑм тӑрӑх вӑчӑрине, чӑн ылтӑнран тунӑ пек… Эппин, кӑтартсамӑр, тархасшӑн: ӑҫта клеми?»

Ко мне, бывало, в трактире али в публичном месте, а попросту в б… подлетит какой-нибудь щелкопер из приказчиков или из писарей и захочет при народе острамотить: «Распустили цепок по пузе, как будто из настоящего золота… А где на ем проба, разрешите знать?»

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Малтанах апла марччӗ, куҫ шӑрҫи тӗлӗнче виҫӗ вӗҫлӗ тимӗр сенӗк кӑваккӑн йӑлтӑртатса кайсан е пуклак шалчан шупка шурӑ вӗҫӗ тӗксӗммӗн ҫиҫни курӑнсан, кашнийӗ, аллапписене хӳтевсӗррӗн куҫӗ патне ҫӗклесе, пичӗпе куҫне картлама пӑхатчӗ; хӗнесе-ватса пӗтернисен ушкӑнӗнчен хӗрхенме тархаслани те, ахлатса йынӑшни те, ятлаҫни те, ҫав тери ыратса кайнӑран ӑшран тӑвӑнса тухакан сасӑпа выльӑхла ӳлесе яни те илтӗнетчӗ.

А сначала каждый закрывал лицо и голову руками, беззащитно поднимая ладони к глазам, когда перед самыми зрачками сине вспыхивали железные жала вил-тройчаток или тускло посверкивала тупая белесая концевина кола; из толпы избиваемых пленных слышались и мольбы о пощаде, и стоны, и ругательства, и нутряной животный рев нестерпимой боли.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тен, пӑхатчӗ вӑл сана?

Может, он поглядел бы тебя?

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Халӗ ӗнтӗ Аксинья, ачи ҫине пӑхса, ним иккӗленмесӗрех унӑн ашшӗне курать, ҫавӑнпа та вӗресе тӑракан хӗрӳ юратупа ун патне туртӑнать: малтан апла марччӗ: вӑл сӑпкари ачи ҫине пӑхатчӗ те, унӑн ыйхӑллӑ пичӗ ҫинче чун юратман Степан сӑнарӗн мӗнле те пулин йӗрне курса, ӑна аякран та пулин аса илтерекен пӗр-пӗр тӗслӗх тупса, шартах сиксе ӳкетчӗ: халӗ, акӑ, пачах урӑхла.

Теперь без сомнения узнавала Аксинья в ребенке отца и от этого прикипала к нему жгучим чувством, — не было уж так, как раньше, когда подходила она к люльке и отшатывалась, найдя в сонном личике девочки какой-нибудь отдаленный намек, беглое сходство с ненавистными линиями Степанова лица.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каҫсерен, Аксинья ҫывӑрнӑ чух, вӑл час-часах сӑпка патне пырса тӑратчӗ, ачин хӗрлӗ хӑмӑр питӗнче хӑй сӑнарне шыраса, тем самантчен тинкерсе пӑхатчӗ, анчах та кашни хутрах сӑпка патӗнчен малтанхи иккӗленӳллӗ шухӑшпах уйрӑлатчӗ.

По ночам, когда спала Аксинья, он часто подходил к люльке, всматривался, выискивая в розово-смуглом лице ребенка свое, и отходил такой же неуверенный, как и раньше.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Салхуллӑн, пӑтранчӑк куҫӗсемпе пӑхатчӗ Катерина пурин ҫине те, калама сӑмах тупаймастчӗ.

Пасмурно, мутными глазами глядела на всех Катерина и не находила речи.

XI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Асатте тепӗр чух ҫав портрет ҫине пӑхатчӗ те пружина пекех тӳрленсе тӑратчӗ!

И вот, бывало, как взглянет дед на тот портрет, так в нем будто пружина ударит!

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed