Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илтсен (тĕпĕ: илт) more information about the word form can be found here.
Ҫав тискерсенчен пӗри пирӗн карап патнелле шампӑлтаттарса ишнине илтсен вара, иксӗмӗр те пушшех хытӑ хӑраса кайрӑмӑр.

Но мы оба еще больше испугались, когда услышали, что одно из чудовищ плывет к нашему судну.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Тупӑсем кӗрӗслетнине илтсен, эпӗ, мӗн пулнине ӑнланмасӑр, пирӗн карап арканса кайрӗ пулӗ тесе шухӑшларӑм.

Услышав пушечный залп и не понимая, в чем дело, я вообразил, что наше судно разбилось.

Иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ку командӑна илтсен, хӑранипе чӗрем тапми пулчӗ: хама халь-халь вилсе каясла туйрӑм, ура вӑйӗ пӗтсе ҫитрӗ, эпӗ вара койка ҫине ӳпне персе антӑм.

Когда я услыхал эту команду, у меня от ужаса замерло сердце: мне показалось, что я умираю, ноги мои подкосились, и я упал навзничь на койку.

Иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Хӗрлӗ хӑмӑр пальто тӑхӑннӑ губка евӗр мӑкӑллӗ ҫын, куҫа курӑнман хорпа дирижерлаканскер, хӑйӗн ятне илтсен чарӑнса тӑчӗ те Пантелейпе Вася ҫитсе танлашасса кӗтрӗ, вара вӗсемпе юнашар утса кайрӗ.

Подводчик в рыжем пальто и с губчатой шишкой, дирижировавший невидимым хором, услышав свое имя, остановился и, выждав, когда Пантелей и Вася поравнялись с ним, пошел рядом.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Колчо, вӑл кӑшкӑрнине илтсен, чарӑнса тӑчӗ.

Колчо, услышав крик, остановился.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйне чӗннине илтсен, вӑл ҫаврӑнса пӑхрӗ те чул хушшинче кӑштах курӑнакан Бойчона ҫийӗнчех палласа илчӗ, ун патне вӗҫтерсе те ҫитрӗ.

Она обернулась на голос и, сразу же узнав Бойчо, который наполовину высунулся из-за камня, стремглав бросилась к нему.

VI. Хыпарҫӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав ҫынсемех-ҫке унччен пӗр-икӗ эрне маларах кӑна хӑйсем патне апостол пырать тенине илтсен, ӑна чи хаклӑ хӑна вырӑнне хурса, хапӑл туса кӗтсе илнӗ.

Две недели назад те же самые люди встречали апостолов как самых дорогих гостей.

I. Вӑрансан // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кил хушшинче мӗн те пулин ырӑ мар шавланине илтсен, чупа пар…

Если почуешь на дворе что-нибудь недоброе, беги…

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем унчченех шурса кайнӑччӗ ӗнтӗ, ҫак хыпара илтсен вара кӗл пекех пулса тӑчӗҫ.

Они и раньше были бледны, но теперь побелели, как стена.

XXIX. Юнпа тӗне кӗртни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эс вилнӗ тенине илтсен епле асапланмалла марччӗ вара манӑн?

Как же мне было не мучиться, слыша, что ты умер?

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Урамра шӑв-шав илтсен, вӑл Петр патне пынӑ та мӗн пӗлмеллине унта пӗтӗмпе пӗлнӗ.

Онуслышал шум на улице, пошел к Петру и там узнал обо всем.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пуп ҫурчӗ патне ҫитсен, урамра вӑл шавлӑ ушкӑна курах кайрӗ, Петр сассине илтсен, каччӑсене чарса тӑчӗ.

Поравнявшись с домом священника, он встретил на улице шумную компанию и, услышав голос Петра, остановил парней.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Онбаши вӗсене лӑплантарма пӑхса аллисемпе хӑлаҫланчӗ, тӗрӗкле тем кӑшкӑра-кӑшкӑра каларӗ — ӑна никам та итлемерӗ те, илтсен те ӑнланайман пулӗччӗҫ.

Онбаши, стараясь внести успокоение, махал рукой и кричал что-то по-турецки, но никто не понимал его, да и попросту не слышал.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Милка картишӗнче айӑн-ҫийӗн тав-шав тӑрать, илтсен, сехре хӑпмалла, — терӗ вӑл.

— А у Милки на дворе шум и гам стоит — ужас! — сказал он.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑхса ларакансем, вӑл мӗнле йӗнине илтсен, ахӑлтатса кулма тытӑнчӗҫ.

Ее плач вызвал в публике взрыв смеха.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мунчо игумен хушнине илтсен, паҫӑрхинчен те ытларах пуҫне пӑркаларӗ, чарӑлнӑ куҫӗнче унӑн сехри хӑпни палӑрса тӑчӗ.

Выслушав приказание игумена, Мунчо пуще прежнего завертел головой, и в его выпученных глазах появилось выражение тупого страха.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах паян хӑй мӗн курнинчен те ытла хӑрушшине курма пӳрни палӑрсан, мелник Марийкӑна хӑтарма тилмӗрнине илтсен, унӑн, хаярланса тарӑхнипе, юнӗ хӗрсе вӗреме тытӑнчӗ.

Но когда стало ясно, что ему предстоит увидеть нечто гораздо более страшное, чем все, что он видел раньше, когда он услышал, как мельник зовет на помощь Марийку, кровь у него вскипела от бешеного гнева и ярости.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Полозов ҫак калаҫусене, е калаҫӑвӑн хӑй хӑлхине кӗнӗ сыпӑксене илтсен, малтан хӑраса каятчӗ.

Полозову сначала было дико слышать такие разговоры или доли разговоров, выпадавшие на его слух.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку калаҫусене илтсен, ҫын чӗрине (ҫынта халиччен пулман чӗресене те) ҫав териех лайӑх пӗлекен ҫынсем те Катерина Васильевнӑпа Бьюмонт венчете кӗрессине курас шанчӑка ҫухатнӑ пулӗччӗҫ.

Эти разговоры могли бы в ком угодно из тонких знатоков человеческого сердца (такого, какого не бывает у людей на самом деле) отнять всякую надежду увидеть Катерину Васильевну и Бьюмонта повенчавшимися.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӗр ик-виҫ хутчен Кирсановсем ҫинчен каласа панине илтсен, тӑваттӑмӗшӗнче вӑл: «Халӗ эпӗ хама кирлине пӗтӗмпех пӗлетӗп ӗнтӗ, — тенӗ.

Послушав два-три раза ее рассказы о Кирсановых, он в четвертый раз уже сказал: — Я теперь знаю все, что мне было нужно знать.

XV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed