Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ал the word is in our database.
ал (тĕпĕ: ал) more information about the word form can be found here.
Дарья, арҫын пек, ытла та намӑс сӑмахсемпе ятлаҫса илчӗ, сурса пӑрахрӗ те вӑрӑм куҫ хӑрпӑкӗсем ҫинчи куҫҫуль тумламне ал тӳрчӗпе шӑлса илчӗ.

Дарья выругалась страшным мужским ругательством, сплюнула и вытерла тыльной стороной ладони повисшую на длинных ресницах слезинку.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья, чирикӗсене хывса, утса ывӑннӑ урисене ҫурӗ те, куҫне хӗвелтен ал тупанӗпе картласа, ҫыран хӗрринчи вӗри вак чул ҫинчен чылайччен чарлансем салхуллӑн ҫухӑрнӑ тата хумсем пӗр майлӑн ҫатӑлтатнӑ сасӑсене тӑнласа ларчӗ.

Дарья сняла с натруженных ног чирики, вымыла ноги и долго сидела на берегу, на раскаленной гальке, прикрыв глаза от солнца ладонью, вслушиваясь в тоскливые крики чаек, в равномерные всплески волн.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка тек чӑтма пултараймарӗ, питне ал тупанӗсемпе хупласа, шыв пӗрӗхнӗ пек пӗрӗхтерсе кулса ячӗ.

Дуняшка не выдержала и пырскнула, спрятав в ладонях лицо.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карчӑк, курницӑна кӗрсе, арча ҫине пырса ларчӗ, питне ал тупанӗ ҫине хурса, нумайччен каччӑн ырханкка пичӗ ҫине тӗсесе пӑхрӗ, унтан хулӑнрах сасӑпа каларӗ:

Старуха вошла в горенку, присела на сундук, подперла щеку ладонью, долго и зорко смотрела на худощавое лицо паренька, потом басовито сказала:

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Лизӑ, ал парса, алӑк патнелле утсан, ӑна ватник аркинчен ярса тытрӗ.

Но когда Лиза, пожав ей руку, пошла к порогу, Соня кинулась следом за нею, жалобно взвизгивая, хватая за полу стеганки.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мунчала илсе, ҫурӑма сӑтӑрса яр-ха, атту ман хамӑн ал ҫитмест.

Возьми-ка вот мочалку и потри мне спину, а то я сама не достану.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫапла вӑл колхоз пурнӑҫӗ ҫинчен нимӗн те каламарӗ, пӗтӗм зал ырласа ал ҫупнӑ май хӑйӗн вырӑнне пырса ларчӗ.

Так и не сказав ничего о жизни колхоза, он вернулся на свое место под одобрительные хлопки всего зала.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑл мана ал памасан та, ман куна каламаллах».

— Даже если она не подаст мне руки, я обязан это сделать».

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лӳчӗркеннӗ хут укҫасем ҫине хресчен пӗр вӑхӑт нимӗн чӗнмесӗр пӑхнӑ, ассӑн сывласа илнӗ, унтан кӗререх тӗслӗ сарлака ал лаппипе укҫана сӗтел хӗрринелле тӗксе хунӑ.

Он с минуту молча смотрел на скомканные бумажки, вздохнул, потом широкой смуглой ладонью отвел их к краю стола.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Игнат Савельевич, ҫуллӑ тутисене майӗпен ал шӑллипе шӑлса, Костя амӑшне ыталаса чуп тунӑ, Костьӑна амӑшӗшӗн намӑс пулнӑ.

Игнат Савельевич, степенно вытирая полотенцем жирные губы, обхватывал мать, целовал ее, и Косте было за нее стыдно.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, ӗҫе тӑсса пыни ҫине ал сулса, кирек мӗнле япӑх колхоза та хӑй тӗллӗн тухса кайма хатӗр пулнӑ, канцеляринче тӑватӑ ҫул аппаланса ларнӑ хыҫҫӑн хӑйӗн ӗҫӗ кама та пулин кирлине, кашни кунах усӑ кӳнине курас килнӗ унӑн.

Он был готов махнуть рукой на всю эту волокиту и самовольно отправиться в любой захудалый колхоз, чтобы после четырех лет канцелярской суеты увидеть наконец, что твоя работа кому-то нужна и приносит каждодневную пользу…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алексей Макарович кӑштах столяр хатӗрӗсем тупнӑ та шкул сарайӗнче мастерской уҫнӑ, ачасене ал ӑсти ӗҫне вӗрентме тытӑннӑ.

Алексей Макарович завел нехитрый столярный инструментишко и открыл в школьном сарае мастерскую, стал приучать ребят к ремеслу.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун пек ҫынсене ал ҫинче ҫӗклесе ҫӳремӗпӗр, пӑсӑрлантарӑпӑр пӗрре, нихҫан та ун пек ан хӑтланччӑр!

Нянчиться с такими людьми не будем — дадим по рукам, чтобы неповадно было!

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аксинья ялан тенӗ пекех чавсаланса, питне ал тупанӗпе тӗревлесе выртрӗ, ун ҫине куҫне пӗр мӑчлаттармасӑр тенӗ пек пӑхрӗ.

Аксинья обычно лежала облокотившись, подперев щеку ладонью, смотрела, почти не мигая.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Снаряд асар-писеррӗн шартлатнипе сывлӑш хумӗ ӑна лашинчен чылай аякка сирпӗнтерсе ячӗ те, ӳкнӗ хыҫҫӑн вӑл, вӗри ҫӗр ҫинче ал тупанӗпе питне пӗҫертсе, татах темиҫе чалӑш шуса кайрӗ.

Мощная волна сотрясенного разрывом воздуха далеко отбросила его от коня, и уже упав, он еще несколько саженей скользил по траве, обжигая о землю ладони и щеку.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевича винтовка кӳпчекӗпе чышасшӑн пулса, вӑл малтанах ӑна кӗпҫинчен ярса тытнӑччӗ, анчах мушка вӗҫӗ ал тупанне касса кайрӗ те, пӳрнисемпе кӗпҫе тӗлӗнчи йывӑҫ виткӗҫе ҫатӑрласа илчӗ, унтан винтовкӑна меллӗн ҫавӑрса тытса, ҫӳлелле ҫӗклерӗ, Иван Алексеевича лӑпах сулахай кӑкӑрӗнчен тӗллерӗ.

Она схватила ее сначала за ствол, чтобы ударить Ивана Алексеевича прикладом, но в ладонь ее больно вонзилась мушка, и она перехватила пальцами накладку, а потом повернула, вскинула винтовку и даже взяла на мушку левую сторону груди Ивана Алексеевича.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӳхе тӗтре карса илнӗ тӳпе айӗнче аэроплан хӑлат пек чалӑшшӑн ҫавӑрӑннине пуҫсене каҫӑртса, куҫсене ал тупанӗсемпе картласа пӑхса тӑчӗҫ.

Задрав головы, приложив к глазам щитки ладоней, долго глядели, как аэроплан в заволоченном пасмурью поднебесье, кренясь, описывает коршунячьи круги.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каланӑ тӑрӑх, ҫамрӑк чух, службӑран таврӑнсан, ӑна пула хуторти мӗнпур хӗрарӑм макӑрнӑ, теҫҫӗ, ал айне лекни пурте ун пулнӑ.

Говорят, молодым, как пришел со службы, все бабы в хуторе от него плакали, и летучие и катучие — все были его.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗлӗх пек карӑнтарса пынӑ чӗлпӗр сулахай ал пӳрнисенче чӗтрерӗ, пуҫ тӑрринелле ҫӗкленӗ хӗҫ ҫивӗчӗшӗ хирӗҫ вӗрекен ҫил варкӑшне вичкӗннӗн шӑхӑрттарса ҫурса пычӗ.

В пальцах левой руки дрожали, струной натянутые, поводья, поднятый над головой клинок со свистом рассекал струю встречного ветра.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ал тупанӗпе куҫне хупларӗ те, ун умӗнчен палланӑ сӑн-питсем, тепӗр чух тата пурнӑҫра пачах кирлӗ пулман, анчах асра ҫав тери ҫирӗп тытӑнса юлнӑ япаласем шӑвӑнса иртрӗҫ; хӑлхара таҫти ҫӗрте ҫухалнӑ ҫынсен манӑҫнӑ сассисем, тӗрлӗ сасӑллӑ кулӑпа калаҫу сыпӑкӗсем янӑрарӗҫ.

Григорий закрывал глаза ладонью, и перед мысленным взором его проходили знакомые лица, события, иногда очень мелкие, но почему-то цепко всосавшиеся в память, звучали в памяти забытые голоса утерянных людей, обрывки разговоров, разноликий смех.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed