Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

авалхи the word is in our database.
авалхи (тĕпĕ: авалхи) more information about the word form can be found here.
Ун ӑшӗнчен авалхи «Русский инвалид» хаҫатпа тирпейлӗ чӗркенӗ япалана туртса кӑларчӗ.

Он вынул нечто любовно завернутое в очень старый номер газеты «Русский инвалид».

XL. Офицер мундирӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл хутаҫсене васкаса Петя сумкине тултарать те, ачасем ку лӑпкӑ та чалӑшнӑ авалхи галлерейӑллӑ картишӗнчен хӑвӑрт чупса тухса каяҫҫӗ.

Он поспешно набивал ими Петин ранец, и мальчики быстро убегали из этого тихого двора, окруженного старинными покосившимися галереями.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку сӑмахпа аппӑшӗ украинецсен авалхи пӗр кутӑн ҫын ҫинчен юптарса каланине аса илтересшӗн.

Этими словами тетя весьма прозрачно намекала на старинный украинский анекдот про одного упрямца.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик курать: аслашшӗн тӑснӑ мӑйӗ чӗтрет, янах айӗнчи авалхи суранлӑ типӗ тирӗ икӗ тилхепе пек карӑнать.

Гаврик видел, как дрожала дедушкина вытянутая шея и как двумя вожжами натягивалась под подбородком сухая кожа со старинным шрамом.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Палимпсестсем теекен авалхи пергаментсем ҫинчен таҫта вуланӑччӗ эпӗ, ҫавӑнта мӗн ҫырнине пӑсса, ыттисем тӗрлӗ счетсемпе кирлӗ-кирлӗмарсем ҫырнӑ, ҫавӑнтан вара чылай ҫулсем иртсен ученӑйсем чи малтанхи хутчен мӗн ҫырнине вуламалли май тупнӑ та, хӑшпӗр палимпсестсем ҫинче гениллӗ поэтсен сӑввисем пулнӑ.

Не помню, где я читал о палимпсестах, то есть старинных пергаментах, с которых позднейшие писцы стирали текст и писали счета и расписки, но через много лет учёные открывали первоначальный текст, иногда принадлежавший перу гениальных поэтов.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ ҫав авалхи турӑш пичӗ тӑрӑх лампа тӗтӗмӗ йӑсӑрланать, вут ҫути вылять.

Сейчас по этому вековому лицу снизу вверх струились легкая копоть и свет лампочки.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн тӑрӑхла пичӗ-куҫӗ хӑмӑр тӗслӗ курӑнать — ку турӑш авалхи пулнине пӗлтерет.

Она смотрела продолговатым кофейным пятном древнего лика.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах хамӑр ҫинчех темӗнччен тӑнӑ вутлӑ хӗресе курнӑ хыҫҫӑн тахҫан авалхи ҫынсен религийӗн хӑшпӗр енӗсем палӑра пуҫларӗҫ пире.

Но после того, как мы продолжительное время наблюдали над собой огненный крест, нам начали казаться некоторые стороны религии древних людей.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку пирӗн пысӑк, хут шпалер ҫыпӑҫтарнӑ авалхи хваттер.

Это была большая квартира, оклеенная старыми бумажными шпалерами.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тӗрӗксен авалхи крепоҫӗн ишӗлчӗкӗсем те курӑнми пулчӗҫ.

Не стало видно развалин старинной турецкой крепости.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кусем ача пуҫне темӗнле авалхи, вӑрманти тата юмахри шыв арманӗ, юмӑҫ арман хуҫи, хӑрушӑ шыв авӑрӗ тата унта шапа пулса пурӑнакан патша хӗрӗ ҫинчен илтнӗ юмахсене аса илтерчӗ.

Что-то очень древнее, удельное, лесное, говорившее детскому воображению о водяной мельнице, колдуне-мельнике, омуте и царевне-лягушке.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Э-э, кур-ха, чӑнах, ҫак авалхи порт епле пысӑкланса ирӗк те ҫирӗп пулса тӑнӑ иккен!

Ого, как вырос, каким просторно-прочно-солидным стал этот старинный порт!

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫак пӗренеллӗ пӗчӗк пӳртӗн крыльцинчен аннӑ та пӗчӗк сад урлӑ иртнӗ, ҫӳлӗ кӑна, сарлака хулпуҫҫиллӗскер, шурӑ кительпе, мӑйӑх вӗҫӗсене авалхи пек ҫӳлелле пӗтӗрсе янӑ!

Он спускался с крыльца этого маленького бревенчатого дома и шёл через садик — широкоплечий, высокий, в белом кителе, с усами, по-старинному загнутыми вверх.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Домоуправленире акӑ мӗн пулса иртрӗ: паспортсем тӗрӗслекенӗ, авалхи йӑлана пӑхӑнакан ҫиленекен майра, пенсне витӗр пӑхаканскер, эпӗ Ромашов ҫинчен ыйтсан куҫне чарса пӑрахрӗ, шарт сикнӗ пек пулчӗ.

И вот что произошло в домоуправлении: паспортистка, сердитая старомодная дама в пенсне, вздрогнула и сделала большие глаза, когда я спросил её о Ромашове.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара мана Беренштейнсем патӗнче авалхи кӗрӗксемпе пальтосем ҫакнӑ ҫӗрте тӗттӗмрех пӳлӗмре ӑна куҫкӗретӗн курса тӑнӑн туйӑнчӗ.

что я почти физически увидел её в тёмной передней у Беренштейнов, среди старых шуб и пальто.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нева патне тухрӑм та ирӗксӗрех адмиралтейск шпильне асӑрхарӑм, вӑл авалхи, гравюра ҫинчи пек, йӑлтӑртатмасӑр тӑрать — мӗн калассине те пӗлместӗп ӗнтӗ, ҫавӑнта эпир Катьӑпа вӑрҫӑ пуҫлансан сывпул тесе каларӑмӑр, анчах мана Испание каяс умӗнхи сывпул тени тӳрех асӑма килчӗ.

Я вышел к Неве, невольно нашёл глазами адмиралтейский шпиль, и не знаю, как передать, но это было Катино — то, что он потускнел, как на старой гравюре. Мы не простились, когда началась война, но другое прощание, перед Испанией, так живо вспомнилось мне,

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вырӑссен авалхи юрринче шӑпа ҫинчен юрлаҫҫӗ те, эпӗ хуть фаталист мар, ҫапах хам вилни ҫинчен «Красные соколы» хаҫатра хамах вуласа тухнӑ хыҫҫӑн, ҫав сӑмах ирӗксӗрех пуҫӑма килсе кӗчӗ.

В старинных русских песнях поётся о доле, и, хотя я совсем не фаталист, это слово невольно пришло мне в голову, когда в газете «Красные соколы» я прочёл заметку о собственной смерти.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир ҫыран тӑрӑх шведсен авалхи ҫӑви патнелле улӑхрӑмӑр.

Мы поднялись наверх, к старинному шведскому кладбищу,

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кивеле пӗлмен авалхи лабрадор чулӗнчен тунӑ палӑк тавра ҫепӗҫ те хӑюсӑр курӑк тин ҫеҫ шӑткаланӑ.

Пробилась нежная и робкая трава около гранитного памятника из строгого, непреклонного камня Лабрадора.

29 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Авалхи ҫурт халь-халь хыпӑнса каясса, шурӑ колоннӑсене вут ыталаса илессе эпӗ тавҫӑрса илтӗм, унтан кӑвар хурал пӳрчӗ ҫине сиксе ӳкӗ, пирӗн лаҫ тивсе кайӗ, лаҫра, кӑмака ҫинче чирлӗ Игорь хутланса выртать.

Я представила себе, как вспыхнет сейчас старинный дом, как обовьется пламя вокруг белых колонн, загорится сторожка, потом наша маленькая пристройка, где на печке трясется в ознобе больной Игорь.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed