Шырав
Шырав ĕçĕ:
Е кам-ши тата хӗрарӑмсем юрлакан юрӑри сӑмахсемпе: «Эс каҫар-сывпул, савнӑ сарпике. Маншӑн сан сӑну ҫут хӗвел пекех», тейӗ?Иль словами бабьей песенки: «Ты прости-прощай, красавица. Красота твоя мне очень нравится».
15-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
Эй, эсӗ, шӑрпӑк ҫут!
12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
Ан ҫут!
12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
Яриех уҫӑлса, сарӑлса выртакан ҫут тӗнче, Демидшӑн пулсан, ытлашши хытӑ янӑракан сас-чӗвӗсемпе тулса ҫитнӗ.Распахнутый мир был полон для Демида излишне громких звуков.
7-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
Лавкасемпе хупахсен уҫӑ алӑкӗсем ҫут тӗнче ҫинелле выҫӑ карланкӑсем пек пӑхса тӑраҫҫӗ, вӗсен ҫывӑхӗнче ыйткалакансем те пулин курӑнмаҫҫӗ.
Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.
Амӑшӗпе Нина хушшинчи кӗвӗҫӳ малтанлӑха, паллах, ним чухлӗ те палӑрса каймарӗ — хӗрӗ хӑйне сӑпайлӑ тыткалатчӗ, ҫут тӗнчене куҫхупаххи витӗр ҫеҫ пӑхатчӗ те арҫынсем умӗнче ирексӗртерех кӑна ҫӑвар уҫатчӗ, анчах амӑшӗн куҫӗсем ҫӑткӑнрах та ҫӑткӑнрах пӑхма тытӑнчӗҫ, сассине хаярлатнӑҫем хаярлатакан пулчӗ.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
Куҫҫуль витӗр пулин те, куратӑп — вӑл йӑлтах хӗрлӗ, амӑшӗнчен уйрӑлсах ҫитмен пулин те, ҫут тӗнчене халех кӑмӑлламасӑр, тапкаланать, хирӗлет, хытӑ кӑшкӑрать.
Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.
Мӗншӗн мана анне ҫут тӗнче кӑтартнӑ-ши?
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Эх, тӑвансем, мӗнле кӗнекесем пур иккен ҫут тӗнчере!
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
— Ӗҫ-и? — куҫне маччаналла ҫӗклерӗ те тепри, тӗлӗнерех; — Ҫын ҫут тӗнчене ҫавӑншӑн ҫуралнӑ-им? — тесе ыйтрӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Хӑшпӗрисемшӗн пӗтӗм ҫут тӗнчере пӗр-пӗр япала пек хакли ним те ҫук — калӑпӑр, йытӑран хакли ҫук.Для них весь свет в одном в чем-нибудь — в собаке, к примеру.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ҫут тӗнчере чӗрӗ ҫыннӑн пӗртен-пӗр савнӑ чунне вӗлереҫҫӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Хама пӗтӗм ҫут тӗнчере пӗр-пӗччен пек туятӑп, мансӑр пуҫне, ниҫта та нимле чӗрчун ҫук пек.Как будто я один человек на всем свете и, кроме меня, нигде ничего живого нет.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Кӑна эп хам та, пӗрер самантлӑх ҫут тӳпене ҫӗкленейсессӗн, тӗппипелех пӗлме пултарӑп.А я ведь мог бы узнать все это, взлетевши в небо хоть ненадолго.
Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.
Ҫӳлте-ҫӳлте, ҫут тӳпере йӑлтӑртатса хӗвел хӗмленнӗ, тусем вӗри сывлӑшпала пӗлӗтелле сывланӑ, сенкер-кӑвак хумсем чулсем ҫумне ҫитсе арканнӑ…Высоко в небе сияло солнце, а горы зноем дышали в небо, и бились волны внизу о камень…
Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.
Ҫут тӗнчере маттур цыгансем сахалланчӗҫ, Лойко, сахалланчӗҫ ҫав.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Купӑсне калама тапратсассӑн, — эй, суятӑп пулсан, аҫа ҫапса пӑрахтӑр мана халех, — ҫут тӗнчере Зобар пек калакан ҫын та пулман пулӗ!А играет — убей меня гром, коли на свете еще кто-нибудь так играл!
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Эхе, эпӗ ӑна малтанах, вӑл хампа сӑмах хушичченех е ҫак ҫут тӗнчере эпӗ те пурӑннине асӑрхичченех, унчченех эпӗ ӑна хама хам юратнӑ пекех юратнӑ, — юратман тес пулсан, ылхан ӳктӗр вара ман ҫине!
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
«Ҫут тӗнчере ҫамрӑк цыган Зобар, Лойко Зобар, пурӑннӑ.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Хӑй, ҫут тӗнчере нимрен те ытла сана юрататӑп, тет; ну-ка, булавкӑпа тирсе пӑх-ха ӑна, вӑл вара санне чӗрӳне ҫурса тӑкать.Люблю, говорит, больше всего на свете, а ну-ка, уколи ее булавкой, она разорвет тебе сердце.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.