Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пулӗ the word is in our database.
пулӗ (тĕпĕ: пулӗ) more information about the word form can be found here.
Манран мӗн тери лайӑх арӑм пулӗ, савнӑ Яшӑ, пӑхса тӑранаймӑн!» —

А из меня, милый Яша, такая жена выйдет, что ты только ахнешь!» —

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Шутлама та йывӑр халь, мӗн чухлӗ китай ҫынни асапланнӑ, тӳснӗ, вилнӗ пулӗ, веҫех ҫак ҫӳҫшӗн, никама аякран тӗкмен, ыраттарман ҫӳҫшӗн.

— Сколько людей помучилось да погибло из-за этих кос, а ведь от них ни холодно, ни жарко.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Вӗсен вилтӑприйӗсем те тахҫанах манӑҫнӑ ӗнтӗ, майӗпенех ҫӗрпе танлашаҫҫӗ пулӗ.

Теперь могилы их забыты и сровнялись с землей.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Ҫакна эсир ӑнланатӑр пулӗ, тетӗп?

Вы это понимаете, надеюсь?

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вунӑ-вунпилӗк минут та ҫывӑраймарӗ пулӗ, ҫамкипе сӑмса тӑррине тар пӗрчисем сике-сике тухрӗҫ.

Однако уже через четверть часа на лбу и на носу у него выступили бусинки пота.

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

«Цзи-ши» аптекине кунтанах кайма луччӗ ҫывӑххине чухлать вӑл, ҫавӑнпа та малтан эмелне кӗрсе илсен вырӑнлӑрах пулӗ, терӗ.

Хотя она была женщиной простой и темной, но понимала, что от лекаря Хэ ей ближе пройти к аптеке, чем домой, а потом уже вернуться с лекарством.

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Вара ачи вӑйсӑррине туйса илчӗ те: — Ай-ай! Мӗн тӑвас ӗнтӗ? Хэ Сяо-сянь патнех илсе каймалла пулӗ, урӑх ним тума та ҫук, — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

Она поняла, что ребенку плохо, и тихонько вскрикнула: — Ах! Что же делать? Придется нести его к лекарю Хэ, другого выхода нет.

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Хуа Да-ма, ку хӗрарӑм ытлашши куляннипе ухмаха ере пуҫларӗ пулӗ тесе, чӑтаймарӗ, сиксе тӑчӗ те утма ҫул урлӑ каҫрӗ.

Боясь, как бы она не сошла с ума от горя, старуха Хуа не выдержала, поднялась и шагнула через тропинку.

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Пурте лайӑх пулӗ!

Ручаюсь!

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

— Лао-шуань, чирлӗ мар пулӗ вӗт эс? — ыйтрӗ унран пӗри, тӗл-тӗл кӑвакара пуҫланӑ сухалли.

— Захворал, неможется тебе? — спросил его посетитель с седой бородой.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Хуа Да-ма, ывӑлӗ канлех ҫывӑрать пулӗ тесе, асӑрханса ӑна саплӑклӑ утиял витсе ячӗ.

Дождавшись, когда дыхание у него стало ровнее, мать осторожно накрыла его ветхим, сплошь заплатанным одеялом.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Ывӑлӗ лӑпкӑнах ҫывӑрса кайнӑ пулӗ тесе ашшӗ урама тухрӗ.

отец решил, что сын уснул, и вышел за ворота.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Тен, ҫын какайне ҫисе курман ачасем те пур пулӗ?

Может, есть еще дети, не евшие людей?

XIII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Тен, эпӗ те йӑмӑк какайне ирӗксӗртен пӗрер татӑк ҫинӗ пулӗ, халь ӗнтӗ хама ҫимелли черет ҫитрӗ…

Может быть, и я по неведению съел несколько кусочков мяса сестренки, а теперь очередь дошла до меня самого…

XII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Анне те ҫакна пӗлнӗ пулӗ тетӗп, анчах макӑрнӑ чух вӑл ун пирки ним те шарламарӗ, ҫапла пӳрнӗ пулӗ тесе шутларӗ пулас.

Думаю, что известно, но она ничего не сказала, только плакала, — видимо, считала, что так и следует.

XI // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Каярах, шухӑш-кӑмӑлӗсем улшӑнса пынӑ май, хӑшпӗрисем ҫын какайне ҫиме пӑрахнӑ, мӗн пурӗ те хӑйсем юсанасси ҫинчен ҫеҫ шухӑшланӑ пулмалла та, вӗсенчен вара ҫын, чӑн-чӑн ҫын, пулса тӑнӑ пулӗ, ыттисем ҫаплипех ҫын ҫисе пурӑннӑ пулӗ.

Впоследствии, ввиду различия в убеждениях, некоторые отказались от людоедства, все свои помыслы устремили на самоусовершенствование и превратились в людей, в настоящих людей, другие же по-прежнему занимались людоедством.

X // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ачасене улӑштарса ҫиме юрать тет пулсан, апла кирек мӗне те улӑштарма, кирек кама та ҫиме юрать пулӗ.

Раз он считает, что можно обмениваться детьми и съедать их, то можно обменяться чем угодно и съесть кого угодно.

V // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Чжао Гуй-вэнь ӑна палламасть пулин те, ун патне ҫав ӗҫ пирки сас-хура ҫитнӗ пулмалла та, вӑл мана «Ватлӑх» господиншӑн тавӑрасшӑн пулӗ.

Хотя Чжао Гуй-вэнь и незнаком с ним, но до него наверняка дошли слухи об этом, и он принял сторону Гу Цзю.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

«Мӗн туса кӳрентертӗм пулӗ Чжао Гуй-вэне, мӗн туса кӳрентертӗм пулӗ иртен-ҫӳренсене? — тесе шутлатӑп хам. — Ҫирӗм ҫул каялла «Ватлӑх» господинӑн приходпа расход кӗнекине таптаса тӑкнӑшӑнах ҫапла-ши?»

Я думал: чем обидел я Чжао Гуй-вэня, чем обидел людей, которых встретил по дороге; разве тем только, что двадцать лет тому назад растоптал старую приходо-расходную книгу Гу Цзю.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

«Мӗн туса кӳрентертӗм пулӗ эп ҫак ачасене, ма вӗсем те чурӑсла тыткалаҫҫӗ-ши хӑйсене?» — тесе шутлатӑп хам.

Я подумал: чем я обидел этих детей, что и они так ненавидят меня?

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed