Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмахӗсене (тĕпĕ: сӑмах) more information about the word form can be found here.
Григорий Копылов ҫине, унӑн тарават сӑнлӑ пит-куҫӗ ҫине чалӑшшӑн пӑхкаласа илчӗ, сӑмахӗсене пӑртак кӳренсе итлерӗ.

Григорий искоса посматривал на Копылова, на его добродушное лицо, и не без огорчения выслушивал его слова.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Копылов чӑн-чӑн офицертан ытла офицер майлӑ тумланнӑ, самӑрӑлса-кӳпшесе кайнӑ мещенлӗрех ҫынна аса илтерет, анчах ҫапах та казаксем ӑна хисеплеҫҫӗ, штаб канашлӑвӗсенче ун сӑмахӗсене тӑна хурса итлеҫҫӗ.

Больше походил Копылов на разжиревшего обывателя, переодетого офицером, нежели на подлинного офицера, но, несмотря на это, казаки относились к нему с уважением, к его слову прислушивались на штабных совещаниях.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шухӑшлакаласа пӑхнӑ хыҫҫӑн Григорий, Степана калас сӑмахӗсене каласа пӗтерме парас тесе, каяс та мар тесе шутларӗ.

Поразмыслив, Григорий решил не идти, чтобы дать Степану высказаться.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Банкетра пулнӑ Григорий Секретев сӑмахӗсене тимлесе те тарӑхса тӑнласа ларчӗ.

Присутствовавший на банкете Григорий с напряженным и злобным вниманием вслушивался в слова Секретева.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӑл вахмистра питӗнчен урлӑ-пирлӗ чуптукаласа илчӗ, тутине мӑйӑхне тутӑрпа шӑлчӗ те, пӗрле килнӗ офицерсем хӑй ҫине темскер кӗтнӗ пек пӑхнине туйса, ытарлӑн тӑрӑхласа, сӑмахӗсене уҫҫӑн татса каларӗ:

Крест-накрест поцеловал вахмистра, вытер платком губы и усы и, чувствуя на себе выжидающие взоры своих спутников, с многозначительной усмешкой, с расстановкой спросил:

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл пӗтӗм пичӗ-куҫӗпе йӑлкӑшса кулать, хулпуҫҫийӗсене вылятать, хӑйӑлтирех пулин те, килӗшӳллӗ ҫинҫе сасӑпа савӑнӑҫлӑ юрӑ сӑмахӗсене такмакласа, тӑпӑр-тӑпӑр ташлакаласа илет:

Он широко улыбался, поводил плечами, приплясывал, выговаривал хриповатым, но приятным тенорком слова веселой песни:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аникушка ӑна Степан сӑмахӗсене ҫаплах пӗлтерчӗ, анчах витӗрӳллӗрех тухтӑр тесе хӑйӗнчен: эсӗ сотньӑна пымасан, Степан хӑй Вешенскине килме пулчӗ, тесе хушса хучӗ.

Аникушка добросовестно передал сказанное ему Степаном, но для вящей внушительности добавил от себя, что Степан грозил сам прийти в Вешенскую, в случае если Аксинья не явится в сотню.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫак сӑмахсене каласси ӑна ҫӑмӑл пулмарӗ пулас, анчах Корней, нумайччен кӳренсе ҫӳрекен ҫын пулман пулин те, халӗ Егор сӑмахӗсене пӗтӗмпех шанса каймарӗ.

Видно, нелегко далось ему это признание, но Корней, хотя и был отходчив, сейчас не принял слова Егора на полную веру.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хунчӑкин юлашки сӑмахӗсене илтсен, вӑл тужуркине вӗлт ҫеҫ хывса пӑрахса кӗпе вӗҫҫӗн анчах тӑрса юласшӑнччӗ, анчах Корней ҫирӗппӗн кӑшкӑрчӗ:

Услышав последние слова шурина, он хотел было рывком скинуть тужурку и остаться в одной рубахе, но Корней строго крикнул:

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егорӑн юлашки сӑмахӗсене хыттӑн ахӑл-ахӑл кулса яни хупларӗ.

Последние слова Егора потонули в оглушительном хохоте.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйӑлтатса кулса ячӗ, унӑн ҫак куллипе сӑмахӗсене илтсен, Анохина лайӑх мар пулса кайрӗ.

Она хрипло рассмеялась, и этот смех и слова ее покоробили Анохина.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ленинӑн ҫак сӑмахӗсене эсир хӑвӑр час-часах калама юрататӑр.

— Вы частенько любите повторять эти ленинские слова.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кунта ун ӑсла сӑмахӗсене тахҫанах хӑнӑхнӑ пулас».

Наверное, тут давно привыкли к его замысловатым оборотам».

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун ӳкӗнӳллӗ сӑмахӗсене илтсен, халӑх тӗлӗнсе кайнӑ, кӗтессенчен мӑшкӑлласа кулса кӑшкӑрнисем илтӗннӗ, анчах Прохор хӑйӗнне каласа пӗтернӗ те, такама тавӑрнӑ пек, пӗтӗм халӑх умӗнче пухуран тухса кайнӑ.

Народ так и ахнул, услышав его покаянную речь, из углов раздались насмешливые выкрики, но Прохор договорил свое и демонстративно, точно мстя кому-то; покинул собрание.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Мажаров ун сӑмахӗсене итлесе тӑмарӗ, такам ҫине такӑна-такӑна куперен хӑвӑртрах тухса хӑй пӗр-пӗччен юлма тӑрӑшса, ҫурма тӗттӗм ансӑр хушӑпа васкаса утрӗ.

Но Мажаров уже не слушал ее, торопливо шел по узкому проходу, натыкался на кого-то, безотчетно стремясь поскорее покинуть купе и остаться наедине с самим собой.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров ҫамрӑк амӑшӗн сӑмахӗсене каҫӑхса кайса итлерӗ, ӑна хӗрарӑм кашни сӑмаха ахаль каланӑ пек мар, юрласа каланӑ пек туйӑнчӗ, унӑн сасси кӑкӑртан шалтан хумханса, чӗтренсе тухрӗ.

Мажаров зачарованно слушал молодую мать — казалось, она не выговаривала, а выпевала каждое слово, голос ее был полон волнующей дрожи.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени ӑна пур енчен те кӑмӑлланӑ — вӑл хӑйне яланах тӑп-тӑп та ҫирӗп тыткаланӑ, аллисене хӑвӑрт та кӑшт ҫеҫ сула-сула илнӗ, сӑмахӗсене виҫсе, тӗрӗс те кӗскен каланӑ — ытлашши нимӗн те ҫук, пурте хай вырӑнӗнче, пурте килӗшӳллӗ.

Все в нем было ей по душе — всегдашняя подобранность и строгость, с какой он держался, и скуповатые решительные жесты, и предельно взвешенные и точные слова и формулировки — ничего лишнего, все естественно и просто.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Районти хыпарсене яланах ыттисенчен маларах пӗлекен ерҫӳллӗ тантӑшӗн сӑмахӗсене Ксюша аран итлесе пӗтернӗ, ирӗксӗрех йӑл кулса сывпуллашнӑ та, унтан лашана ура кӗлипе хырӑмӗнчен тапса, куҫран ҫапакан нӳрлӗ ҫиле хирӗҫ вӗҫтернӗ.

Ксюша еле дослушала досужую подружку, всегда раньше других знавшую все районные новости, нашла в себе силы улыбнуться ей на прощанье, потом ударила каблуками в бока коня и поскакала навстречу сырому, хлеставшему по глазам ветру.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров ӑна итленӗ май кӑшт кула-кула илнӗ, анчах Ксюшӑн юлашки сӑмахӗсене илтсен, унӑн пит-куҫӗ Ксюшӑна темӗнле урӑхла, хальчченхи пек мар курӑннӑ — вӑл ҫак вӑхӑтра мӗн шухӑшлани, хӑйне мӗнле туйни уҫҫӑнах палӑрнӑ.

Мажаров слушал ее, слегка улыбаясь, по при последних слонах нахмурился, и лицо его поразило Ксюшу каким-то новым, незнакомым ей выражением, мгновенно отрази» то, чем он жил и эту минуту.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юлашки сӑмахӗсене вӑл салхуллӑн каланӑ, Ксюша унӑн шухӑш-кӑмӑлӗ сасартӑк улшӑннинчен тӗлӗнсе кайнӑ — халӗ офицер пӗртте тин ҫеҫ чӑрсӑрланса, вӗсенчен тӑрӑхласа кулнӑ ҫын пек пулман.

Последние слова он произнес с тихой грустью, и Ксюша поразилась такой неожиданной смене его настроения — было непохоже, что он только что дерзил и насмеялся над ними.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed