Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Амӑшне (тĕпĕ: амӑш) more information about the word form can be found here.
Ашшӗпе амӑшне саламланӑ хыҫҫӑн вӑл Наталья Мироновнӑна салам ҫырнӑ, ырлӑхпа сывлӑх суннӑ.

После поклонов отцу и матери он слал поклон и нижайшее почтение Наталье Мироновне.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Йывӑҫран ҫурса тунӑ ухӑ йӗппи вӑрманалла варкӑнтӑр, йӗп ҫумӗнчи тӗк хӑйӗн амӑшне — кайӑка кайса туптар, ӑна ҫыпӑҫтарса тӑракан ҫилӗмӗ пулӑ ӑшне кайса вырнаҫтӑр».

Стрела древоколкова в лес, а перо во свою матерь-птицу, а клей в рыбу».

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ӑҫта каятӑн, ача-а-ам? — йӗрсе ячӗ Ильинична, Григорие аллинчен тытса чарса, анчах та Григорий амӑшне пӗтӗм вӑйпа тӗртсе ячӗ те кровать ҫинчен ывтӑнса кайнӑ ҫӗлӗкне ҫӗре ӳкичченех ярса тытрӗ.

— Куда ты пой-де-ошь? — застонала Ильинична, хватая Григория за руку, но он с силой оттолкнул мать и на лету подхватил упавшую с кровати папаху.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Цыгансем святкӑра ҫеҫенхирте ҫывӑраҫҫӗ, витӗнмелли хӑйсен нимӗн те ҫук; сӗрекепе витӗннӗ, хӑйне сивӗ ҫинҫе пыршӑ таранах ярса илчӗ те — вӑранчӗ цыган, пӳрнине сӗреке шӑтӑкне чиксе, амӑшне ҫапла калать: «Ху-у, маманя, питӗ сивӗ-ҫке паян!» — тет.

— На Святках ночуют это цыгане в степе, а укрываться нечем, бреднем оделся, забрало до тонкой кишки — проснулся цыган, палец-то в ячейку просунул и матери: «Ху, маманя, гутарит, то-то на базу и холодишша!»

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑй ҫӑмӑл чемоданне алла тытнӑ та савӑнӑҫсӑр кулкалать; хапха умӗнче тӑракан Владимирпа амаҫури амӑшне перчеткепе сӗлтсе хӑварчӗ.

Легонький чемоданчик держала в руках и невесело улыбалась; махала перчаткой стоявшим у ворот Владимиру и мачехе.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑтана килнӗ ҫынсем тухса кайсанах качча каймалли хӗр хӑйӗн амӑшне: — Кӑмӑла килчӗ Гришка, унран пуҫне эпӗ никама та каймастӑп! — тенӗ.

После отъезда сватов невеста на материн вопрос ответила: — Люб мне Гришка, а больше ни за кого не пойду!

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тискер кашкӑр ҫурисем те хӑйсен амӑшне туртса ҫурас ҫук, — хӗрӗм, пӑхса илсем-и ӗнтӗ хӑвӑн киревсӗр аҫу ҫине!»

И свирепые волченята не станут рвать свою мать, дочь, хотя взгляни на преступного отца своего! —

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вара вӑл амӑшне, Солохӑна, хуҫалӑх патне ҫывхартас та ҫук.

Тогда он мать, Солоху, даже близко к хозяйству не допустит.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӗррехинче, ҫӗрле, пӗве хӗрринче хӑйӗн амаҫури амӑшне курать те вӑл, ӑна тапӑнса, кӑшкӑра-кӑшкӑрах хӑйпе пӗрле шыва туртса кӗртет.

В одну ночь увидела она мачеху свою возле пруда, напала на нее и с криком утащила в воду.

I. Ганна // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Салара пӗр Корж теекен козакӑн тарҫи пулнӑ ҫынсем ӑна Хурӑнташсӑр Петро тенӗ; ашшӗне амӑшне никам та астуманран каланӑ пуль.

В том селе был у одного козака, прозвищем Коржа, работник, которого люди звали Петром Безродным; может, оттого, что никто не помнил ни отца его, ни матери.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Анчах пуҫра ҫакӑн пек хуйхӑллӑ шухӑшсем чухне амӑшне ҫырма юрамасть…

Но матери нельзя писать, когда в голове такие черные мысли…

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Амӑшне ҫыру ҫырмалла-и?

Написать матери?

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хаҫатсем ҫинче колхозниксем тӑшмана хирӗҫлени ҫинчен ҫырнӑ пулсан, Андрей хӑй умӗнче тӑванӗсене — ашшӗне, амӑшне, Марийкӑна курать тата ҫав ӗҫе вӗсем те хутшӑннӑ, тесе шутлать.

Если же в газетах описывалось, как колхозники оказывают сопротивление врагу, Андрей видел перед собой всех родных — отца, мать, Марийку — и представлял их участниками описанных событий.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Амӑшне вӑратассинчен шикленсе, вӑл ҫутӑ ҫутмарӗ, — юрать-ха чӳречесенчен уйӑх ҫути кӗрсе, пӗтӗм пӳлӗме ҫутатать.

Боясь разбудить мать, она не зажгла лампу; в окна светила луна и в комнате было светло.

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ирхине Анфиса халь ҫеҫ витрепе илсе килсе ала витӗр кӑкшӑма сӑрӑхтарнӑ ӑшӑ сӗте Сергей икӗ стакан ӗҫрӗ, унтан тӑванӗсемпе сывпуллашрӗ, амӑшне хӑвӑртрах сывалма сунчӗ, ашшӗне хӑй кӗҫех Усть-Невинскине сесси ҫинчен отчет туса пама каясси ҫинчен пӗлтерчӗ те Рощенскине ҫитме лаша ыйтма тесе станица Советне тухса кайрӗ.

Рано утром Сергей выпил стакана два парного, еще с теплой пеной молока, которое Анфиса только что принесла в дойнице и сцедила в кувшины; затем простился с родителями, пожелал матери выздоровления, сказал отцу, что скоро приедет в Усть-Невинскую с отчетом о сессии, и направился в станичный Совет просить лошадь, чтобы выехать в Рощенскую.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Иринӑна гидростанцие ӑсататӑп, унта Семёнпа пӗр пысӑк ӗҫ ҫинчен калаҫатӑп, унтан килсен ҫӗрӗпех санӑн кроватӳ умӗнче ларатӑп, терӗ Сергей амӑшне; Ниловна, ывӑлӗпе кинӗ ҫине кӑмӑллӑн пӑхса, шарламасӑр пуҫне сулчӗ, ҫавӑн пек тунипе вӑл: кайӑрах, кайӑр, манӑн ачамсем, сире пӗр-пӗринпе юратса-килӗштерсе пурӑннине курнипе эпӗ ахаль те хӗпӗртетӗп, тенӗ пек туйӑнчӗ.

Сергей сказал матери, что проводит Ирину на гидростанцию, поговорит там об одном важном деле с Семеном, а по возвращении всю ночь просидит у ее кровати; и Ниловна, любовно глядя на сына и на невестку, молча кивнула головой, точно говоря: «Идите, идите, дети мои. Я и так рада, что в любви и согласии повидала вас обоих…»

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑй ҫурӑмӗ хыҫӗнче Анфиса ӗсӗкленине те илтмерӗ — куҫӗсемпе амӑшне шырарӗ, анчах тупаймарӗ.

Не слышал за спиной всхлипывания Анфисы, — искал глазами мать и не находил ее.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Абажур айӗнчен сӗтел ҫине пӗчӗк ҫаврашка ҫутӑ ӳкни Усть-Невински ҫывӑхӗнчи илемлӗ пӗчӗк пӳрте аса илтерсен, Сергей, кула-кула, шухӑшӗпе тӑван станицине вӗҫсе кайрӗ, амӑшне, ашшӗне, йӑмӑкне, Семёна курчӗ, вара чӗри савнӑҫлӑн тапма пуҫларӗ.

Узкий круг света, упавший из-под абажура на стол, напомнил домик вблизи Усть-Невинской, и Сергей мысленно улетел в родную станицу, увидел мать, отца, сестру, Семена, и на сердце у него стало радостно.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ыйткалакана хӗрхенменшӗн вӑл амӑшне ӳпкеленӗ-мӗн.

Это он упрекнул мать за то, что она не пожалела нищего.

IV // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Чей ӗҫме ларас умӗн Корней килйышӗсене Мускавран кӳнӗ кучченеҫсем валеҫсе пачӗ: амӑшне ҫӗрҫӗн тутӑр, Федькине картинӑллӑ кӗнеке, хӑй тӑванӗн чӗлхесӗр ачине жилетка, арӑмне кӗпе ҫӗлеме ҫитсӑ пачӗ.

Перед чаем Корней роздал московские гостинцы домашним: матери шерстяной платок, Федьке книжку с картинками, немому племяннику жилетку и жене ситец на платье.

I // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed