Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

патне the word is in our database.
патне (тĕпĕ: патне) more information about the word form can be found here.
Хӗр качча тухма васкаман, ашшӗ те кун пирки нимӗн те калаҫман, вӑл хӑйӗн килӗнче вечерсем те тутарман, ҫамрӑксенчен те никама та хӑйсем патне чӗнтермен, хӗрне те ниҫта кӑларман.

Девушка не выходила замуж, и крестный ничего не говорил об этом, не устраивал вечеров, никого из молодежи не приглашал к себе и Любу не пускал никуда.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Люба, буфет патне пырса, савӑт-сапасемпе кӗмсӗртетме пуҫланӑ.

Люба подошла к буфету и загремела посудой.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тутлӑн кулкаласа, аллисене пӗр-пӗрин ҫумне сӑтӑркаласа, вӑл Фома патне пырса ларнӑ, унтан, ӑна тӗксе илсе: — Мӗн ҫинчен ытларах кӑлтӑртатрӑр? — тесе ыйтнӑ.

Сладко улыбаясь и потирая руки, он сел рядом с Фомой и, игриво толкнув его в бок, спросил: — О чем больше ворковали?

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома апатран тӳрех хреснашшӗсем патне кайнӑ.

Фома после обеда приехал в дом крестного.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ҫӳҫенсе илнӗ, анчах Маякин ӗнтӗ ун патне ҫитсе те тӑнӑ, вӑл, ӑна ҫанӑран туртса: — Апата каятӑн-и? — тесе ыйтнӑ.

Фома вздрогнул, но Маякин был уже около него и, дергая его за рукав, спрашивал: — Обедать едешь?

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома патне Софья Павловна пырса тӑнӑ, алӑ тытнӑ, унтан шӑппӑн, хуйхӑллӑ сасӑпа: — Аҫӑра пытарнӑ кун сирӗн ҫине пӑхса темӗн чул шухӑшларӑм… Эй, турӑ, мӗнле кӑна ҫунмасть-ши вӑл! — тесе, темӗн чул пӑшӑрхантӑм.

К Фоме подошла Софья Павловна, поздоровалась и тихо, грустным голосом говорила ему: — Я смотрела на ваше лицо в день похорон, и у меня сердце сжималось… «Боже мой, — думала я, — как он должен страдать!»

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ хреснашшӗ ӑна, алӑран тытса, хӑй патне туртса илнӗ.

Но вот крестный схватил его руку и потянул к себе.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ҫаврӑнса пӑхнӑ, — тротуар енчен ун патне Маякин чупнӑ.

Фома оглянулся, — с тротуара быстро бежал к нему Маякин.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хреснашшӗ ӑна ҫавӑнтах хул айӗнчен ярса тытнӑ, унтан, темӗнле азартпа хыттӑн юрласа, Фомана тупӑк патне терте пуҫланӑ.

Крестный тотчас же подхватил его под руки и стал толкать ко гробу, напевая довольно громко и с каким-то азартом:

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унпа юнашар Маякин утнӑ, вӑл, хӑлха патне сӗкӗнсе, йӑлӑха пӗлмесӗр пӑшӑлтатса пынӑ:

А Маякин, идя рядом с ним, назойливо и неустанно шептал ему в уши:

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ака, чей ӗҫӗпӗр те, пуп патне ярӑн, кума чӗнтерӗн…

Вот попьем чаю, ты пошли за попом да за кумом…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тухтӑр патне ярасчӗ… — хӑюсӑр канаш панӑ ывӑлӗ унпа тӗлме-тӗл ларса…

— Послать бы за доктором-то… — нерешительно посоветовал сын, усаживаясь против него…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Медынская вӗсем патне кашни вырсарникун тенӗ пек тӗрлӗрен ыйтусемпе кӗре-кӗре тухнӑ, ҫав ыйтусен тӗллевӗ яланах ҫӗр каҫмалли ҫурта часрах туса пӗтерессипе ҫыхӑннӑ.

Медынская почти каждое воскресенье заезжала к ним с различными просьбами, в общем имевшими одну цель, — ускорить постройку ночлежного дома.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин Гордеевсем ҫине куҫӗсене хӗскелесе пӑхнӑ, унтан, ассӑн сывласа ярса, хӑйсем патне каҫхине хӑмла ҫырли пахчинче чей ӗҫме пыма каласа, сывпуллашса тухса кайнӑ.

Маякин, прищурив глаза, посмотрел на Гордеевых, вздохнул, простился и ушел, пригласив их вечером к себе пить чай в малиннике.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӳрт патне кӗмсӗртетсе чарӑннӑ пролетка сассине илтсе, Игнат урамалла ҫаврӑнса пӑхнӑ, унтан ывӑлне курса, хаваслӑн: — А-а! Ҫитрӗн-им? — тесе пӳртренех кӑшкӑрнӑ.

Шум пролетки, подъехавшей к дому, заставил Игната выглянуть в окно, и при виде сына он радостно крикнул: — А-а! Явился…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чылай асӑрханӑ эпӗ: сывлӑхлӑ арҫыннӑн, хӑйӗн чунӗ лӑпкӑ пултӑр тесен, ир авланмалла мар… хӑйӗн арӑмӗ ҫеҫ сахал пулать ӑна, вара вӑл ыттисем патне чупма тытӑнать…

Замечала я — мужчине здоровому, для покоя своего, нужно не рано жениться… одной жены ему мало будет, и пойдет он тогда по другим…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ хӑҫан авланмалла сан: хӑҫан та хӑҫан вӗресе лӑпланан, хӑҫан та хӑҫан мӗнпур тутлӑ япалана тӑраниччен тутанан, ыраш ҫӑкӑрӗ патне чун туртма пуҫлать — ҫавӑн чухне тин авлан!

Ты тогда женись, когда перекипишь, когда всех сластей наешься досыта — аржаного хлебца захочется… вот когда женись!

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эсӗ ман пек маттуртараххисем патне пырарах пар!

Ты к тем больше, которые, как я вот, — бойкие!

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑна, мӗн ӗлӗкрен пӑхӑнса пурӑнма вӗреннӗскере, хӑйӗн ҫинче ҫакӑн пек власть курӑнса кайни килӗшнӗ, вара вӑл, ватӑ лоцман патне каютӑна кӗрсе, хуҫапа пулса иртнӗ тамаша ҫинчен киленӳллӗн каласа кӑтартнӑ.

Ему, годами привыкшему к подчинению, нравилась проявленная над ним власть, и, войдя в каюту старика-лоцмана, он уже с оттенком удовольствия в голосе рассказал ему сцену с хозяином.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман шурӑхса кайнӑ пичӗ ҫине пӑч-пӑч хӗрлӗ персе тухнӑ, вӑл урисене улӑштарса илнӗ, чӗтревлӗн хутланса, аллисене пиншак кӗсйине чикнӗ, унтан тикӗс те ҫирӗп сасӑпа: — Эс! Капитан! Акӑ мӗн — пӗр сӑмах кӑна мана хирӗҫ калатӑн пулсан — халех ҫӑва патне! Вон! Ҫыран хӗррине! Эп лоцманпа та ҫитетӗп. Ӑнлантӑн-и? Сан мар мана командӑлама? Ну? — тесе хунӑ.

На бледном лице Фомы выступили красные пятна, он переступил с ноги на ногу, судорожным движением спрятал руки в карманы пиджака и ровным, твердым голосом сказал: — Ты! Капитан! Вот что — слово еще против меня скажешь — убирайся к чёрту! Вон! На берег! Я и с лоцманом дойду. Понял? Надо мной тебе не командовать! Ну?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed