Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӳртре (тĕпĕ: пӳрт) more information about the word form can be found here.

Тулта юр куҫа йӑмӑхтарса йӑлтӑртатнӑ, пасарнӑ кантӑксем йӗплӗ-йӗплӗ шерепесемпе хӗмленнӗ, пӳртре сывлӑш ҫавӑрмалла мар тӗтӗм тӑнӑ, пуҫ ҫинче, пӗртте сапаланмасӑр, кӑвак тӗтӗм пӗлӗчӗ шунӑ, ун витӗр хӗвел ҫути сӑрхӑннӑ.
За окном слепяще горели снега, стекла искрились колючей бахромой инея, а в избе было чадно, не продохнуть, и над головами, почти не расползаясь, плавало сизое облако дыма, пронизанное солнцем.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иван кунне-ҫӗрне Советра — чӗлӗм туртса тултарнӑ тӑвӑр пӳртре — ирттернӗ, час-часах ҫӗр каҫма та унтах юлнӑ, катрашка наган аврине аллинчен ямасӑр, хытӑ ҫара тенкел ҫине киленсе тӑсӑлса выртнӑ.
Дни и ночи проводил Иван в Совете — тесной, прокуренной избе, часто тут же оставался ночевать, с наслаждением вытягивался на жесткой и голой лавке, не выпуская из руки рубчатой рукоятки нагана.

Пӳртре ӑшӑ та шӑп, нумай пулмасть шуратнӑ кӑмака шӑрши, ҫӑкӑр шӑрши тата ӑшӑ сӗте аса илтерекен темскерле тутлӑ шӑршӑ кӗрет.
В доме было тепло и тихо, пахло недавно побеленной печью, хлебом и чем-то сытным и вкусным, напоминавшим запах парного молока.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней пӳртре калле-малле утса ҫаврӑнчӗ те сентре ҫине пӑхса: — Ачасем ӑҫта пит каҫа юлнӑ вара санӑн? — тесе ыйтрӗ.
Пройдясь по избе и взглянув на полати, Корней спросил: — Где ж так поздно ребятишки твои?

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах пӳртре ҫенӗкринчен нумаях ҫутӑ мар — клеенкӑпа витнӗ тӑваткал сӗтел тӗлӗнче тӑрпасӑр, пысӑках мар хӑюне антарнӑ ҫиччӗллӗ лампӑ ҫакӑнса тӑрать, хӑйӑвӗнчен тӗтӗм ҫип пек тӑсӑлать, мачча ҫине унӑн вылянчӑк мӗлки ӳкет: шупка тӗксӗм ҫутӑ ҫывӑхри тӗттӗме кӑна сирет, сӗтелтен виҫ-тӑват утӑмри ҫитсӑ чаршав карнӑ сарлака йывӑҫ кроватьпе лутра сентре аран-аран курӑнаҫҫӗ, стена ҫумӗнчи савӑт-сапа шкапӗн кантӑк алӑкӗсем тӗксӗммӗн ҫуталаҫҫӗ, ҫур пӳрте йышӑннӑ пысӑк вырӑс кӑмаки хыҫӗнчи шӑратса тунӑ кивӗ кӑмканран шултра тумламсем таз ҫине пӑнт-пӑнт тумлаҫҫӗ.
Однако в избе было ненамного светлее — над квадратным, покрытым клеенкой столом висела семилинейная лампешка без стекла, с прикрученным фитилем, он пускал тонкие струйки копоти, отбрасывая на потолок текучие тени; неверный, сумеречный свет раздвигал лишь близкую темень, а уже в трех-четырех шагах от стола с трудом можно было различить широкую деревянную кровать, задернутую ситцевым пологом, низко нависшие полати; посудный шкафчик в простенке тускло отсвечивал стеклянными дверцами; из старинного литого рукомойника возле большой, занимавшей пол-избы русской печи звонкими горошинами падали в таз крупные капли.

Ксенин пиччӗшӗпе шӑллӗ велосипедсем туянчӗҫ, хулари пек капӑр костюмсем ҫӗлетсе тӑхӑнчӗҫ, пурҫӑн галстуксене ҫыхма пӗлмесӗр пыр урлах турта-турта ҫыхатчӗҫ, аллисене кирпӗч пек хӗрелсе кайиччен сӑтӑратчӗҫ, уҫӑлма каяс чухне одеколон сапса пӳртре хӑнӑхман шӑршӑ кӑларатчӗҫ.
Братья завели себе велосипеды, стали одеваться в красивые, по-городскому сшитые костюмы, неумело затягивали у горла шелковые галстуки, терли до кирпичной красноты рука и, отправляясь на гулянье, наполняли дом непривычным ароматом одеколона.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳртре шӑпрах та ӑшӑрах, шӑши шӑрши, тусанпа кӑмӑскӑ шӑрши кӗрет.
В доме было теплее, пахло мышами, пылью, плесенной затхлостью.

Юнашарти тӗттӗм пӳртре ача йӗрсе ячӗ.
В соседнем темном доме заплакал ребенок.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр вӑрман хыҫӗнче анах ҫӗнӗ вилӗ тӑприсем юлнӑ, хирте ҫӳп-ҫап, пыльчӑк юлнӑ, тата пӗр пӗчӗк пӳртре, хуралҫӑ патӗнче, ашшӗ-амӑшӗсем манса, е юри пӑрахса хӑварнӑ пӗчӗк ачасем тӑлӑха тӑрса юлнӑ.
Остались только за лесом новые могилы, в доле сор и грязь, да в маленьком домике у сторожа несколько детей, осиротелых или забытых, либо брошенных родителями на произвол судьбы.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Хӗрлӗармеецсем пӳртре темиҫе кун каялла апатланнӑ пулас: урайне ванчӑк чӳлмек катӑкӗсем, ашне кӑшланӑ чӑх шӑммисем, чӗлӗм тӗпӗсем, хаҫат татӑкӗсем пӑрахса тултарнӑ…
Красноармейцы, видимо, несколько дней назад обедали в хате: на полу лежали черепки разбитых корчажек, обглоданные куриные кости, окурки, затоптанные обрывки газет…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳртре кантӑк куҫӗсем хурлӑхлӑн чӑнкӑртатса ванчӗҫ.
В хате, жалобно звякая, посыпались оконные глазки.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Анне хӑрарӗ унпа пӗр пӳртре ҫывӑрма, кӳрше кайрӗ.
— Маманя забоялась ночевать с ней в одной хате, ушла к соседям.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳртре, кӑнтӑрлахи пекех темелле, сарӑрах кӑвак ҫутӑ сӑрхӑнса тӑрать.
В хате изжелта-синий, почти дневной свет.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урай тӑрӑх качака путеккисем пӗчӗкҫӗ чӗрнисемпе вӗттӗн кӗптӗртетсе чупрӗҫ, пӳртре уҫҫӑн та хаваслӑн утӑ, ӑшӑ сурӑх сӗчӗпе сивӗ ҫанталӑк варкӑшӗ сарӑлчӗ, выльӑх витинчи шӑршӑ кӗрсе тӑчӗ…
Дробно зацокали по полу крохотные копытца козлят, и свежо и радостно запахло сеном, парным овечьим молоком, морозом, запахом скотиньего база…

Икӗ пӳлӗмлӗ кивӗ пӳртре, сивӗ ҫил ҫинчен килсе кӗнӗ хыҫҫӑн, канлӗ те ӑшӑ.
В ветхой хате, из двух комнат, было после морозного ветра по-домашнему уютно и тепло.

Вӗсемпе пӗр пӳртре ҫӗр каҫакан казаксем ҫӗрӗпех мӑкӑртатса тавлашрӗҫ, картишне лашисем патне, ҫенӗке чӗлӗм туртма тухкаласа кӗчӗҫ, калаҫса выртрӗҫ.
Казаки, ночевавшие в этой хате, всю ночь колготились, выходили к лошадям и курить в сенцы, лежа разговаривали.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳртре Григорий ирхи апат юлашкине нихҫан курманла выҫлӑхланса ҫисе ячӗ; кил хуҫипе пӗрле урама тухрӗ.
В хате Григорий с жадностью съел остатки завтрака; вместе с хозяином вышел на улицу.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳртре пулнисем пурте картишне вӑркӑнса тухрӗҫ.
Все бывшие в доме кинулись во двор.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳртре ӳлесе макӑрнӑ сасӑсем шӑплансан тин ҫурӑмӗ сивӗ ҫапнӑ пек сӑрӑлтатса чӗтрекен Петро кухньӑна кӗчӗ.
В курене умолкли воющие голоса, и Петро, неся на спине неприятный озноб, вошел в кухню.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вутӑ нумай хутнӑ тӑвӑр пӳртре вӗри.
В тесной хате было жарко натоплено.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics