Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Амӑшне (тĕпĕ: амӑш) more information about the word form can be found here.
Ҫулсем иртнӗ май, пысӑкланнӑҫемӗн, Костя амӑшне чунтан сивлеме, ӑна тӑшман вырӑнне хума тытӑннӑ, «анне» тесе шутламан — амӑшӗ унӑн ашшӗ пӗтӗм чун-чӗрипе парӑнса пурӑннӑ ӗҫне сутнӑ ҫеҫ мар, ашшӗне маннӑ ҫеҫ те мар, ҫук, вӑл тӑван ывӑлне вӗсем пурте курайман ҫынпа, хӑйне те, Костьӑна та, пӗтӗм кил-йышне те кӑшт ҫеҫ пӗтерсе хуман ҫынпа улӑштарнӑ-ҫке-ха.

С годами, взрослея, он стал думать о матери с неприязнью и злой отрешенностью — она предала не только дело, которым жил отец, и память о нем, нет, она променяла родного сына на ненавистного всем человека, чуть не погубившего и ее, и Костю, и всю свою семью.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Костя амӑшне паллайман.

И Костя не узнал ее.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Игнат Савельевич, ҫуллӑ тутисене майӗпен ал шӑллипе шӑлса, Костя амӑшне ыталаса чуп тунӑ, Костьӑна амӑшӗшӗн намӑс пулнӑ.

Игнат Савельевич, степенно вытирая полотенцем жирные губы, обхватывал мать, целовал ее, и Косте было за нее стыдно.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӑхта-ха, Фетинья! — аҫа ҫури Костя патӗнчен амӑшне аллипе тӗкнӗ.

— Постой, Фетинья, — отстранил ее отчим.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Костя амӑшне урапа ҫинчен анма пулӑшнӑ, Костьӑна ларкӑч ҫинчен йӑтса антарнӑ та калинккене аттипе тӗкнӗ.

Он помог матери сойти с брички, сдернул с козел Костю и ткнул сапогом калитку.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Костя амӑшне ларма пулӑшнӑ, Костьӑна хул хушшине хӗстерсе, урапа ҫине лартнӑ, унтан хӑй савӑнӑҫлӑн улӑхса ларнӑ.

Он помог сесть матери, подхватил под мышки и ткнул в бричку Костю и, довольный, уселся сам.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сидор куккӑшӗн арӑмӗ сайра ҫӳҫлӗ, курпун сӑмсаллӑ, усал сӑнлӑ, ҫамрӑках мар мӑнтӑр хӗрарӑм пулнӑ, анчах Костя амӑшне хирӗҫлемен, мӗнле хушнӑ ҫавӑн пек ҫырнӑ.

Жена дяди Сидора была уже немолодая, толстая женщина с жидкими волосами и злым горбоносым лицом, но Костя матери не перечил, писал, как велела.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ял ҫак хыпара сӳтсе явса кӗрленӗ, ашшӗ кунӗн-ҫӗрӗн пухусенче пулнӑ, киле тул ҫутӑлас умӗн тин таврӑннӑ, амӑшне, Костьӑна вӑратнӑ, ывӑлне аллисем ҫине илнӗ, хулпуҫҫисем ҫине лартса, пӳрт тӑрӑх йӑтса ҫӳренӗ.

Деревня бурлила, обсуждая на разные лады эту новость, отец дни и ночи пропадал на собраниях, являлся домой перед светом, будил мать, Костю, хватал его на руки, сажал на плечо и носил по избе.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйӗнпе пӗрле амӑшне пӗрре ҫеҫ чӗнмен — йӑлт пӑрахатпӑр, пӳрте ҫапса питӗретпӗр те кунтан тухса каятпӑр, тенӗ, анчах амӑшӗ пачах хирӗҫ пулнӑ.

Не раз он звал с собой и мать — бросим все, заколотим избу и уйдем отсюда, но она отказывалась наотрез.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

1929 ҫулхи январьте ирпе ирех тахӑшӗ пас тытнӑ кантӑкран пырса шакканӑ, Костя карт сиксе илнӗ те амӑшне вӑратнӑ.

Январским утром тысяча девятьсот двадцать девятого года раным-рано кто-то постучался в обметанное инеем стекло, и Костя встрепенулся, разбудил мать.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшне ӗмӗрлӗхех ҫухатнӑшӑн чунтан кулянса, Константин халӗ вакун айӗнче тимӗр кустӑрмасем юрланине те, ансӑр коридорта радио хаваслӑ маршсем янӑратнине те илтмерӗ, урайӗнче сивӗ сывлӑш варкӑшнине те туймарӗ.

Охваченный острым сожалением о потерянном для него навсегда, Константин уже не слышал ни железного клекота колес под вагоном, ни звенящего бравурным маршем радио к узком коридорчике, но чувствовал гулявшего по иолу студеного сквознячка…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах, йӗри-таврари япаласем темӗнле сапаланса, ирӗлсе куҫран ҫухалаҫҫӗ пулин те, вӑл пӗр саманта та амӑшне туйма пӑрахмасть: амӑшӗн сивӗрех аллисем унӑн пӗҫерекен ҫамкине сӗртӗнеҫҫӗ, вӑл амӑшӗн йӑпатакан, сывалма пулӑшакан сассине илтет, амӑшӗ унӑн хӑпаланса тухнӑ тутисем патне кружкӑпа вӗретнӗ сӗт илсе пырать…

Но как бы ни расплывалось и ни таяло все вокруг, он ни на минуту не перестает чувствовать мать: прикосновение ее прохладных рук к пылающему лбу, убаюкивающий, полный целительной силы голос, влажный край кружки с молоком, которую она подносит к его спекшимся губам…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата амӑшӗн сасси те, вӑл, картишӗнче ҫӳресе, ывӑлӗшӗн тунсӑхласа ҫитнӗ пек ачаш та ырӑ, чӗре тӗпнех сӑрхӑнса кӗрет, Костя, ачашланӑшӑн савӑнса, амӑшне мӑйӗнчен ытамласа илет те нумайччен унран уйрӑлаймасть, хуллен калаҫса чунне йӑпатнӑ хыҫҫӑн ҫеҫ хӑпать…

Да и голос матери, словно истосковавшейся без него, пока она ходила по двору, полон истомной нежности и доброты, он проникает в самое сердце, и благодарный за ласку Костя обнимает мать за шею, и долго не может оторваться от нее, и отстает лишь после тихих, отрадных душе уговоров…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑл ҫӑмӑлттайран темӗн те кӗтме пулать теттӗм эпӗ амӑшне яланах!

— Я всегда говорил матери, что от этого ветрогона чего угодно можно дождаться!

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Спаҫҫипӑ, анне… — терӗ вӑл хуллен, амӑшне хулпуҫҫинчен ытамласа, шӑплӑхра унпа нумайччен, нимӗн чӗнмесӗр тӑчӗ, вара унран хӑпрӗ те, калинккерен тухса, машинӑ патне тухрӗ.

— Спасибо, мама… — тихо проговорил он и, обняв мать за плечи, долго и безмолвно стоял с нею в тишине, прежде чем оторваться от нее и выйти за калитку к машине.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов хуравламарӗ, кӗрӗк пиншак ҫинчен кӑшт ҫӗкленсе, амӑшне пит ҫӑмартинчен чуп турӗ те каллех месерле выртрӗ.

Не отвечая, он приподнялся на полушубке, поцеловал мать в щеку и снова лег навзничь.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӑван облаҫӗнче обком секретарьне суйланӑ хыҫҫӑн Иван Фомич амӑшне пӗрмаях хӑй патне, хулана, куҫма ӳкӗтленӗ, анчах амӑшӗ килӗшмен — мӗн тӑвас унта манан, тенӗ.

Как только Иван Фомич стал секретарем в родной области, он начал уговаривать мать перебраться к нему в город, но она отказывалась — что ей там делать?

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ҫав каҫах, амӑшне курса калаҫмасӑр, фронта тухса кайрӗ.

Этою же ночью, не повидав матери, он уехал на фронт.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Наталья амӑшне темӗн пӑшӑлтатса калатчӗ, анчах Григорие курчӗ те шӑпланчӗ, йӑпӑлтатнӑ пек йӑл кулса илчӗ.

Наталья что-то шепотом говорила матери, но при виде Григория умолкла, заискивающе улыбнулась.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ванюк «салтак» макӑрӗ, киле яма тархасласа йӑлӑнӗ, амӑшне кӑшкӑра-кӑшкӑра чӗнӗ.

А «воин» Ванюшка будет плакать, проситься домой, кликать мать.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed