Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хавалӗпе (тĕпĕ: хавал) more information about the word form can be found here.
Тӗрлӗрен терт те, чун хавалӗпе туртӑнасси те, сыввисен ҫунса тухас пек вӗресе тӑран ӗмӗчӗ те ҫак вӗҫӗ-хӗррисӗр ӗмӗр умӗнче питех палӑрмалла мар пек пула-пула тӑрать, пӗтӗмпе вара кулӑшла юмах пек пулма тытӑнать…

Заботы, пламенные привязанности, страсти, вожделения живых людей бледнеют и становятся призрачными и смешными перед бескрайными просторами вечности…

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах йӑваш та именекен Рада студента тӳррӗн татса сивӗтме хӑюлӑх ҫитереймерӗ, пултӑклӑн курӑнакан ҫын чун хавалӗпе ҫапла туртӑнать пуль тетӗн те, ун пек ҫынна ҫурта кӗртес мар теместӗн-ҫке.

Но, робкая и стыдливая, она не нашла в себе смелости резко охладить пыл Кандова или отказать от дома поклоннику, деликатность которого соперничала с его искренностью.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унччен малтан социализм идейине хисепленӗ пекех вӑл юратмашкӑн та пӗтӗм чун хавалӗпе тытӑнчӗ.

Он предался ей с той же беззаветной страстностью, с какой раньше отдавался идеалам социализма.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Беспортев хӑйӗн хавалӗпе пилӗк ҫулхи ачасене те илӗртсе хӗтӗртнӗ, вӗсем те вӑйӑ карти вӗҫне тӑрса тухнӑ.

Беспортев заразил своим энтузиазмом даже пятилетних ребятишек, составлявших последнее звено в хвосте хоровода.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада, итлесе тӑнӑ май, пӗр шуйханчӗ, пӗр хӗпӗртерӗ, ҫавӑ пӗтӗмпех унӑн ачалла пӑхакан куҫӗнче палӑрса тӑчӗ; Бойчо ҫавна асӑрхасах тӑчӗ, унта вӑл шикленнине те, хавасланнине те, йывӑр чухне хута кӗрес кӑмӑлне те курса чун хавалӗпе хӗпӗртесе савӑнчӗ.

Рада слушала, и душевное волнение живо отражалось в ее детски ясных глазах; Бойчо читал в них то страх, то сострадание и участие, то радость и торжество, и эти глаза сладостно опьяняли его.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чееленсе хӑтланман вӑл, турра чун хавалӗпе ӗненнӗ, хӑйӗн ырӑ кӑтартас енӗпе мухтанман, ӑҫтиҫук фарисейсем мухтавшӑн вилсе каяҫҫӗ те, куншӑн вара мухтасси-мӗнӗ кирлӗ те пулман, ун пек йӑла-халаран аякра тӑнӑ вӑл.

Человек простодушный, но глубоко верующий, он боялся возгордиться содеянным добром, избегал хвалебного шума лести, которого столь жаждут суетные фарисеи.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ятӑр ӗмӗр-ӗмӗр нихҫан та ан вилтӗр! — терӗ Викентий, пӗтӗм чун хавалӗпе савӑнса.

Да будет ваше имя бессмертно! — воскликнул растроганный Викентий со страстным восхищением.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тӗрӗс, тусӑмсем, Огнянов вилни вӑл пирӗншӗн те, Болгаришӗн те пысӑк ҫухату, — чун хавалӗпе каласа хучӗ те сывлӑшне тарӑннӑн ҫавӑрчӗ Каблешков.

— Да, господа, Огнянов — это большая потеря и для вас и для Болгарии, — взволнованно проговорил Каблешков и глубоко вздохнул.

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак тӳрӗ чӗреллӗ ҫыншӑн таса ӗҫе пӗтӗм чун хавалӗпе шанса тӑнипе кӑна унӑн вӗҫне тухма пултарасси паллӑ пулчӗ.

Только возвышенной верой в святость дела, которому он служил, можно было объяснить правдивые и неправдивые заверения этого честнейшей души человека.

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чун хавалӗпе хаяррӑн шухӑшласа пӑхса тӑчӗ вӑл ҫак вилене, хӑй ӑҫта иккенне манса кайнӑ пек пулса, юнланса каскаланса пӗтнӗ вилене те, юн кӳленчӗкӗсене те майӗпен юр ҫуса тӑчӗ.

Поглощенный этими волнующими мыслями, такими же страстными и беспощадными, как то, что он сейчас наблюдал, и противоречащими его гуманной натуре, Огнянов стоял над трупом и, словно в каком-то забытьи, смотрел, как снег постепенно засыпает лужи крови, изрубленное тело и окровавленные лохмотья.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ҫак авалтан тӑрса юлнӑ палӑка кӑмӑлласа хисеплерӗ, манӑҫа юлнӑ саманан ҫак чӗрӗ тӗпренчӗкӗн — шап-шурӑ шуралнӑ ватӑ ӗҫченӗн ӑслӑ сӑмахӗсене чун хавалӗпе итлерӗ.

Огнянов любовался этим памятником прошлого и с удовольствием слушал мудрые речи поседевшего труженика — живого отголоска забытой эпохи.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗнтӗ ача чухнехи кунӗсем те, чӑтса ирттернӗ тӗрлӗ асап-тӗсепӗ те, сумлӑ идеалӗсене чун хавалӗпе шанса тӑни те сӳне пӗлмерӗ.

Годы юности, годы борьбы, страданий и веры в высокие идеалы.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чун хавалӗпе юратса, ҫӗкленнӗ кӑмӑлпа тӑрӑшса ӗҫлени пӗр сехет хушшинче ишӗлсе аннине асне илчӗ вӑл.

Мысленным взором Огнянов видел, как в течение часа обрушилось здание, воздвигавшееся с такой любовью и воодушевлением.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл чун хавалӗпе тав туса ун аллине чӑмӑртарӗ.

И она с глубокой благодарностью сжала его руку в своей.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кандов хӑй сӑмахне чун хавалӗпе каларӗ.

Кандов говорил искренне.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юрдан хӗрне чӑнласах юратӑп пуль тесе шухӑшлатчӗ ҫав та, вӑл та пулин чун хавалӗпе мар пуль-ха, кӑмӑлне кайни кӑна пулчӗ пуль, чӗренех вырнаҫса та ҫитменччӗ пуль.

Правда, он испытывал нечто похожее на любовь к дочке Юрдана, но пока это было лишь слабое чувство, — не страсть, а расположение, возникшее случайно и не пустившее еще глубоких корней.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакӑн пек шухӑшӗ тӗрӗс-ши тесе пӗлмешкӗн Кирияк пӗтӗм чун хавалӗпе ҫине тӑрса ӗҫлеме тытӑнчӗ.

Решив разгадать эту загадку, Кириак взялся за дело со всем упорством и страстностью, с какими способна ненавидеть злая и завистливая душа…

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ставри пупӑн чун хавалӗпе каланӑ тӳрӗ сӑмахӗ ӗҫсем таврара мӗнле пынине пӗлтерет.

Бесхитростные и откровенные речи попа Ставри правдиво отражали то, что делалось вокруг.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Юрлӑр, юрлӑр, маттурсем, турӑ сире сывлӑх патӑрах! — кӑшкӑрчӗ чун хавалӗпе Мичо.

— Пойте, молодцы, дай вам бог здоровья! — кричал Мичо в полном восторге.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗҫкӗ халӑхӗ хушшинче Николай Недкович пур, вӑл пултаруллӑ каччӑ, вӗреннӗскер; вырӑс университетӗнче вӗренекен Кандов студент, кунта вӑл сывлӑхне сиплеме килнӗ, нумай вӗреннӗ, революциллӗ шухӑшлакан ҫын, социализм енне туртӑнаканскер; Фратю господин; Франгов учитель, вӗри пуҫлӑ ҫын теме кирлӗ; Попов — пӗтӗм чун хавалӗпе патриот; Димчо пуп патриот та, анчах ытла ӗҫме юратаканскер; тата Колчо-суккӑр.

Среди других пировали Николай Недкович, развитой и просвещенный юноша; Кандов, студент одного русского университета, приехавший сюда поправить здоровье, человек начитанный, крайне левых убеждений, увлекающийся социализмом; господин Фратю; учитель Франгов — горячая голова; Попов — восторженный патриот; поп Димчо, тоже патриот, но пьяница, и Колчо-слепец.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed